ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΚΗΦΙΣΙΑΣ ΑΜΑΡΟΥΣΙΟΥ ΩΡΩΠΟΥ ΚΑΙ ΜΑΡΑΘΩΝΟΣ

ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ @ΚΑΙ ΚΑΚΟΔΟΞΙΑ

 ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΚΟΙΜΗΣΕΩΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ

ΝΕΑΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ

               

ΔΙΑΛΟΓΙΚΗ ΣΥΖΗΤΗΣΙΣ
ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΩΝ ΚΑΙ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ
Τ0Υ ΙΩΗΛ ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΥ –ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΟΥ

 

ΘΕΜΑ 2ον: «ΠΕΡΙ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ»

 

ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΗΣ

ΙΩΗΛ ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ

(1901- 1966 )

 
 

Ὀρθόδοξος: Ἐπιθυμεῖτε Κύριε νά μιλήσωμεν καί περί ἐκκλησίας;

Εὐαγγελικός: Εὐχαρίστως.  Μέ βάσιν ὅμως τήν Ἁγίαν Γραφήν.

Ὀρθόξος: Βεβαίως.  Καί σᾶς ἐρωτῶ.  Μπορείτε με βάση   τήν  Ἁγία Γραφή νά ὁρίσητε τί εἶναι ἐκκλησία;

Εὐαγγελικός: Ἐκκλησία σημαίνει συνάθροισιν, μίαν κοινωνίαν ἀνθρώπων. Ἑπομένως ἐκκλησία χριστιανική σημαίνει συνάθροισις, κοινωνία ἀνθρώπων, οἱ ὁποῖοι πιστεύουν εἰς τόν Χριστόν.

Ὀρθόδοξος: Καί ὅμως!  Τό χαρακτηριστικό τῆς πίστεως εἰς Χριστόν δέν εἶναι τό μόνον τό ὁποῖον ἀποτελεῖ τήν ἔννοιαν τῆς ἐκκλησίας.  Βάσει τῆς Ἁγίας Γραφῆς εἶναι δύο ἄλλα στοιχεῖα τῆς ἐκκλησίας σπουδαῖα, ἐκ τῶν ὁποίων ἐξάγεται τρίτον  σπουδαιότερον στοιχεῖον.  Ταῦτα δέν ἔχετε σεῖς οἱ Εὐαγγελικοί ἀλλά μόνον ἡμεῖς οἱ ὀρθόδοξοι. 

Εὐαγγελικός: Ποῖα εἶναι τά στοιχεῖα αὐτά;

Ὀρθόδοξος: Πρῶτον: Ἡ ἐκκλησία δέν εἶναι ἁπλῆ συνάθροισις κοινωνία , όπως  νομίζετε σεῖς, «μπουλοῦκι- ἀσκέρι», ἀλλά ὠργανωμένη κοινωνία μέ Ἀποστόλους, Ἐπισκόπους ἤ Πρεσβυτέρους, Διακόνους καί λαόν.  Καί ἰδοῦ. Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος λέγει πρός τούς πρεσβυτέρους τῆς ἐκκλησίας τῆς Ἐφέσου: «Προσέχετε ἑαυτοῖς καί παντί τῷ ποιμνίῳ ἐν ᾧ ὑμᾶς τό Πνεῦμα τό Ἅγιον ἔθετο
ἐπισκόπους ποιμαίνειν τήν ἐκκκλησίαν τοῦ Θεοῦ, ἥν περιεποιήσατο  διά τοῦ αἵματος τοῦ ἰδίου». Πραξ. 20, 28.
Από αυτό  φαίνεται, ὅτι στήν  Ἀποστολική ἐκκλησίᾳ ὑπῆρχαν ἐκτός τῶν Ἀποστόλων βάσει τοῦ χωρίου τούτου δύο ἄλλα εἴδη ἀνθρώπων, οἱ Πρεσβύτεροι ἤ Ἐπίσκοποι καί τό ποίμνιον, δηλαδή  διοικοῦντες καί διοικούμενοι. Ὁ ἴδιος ὁ Ἀπόστολος Παῦλος στήν πρός Φιλιππησίους ἐπιστολήν 1,1 ὁμιλεῖ καί περί διακόνων λέγοντας: «σύν ἐπισκόποις καί διακόνοις». Ὁ αὐτός εἰς τήν Α΄Τιμ. 3,2.8 ὁρίζει τά προσόντα τῶν διακόνων.
Ἑπομένως ἡ Ἀποστολική Ἐκκλησία εἶχε πλήν τῶν Ἀποστόλων, πρεσβυτέρους καί διακόνους.  Εἰς τήν Α΄ Τιμοθ.4,22 καί εἰς τήν πρός Τίτ. 1,6 θέλει ὁ ἴδιος ὁ Ἀπόστολος ἡ ὀργάνωσις αυτή  τῶν πρεσβυτέρων καί διακόνων νά συνεχισθῆ διά χειροτονίας καί μετά προσοχῆς λέγοντας εἰς μέν τόν Τιμόθεον Α΄ 4,22 «χεῖρας ταχέως μηδενί ἐπιτίθει», τόν δέ Τίτον διατάσσει «ἵνα καταστήσῃ κατά πόλιν Πρεσβυτέρους» ἀσφαλῶς καί διακόνους.  Οἱ Εὐαγγελικοί δέν ἔχετε ὠργανωμένην τοιαύτην έκκλησίαν μέ Ἐπισκόπους, πρεσβυτέρους, διακόνους.  Ἑπομένως ἡ ἐκκλησία σας δέν εἶναι ἀποστολική. Εμεῖς ὅμως οἱ ὀρθόδοξοι ἔχουμε ἐπισκόπους, οἱ ὁποῖοι εἶναι  στήν θέσι τῶν παλαιῶν Ἁποστόλων, Πρεσβυτέρους οἱ ὁποῖοι εἶναι στή θέσι τῶν παλαιῶν Ἐπισκόπων ἤ πρεσβυτέρων καί διακόνους. Ἑπομένως ἡ Ἐκκλησία μας εἶναι Ἀποστολική.

Εὐαγγελικός: Βεβαίως, ἔχουμε καί εμεῖς τούς Ἀποστόλους μας, ὠργανωμένην κοινωνίαν.

Ὀρθόδοξος: Ἔχετε βαθμους στήν  ὠργανωμένη σας κονωνία;

Εὐαγγελικός: Βαθμούς δέν ἔχουμε.

Ὀρθόδοξος: Πῶς ὑπάρχει ὠργανωμένη κοινωνία χωρίς  βαθμούς ;  Οἱ Ἀπόστολοι στήν ἐποχή τους εἶχαν τέτοιαν ὠργάνωσι, ὥστε ἡ Ἀποστολική Σύνοδος (Πραξ. 15, 22-29) ἐξέδωκε ἀπόφασι, ἡ ὁποία ἔγινε σεβαστή ἀπό τούς χριστιανούς, ὅπου ἀπευθύνεται. Ἔχετε εσεῖς τέτοια  ὠργάνωσι: Νομίζω ὄχι, διότι ἡ Ἐκκλησία σας ὀνομάζεται ἐλευθέρα Εὐαγγελική Ἐκκλησία. «Ἐλευθέρα» σημαίνει ἀνεξάρτητος από κάθε ἄλλη εξωτερική  κυριαρχία.  Οἱ ἐκκλησίες ὅμως τῆς «κατά Ἀντιόχειαν καί Συρίαν καί Κιλικίαν» περιοχῆς ὑπάκουσαν  στήν ἀπόφασι τῆς Ἀποστολικῆς Συνόδου (πραξ. 15, 29).

Εὐαγγελικός: Τέτοια ἐκκλησία έτσι  ὠργανωμένη, όπως  ἀναφέρετε, δέν ἔχουμε.  Θά ἤθελα ὅμως νά ακούσω  καί τά ἄλλα δύο συστατικά τῆς ἐκκλησίας βάσει τῆς Ἁγίας Γραφῆς κατά τήν ἀντίληψί σας, γιά νά  ἔλθω κατόπιν καί σᾶς πω τή γνώμη μου περί Ἐκκλησίας.

Ὀρθόδοξος: Δεύτερον στοιχεῖον τῆς ἐκκλησίας εἶναι τό ἀκατάλυτον αὐτῆς.  Ὁ Κύριος λέει εἰς τόν Ἀπόστολο Πέτρον: «Σύ εἶ Πέτρος΄ ἐπί ταύτῃ τῇ πέτρᾳ οἰκοδομήσω μου τήν ἐκκλησίαν καί πύλαι Ἅδου οὐ κατισχύσουσιν αὐτῆς» Ματθ. 16,18.  Εἶναι ἐκτός κάθε  ἀμφιβολίας, ὄτι ἡ προηγουμένως ἀναφερθεῖσα ὠργανωμένη κοινωνία χριστιανική από  ἐπισκόπους, πρεσβυτέρους, διακόνους  καί λαοῦ θά εἶναι ἀκατάλυτος, ὥστε καί πύλαι Ἅδου, δηλαδή  οἱ πλέον καταχθόνιες δυνάμεις, δέν θά μπορούν  νά καταστρέψωσιν τήν ὠργανωμένη αυτή  χριστιανική κοινωνία.  Καί πράγματι! Ἐάν ἀνοίξετε τήν ἱστορία, θά δητε, ὅτι ἡ χριστιανική ὀρθόδοξος ἐκκλησία ὠργανωμένη από  ἐπισκόπους, πρεσβυτέρους καί διακόνους  δέν καταστράφη ἀλλά διαρκεῖ μέχρι σήμερον παρ’ ὅλους τούς διωγμούς πού ὑπέστη.  Σεῖς ὅμως οἱ Εὐαγγελικοί ὄχι μόνον δέν ἔχετε ἐκκλησίαν ὠργανωμένη, όπως  εἴπαμε ἀνωτέρω, ἀλλά ἀνεφάνητε τόν 16ον αἰῶνα μ.Χ. Ἑπομένως ἐπί 1500 ἔτη δέν ὑπῆρχε ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ γιά εσάς  παρά τή ρητή ἐντολή τοῦ Κυρίου ὅτι «καί πύλαι Ἅδου οὐ κατισχύσουσιν αὐτῆς».  Καί ἐάν θελήσετε νά μᾶς δείξετε κάποια ὑποτυπώδη ὀργάνωσι τῆς ἐκκλησίας σας ὁμοίαν πρός τήν Ἀποστολικήν ἐποχήν μέ Ἀποστόλους λ.χ. καί τά τοιαῦτα, τά 1500 ἔτη κατά τά ὁποῖα δέν ὑπήρχετε, εἶχε γιά εσάς  καταλυθῆ ἡ ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ παρά τήν ἀντίθετη  βεβαίωσι τοῦ Κυρίου ὅτι «καί πύλαι Ἅδου οὐ κατισχύσουσιν τῆς ἐκκλησίας».  Δέν εἶναι ἔτσι κύριε Εὐαγγελικέ;  Πού εἶναι τό ἀκατάλυτον τῆς Ἐκκλησίας σας;

Εὐαγγελικός: Δείξετέ μου καί τό τρίτο στοιχεῖο τῆς ἐκκλησίας κατά τή γνώμη σας καί κατόπιν θά σᾶς πω καί γώ τή γνώμη μου.

Ὀρθόδοξος: Τό τρίτο στοιχεῖο τῆς ἐκκλησίας εἶναι, ὅτι αὕτη κατέχει τήν ἀλήθεια.  Αυτό  μᾶς τό ἀναφέρει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος στήν Α΄ Τιμοθ. 3,15 «ὄτι ἡ ἐκκλησία τοῦ Θεοῦ ζῶντος» εἶναι «στῦλος καί ἑδραίωμα τῆς ἀληθείας». Από αὐτό φαίνεται, ὅτι ἡ ἀνωτέρω ἀναφερθεῖσα ὠργανωμένη καί ἀκατάλυτος ἐκκλησία εἶναι διδάσκαλος τῆς ἀλήθειας. Ὁ Κύριος δίδει τόση σημασία στήν ἐκκλησία, ὤστε λέγει: «Ἐάν ὁ ἀδελφός σου παρακούσῃ τῆς ἐκκλησίας ἔστω σοι ὥσπερ ὁ Ἐθνικός καί ὁ Τελώνης» δηλαδή πάντα μή πειθόμενον στην ἐκκλησία πρέπει νά ἀποφεύγουμε οἱ Χριστιανοί, ὅπως ἀπέφευγαν οἱ Ἰουδαῖοι τούς ἁμαρτωλούς Τελώνας καί τούς ἀσεβεῖς εἰδωλολάτρες.  Κατά συνέπειαν σεῖς οἱ Εὐαγγελικοί, οἰ ὁποῖοι δέν ἔχετε οὔτε ὠργανωμένη ἐκκλησία οὔτε ἀκατάλυτον τοιαύτην δέν ἔχετε τό στῦλο καί τό ἐδραίωμα τῆς ἀληθείας.  Εμεῖς οἱ ὀρθόδοξοι ἔχουμε ὠργανωμένη καί ἀκατάλυτη ἐκκλησία μέ κανονικούς διαδόχους ἀπό τῆς Ἀποστολικῆς ἐποχῆς, ἄρα εμεῖς ἔχουμε τήν ἀλήθεια. Ἰδού τά δύο στοιχεῖα τῆς ἐκκλησίας , ὀργάνωση  καί ἀκατάλυτο, τά ὁποῖα δεικνύουν τήν ἀληθινή ἐκκλησία, ταμιοῦχο τῆς χάριτος καί διδάσκαλο τῆς ἀληθείας, τά ὁποῖα ἔχουμε μεῖς οἱ Ὀρθόδοξοι καί όχι σεῖς οἱ Εὐαγγελικοί.

Εὐαγγελικός: Ἡ ἐκκλησία γιά μένα  όπως  λέγει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος εἶναι ἔνδοξος μή ἔχουσα σπῖλον ἤ ρυτίδα ἤ κάτι τῶν τοιούτων, ἀλλ’ ἵνα ᾖ ἁγία καί ἄμωμος»Ἐφεσ. 5,27.  Στίς  διαφόρους ὄμως ὁρατές ἐκκλησίες, Ὀρθόδοξο, Καθολική, Διαμαρτυρομένη,  βλέπω ἀρκετά μέλη της, τά ὁποῖα ζοῦν βίον τέτοιον , ὥστε ὄχι σπῖλο καί ρυτίδα ἔχουν καί δίδουν ἀλλά εἶναι μεγάλοι ἐγκληματίες.  Πῶς θά δεχθῶ, ὅτι αὐτά εἶναι μέλη τῆς ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ;  Προτιμῶ λοιπόν τήν ἀόρατη ἐκκλησία, τῆς ὁποίας τά μέλη είναι ἄγνωστα σέ  μᾶς, γνωστά εἶναι μόνον στόν Θεόν.  Αυτά  ἀγωνίζονται νά μήν ἔχουν σπῖλον ἤ ρυτίδα εἴτε ἀνήκουν αυτοί  στήν Ὀρθόξοξον ἤ στήν Διαμαρτυρομένην, ἤ στήν Καθολικήν ὁρατήν ἐκκλησίαν.

Ὀρθόδοξος: Ἑπομένως τά στοιχεῖα τῆς πραγματικῆς ἐκκλησίας γιά σάς  τούς Εὐαγγελικούς εἶναι 3: α) ἀόρατος, β) ἄμωμα τά μέλη της καί γ) ἡ ἐκκλησία αυτή  εἶναι ἀδιάφορος σέ  αἱρέσεις.

Εὐαγγελικός: Βεβαιότατα, διότι αὐτά μᾶς λέει τό Πνεῦμα τό Ἅγιο διά τοῦ Ἀποστόλου Παύλου στό ἀνωτέρω ἀναφερθέν χωρίον Ἐφ. 5,27 νά εἶναι ἄμωμος ἡ πραγματική ἐκκλησια εἰς τόν βίον.

Ὀρθόδοξος: Ἄς ἐξετάσουμε κάθε ἕνα  χωριστά. 

Καί πρῶτον τό περί αἱρέσεων.  Οἱ διάφορες αἱρέσεις, οἱ ὁποῖες χωρίζουν τίς διαφόρους ὁρατές ἐκκλησίες, δέν εἶναι ἐμπόδιο σωτηρίας; Ἡ αἵρεσις δέν κλονίζει τά θεμέλια τῆς ἀληθινῆς ἐκκλησίας;

Εὐαγγελικός: «Πᾶν πνεῦμα, ὅ ὁμολογεῖ Ἰησοῦν Χριστόν, ἐν σαρκί ἐληλυθότα ἐκ τοῦ Θεοῦ ἐστί». Α΄Ἰωαν. 4,3. Ὁπουδήποτε λοιπόν κάποιος χριστιανός  καί άν ἀνήκει, ἐάν ὁμολογεί Χριστόν, εἶναι σεσωσμένος.

Ὀρθόδοξος: Αὐτή ἡ ὁμολογία τοῦ Χριστοῦ ἑλθόντος ἐν σαρκί εἶναι μία ἀλήθεια ὄχι ὅμως καί πᾶσα ἡ ἀλήθεια.  Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος ὅμως τονίζει ρητῶς τό ἐφάμαρτον καί περί πολλῶν αἱρέσεων. «Αἱρετικόν ἄνθρωπον μετά πρώτην και δευτέραν νουθεσίαν παραιτοῦ, εἰδώς ὅτι ἐξέστραπται οὗτος καί ἁμαρτάνει ὤν αὐτοκατάκριτος». Τίτ.3,10. Ἑπομένως ὄχι μόνον αυτός πού έχει  φαῦλον βίον πού έχει  σπίλον καί ρυτίδα ἁμαρτάνει, ἀλλά καί ὁ αἱρετικός.  Αυτός  «ἐξέστραπται», ἔχει πάθει διαστροφή καί «ἁμαρτάνει». Ἐπίσης εἰς τήν πρός Γαλάτας ἐπιστολήν 5,20 ὁ Παῦλος ὀνομάζει τίς αἱρέσεις ἔργα σαρκός λέγοντας : «φανερά ἐστι τά ἔργα τῆς σαρκός, ἅτινα ἐστί πορνεία, ἀκαθαρσία, διχοστασία, α ἱ ρ έ σ ε ι ς». Ἐπίσης ὁ Ἀπόστολος Πέτρος εἰς τήν Β΄ ἐπιστολήν 2,1 ὁμιλεῖ περί ψευδοδιδασκάλων, «οἵτινες παρεισάξουσιν α ἱ ρ έ σ ε ι ς ἀπωλείας... ἐπάγοντες ἑαυτοῖς ταχινήν ἀπώλειαν». Ἀφοῦ λοιπόν οἱ αἱρέσεις συμπεριλαμβάνονται στά ἔργα τῆς σαρκός καί ἐπιφέρουν ταχινή ἀπώλεια, πῶς νομίζετε σεῖς οἱ Εὐαγγελικοί, ὄτι μόνον ὁ φαῦλος βίος εἶναι μακράν τῆς ἀληθινῆς ἐκκλησίας και όχι ἡ αἵρεσις καί ἑπομένως μπορεί κάποιος   νά ζεί σέ  οποιανδήποτε ὁρατή ἐκκλησία, ἡ ὁποία χωρίζεται ἀπό ἄλλη διά αἰρέσεως καί σώζεται ἀρκεῖ νά ἔχει βίον μόνον καλόν;

Εὐαγγελικός: Γραφικῶς εἶναι αὐτά σωστά.  Εἶναι δυνατόν ὅμως λογικά  νά δεχθούμε, ὅτι μόνο οἱ ὀρθόδοξοι θά σωθούν καί οἱ ἄλλοι θά ἀπολεσθούν ;

Ὀρθόδοξος:  Ἐδώ  δέν μιλοῦμε ποῖος θά σωθῇ καί ποῖος θά κολασθῇ.  Αὐτό ἀφορᾷ τόν Θεόν.  Ἐδῶ μιλοῦμεν περί ἀληθείας δηλαδή  πραγματικῆς ἐκκλησίας καί περί ψευδοῦς, πλανωμένης δι’ αἱρέσεως ἐκκλησίας.

Εὐαγγελικος:  Ὥστε ὑπάρχει διαφορά μεταξύ ἀληθοῦς πραγματικῆς ἐκκλησίας καί σωτηρίας;

Ὀρθόδοξος: Ἀσφαλῶς. Ἡ ἀληθινή και πραγματική ἐκκλησία δέν εἶναι ἡ μόνη ὁδός τῆς σωτηρίας ἀλλά ἡ μόνη 

ἀ σ φ α λ ή ς ὁδός σωτηρίας. Ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος βρίσκεται στήν  πραγματική ἐκκλησία, εἶναι ἀσφαλής. Ὁ ἐκτός τῆς πραγματικῆς ἐκκλησίας χριστιανός δέν εἶναι ἀσφαλής εἰς σωτηρίαν.

Ἕν παράδειγμα: Ἐπί ἀνταρτοκρατίας μία ὑπῆρχε ἀσφαλής συγκοινωνία Καλαμῶν -Ἀθηνῶν ἡ διά τῆς τεθωρακσμένης φάλαγγος. Ὑπῆρχαν βεβαίως καί ἄλλα μονοπάτια, διά τῶν ὁποίων μετέβαιναν οἱ ἄνθρωποι ἐκ Καλαμῶν εἰς Ἀθήνας. Δέν ἦσαν ὅμως ἀσφαλῆ.  Μέ τή  διάκριση αυτή  τιμούμε τήν ἀξίαν τῆς ἀλήθειας, διότι ἀποδίδουμε σέ  αὐτήν τήν ἀσφαλή ὁδόν σωτηρίας, εἴμαστε ὅμως εὐσπλαγχνικοί  πρός τούς πλανεμένους, διότι δεχόμαστε , ὅτι ἡ ἀληθινή ἐκκλησία δέν εἶναι ἡ μόνη ὁδός ἀλλά ἡ μόνη ἀσφαλής ὁδός σωτηρίας. Ἄλλως τε καί σεῖς παρ’ ὅλο πού δέχεσθε, ὄτι πραγματική ἐκκλησία εἶναι ἀόρατος ἀποτελούμενη από  καλούς  χριστιανούς πού ανήκουν   εἰς ὀρθόδοξον, καθολικήν, εὐαγγελικήν δέν παύετε νά μάχεσθε διά τᾶς Εὐαγγελικάς σας ἀρχάς. Ἀγωνίζεσθε, διότι νομίζετε, ὄτι σεῖς ἔχετε τήν ἀλήθειαν, τήν ἀσφαλῆ ὁδόν σωτηρίας.  Δέν εἶναι ἔτσι;

Εὐαγγελικός: Μέ τόν τρόπον αὐτόν  ἀμβλύνεται βεβαίως ἡ ὀξύτης, χαμηλώνει τό Σινικόν τεῖχος τῶν ὁρατῶν ἐκκλησιῶν λογικῶς.  Πῶς θά ἀποδειχθῇ Γραφικῶς τό ὁρατόν τῆς Ἐκκλησίας;

Ὀρθόδοξος:  ἄς ἔλθουμε  στό δεύτερο στοιχεῖο τῆς ἐκκλησίας, τό ὁρατό.  Ὅταν ὁ Κύριος συνιστᾷ διά τήν ἀδελφικήν συνεννόησι τῶν χριστιανῶν τό «εἰπέ τῇ ἐκκλησίᾳ»Ματθ. 18,17, τί σημαίνει αὐτό; Ὅτι πρόκειται ἀσφαλῶς γιά  ὁρατή  ἐκκλησία. Ὅταν ὁ Ἀπόστολος Παῦλος λέγῃ εἰς τούς Ἐπισκόπους τῆς Ἐφέσου: «Προσέχετε ἑαυτοῖς καί τῷ ποιμνίῳ ἐν ὧ ἔθετο ὑμᾶς τό Πνεῦμα Ἅγιον ποιμαίνειν τήν ἐκκλησίαν τοῦ Θεοῦ».Πραξ. 20,28 ὁμιλεῖ ἀσφαλῶς περί ὁρατῆς ἐκκλησίας, ὅπου οἱ ποιμένες γνωρίζουν τά πρόβατα καί τά πρόβατα τούς ποιμένες τους . Ὅταν ὁ Ἀπόστολος Παῦλος διατάσσει τόν Τίτον καί Τιμόθεον νά χειροτονήσῃ ὡρισμένους πρεσβυτέρους καί διακόνους, ὁμιλεῖ ἀσφαλῶς περί ὁρατῆς ἐκκλησίας, στήν ὁποίαν εἶναι γνωστοί, ὡρισμένοι, ὁρατοί αυτοί πού κυβερνούν  τήν ἐκκλησίαν. Ὄχι μόνον Ἁγιογραφικῶς ἀλλά καί λογικῶς εἶναι ἀπαραίτητο τό ὁρατόν τῆς ἐκκλησίας, διότι ὁ Κύριος οἱ Ἀπόστολοι καί οἱ χριστιανοί εἶναι ὄχι μόνον ψυχές  ἀόρατες ἀλλά καί σώματα ὁρατά. Δέν εἴμεθα ἄγγελοι ἀλλά καί ἄνθρωποι ὁρατοί.  Τό ὁρατόν στοιχεῖον  ἑπομένως εἶναι ἀπαραίτητον καί λογικῶς.

Εὐαγγελικός: Εἴπατε, ὅτι ἡ ἐκκλησία εἶναι ὄχι μόνον ἀόρατος ἀλλά καί ὁρατή καί αὐτή ἡ ὁρατή ἡ Ὁρθόδοξος εἶναι ἡ μόνη ἀσφαλής ὁδός σωτηρίας.  Δέν εἶναι δυνατόν ὅμως νά δεχθῶ, ὅτι πᾶς ὅστις εὑρίσκεται ἐν τῇ ὁρατή ταύτῃ ἐκκλησίᾳ, ἡ ὁποία εἶναι ἡ μόνη ἀσφαλής ὁδός σωτηρίας θά σωθῇ, διότι βλέπω εἰς τήν Ὀρθόδοξον ἐκκλησίαν πολλούς κακούς ἀνθρώπους ἐγκληματίας κ.λ.π.’

Ὀρθόδοξος: Εἶπα, ὅτι ἡ ἀληθής ἐκκλησία εἶναι ὁρατή καί ἡ μόνη ἀσφαλής ὁδός σωτηρίας. Ἐξ αὐτοῦ δέν θέλῳ νά εἴπω, ὅτι πᾶν μέλος αὐτῆς θά σωθῇ. Ὄχι.  Θά σωθῇ πᾶν γνήσιον μέλος αὐτῆς.  Τά σαπρά μέλη καί τά σκάνδαλα καί τά ζιζάνια θά βληθούν  στήν κόλασιν, εἶναι τά νεκρά μέλη τῆς ἐκκλησίας.

Εὐαγγελικός: Παρ’ ὅλα αὐτά μένει σέ  μένα  ἡ ἀπορία, πῶς εἰς μίαν πραγματικήν ἐκκλησίαν εἶναι δυνατόν νά ὑπάρχουν μέλη νεκρά καί ἁμαρτωλά παρά τήν ἐντολήν τοῦ Κυρίου, ὁ ὁποῖος, όπως  εἴπαμε, θέλει ἔνδοξον τήν ἐκκλησίαν μή ἔχουσαν σπῖλον ἤ ρυτίδα.

Ὀρθόδοξος: Αὐτό τό ὁποῖον λέγει ὁ Κύριος εἶναι ὁ ἰδανικός σκοπός, ὅπου πρέπει νά τείνουμε.  Τό ἴδιο εἶναι, ὅταν ἐντέλλεται ὁ ἴδιος «ἔσεσθε οὖν τέλειοι ὡς ὁ Πατήρ ὑμῶν τέλειος ἐστί» Ματθ. 5,48.  Εἶναι δυνατόν νά γίνουμε τέλειοι, ὄπως εἶναι ὁ Θεος, ἀναμάρτητοι;  Αὐτό εἶναι ἀδύνατον.  Δέν ἕπεται ὄμως, ὄτι ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος δέν εἶναι τέλειος ὡς ὁ Πατήρ, δέν εἶναι μέλος τῆς ἐκκλησίας.

Εὐαγγελκός: Ἔχω τή γνώμη, ὅτι ἐντᾶυθα ὁ Κύριος θεωρεῖ μέλη τῆς ἐκκλησίας Του ὄχι ἐκείνους, οἱ ὁποῖοι εἶναι τέλειοι όπως ὁ Πατήρ δηλαδή  ἀναμάρτητοι, ἀλλά ὅσοι ἀγωνίζονται, ἔχουν πνεῦμα ἀγωνισιτικό πρός τήν τελειότητα.  Καί σᾶς ἐρωτῶ. Ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος δέν ἀγωνίζεται, εἶναι μέλος τῆς ἐκκλησίας;

Ὀρθόδοξος: Εἶναι, ἀλλά νεκρό.

 

Εὐαγγελικός: Πῶς θά ἀποδείξετε, ὅτι ἡ πραγματική ἐκκλησία ἔχει καί νεκρά μέλη;

 Ὀρθόδοξος: Τό σταυρωμένο  καί ἀνεστημένο  Σῶμα τοῦ Κυρίου ἔχει τίς πληγές Του.  Διατί καί ἡ ἐκκλησία Του, ἡ ὁποία εἶναι σῶμα Του, δέν εἶναι πραγματική ἐκκλησία, ἐπειδή ἔχει τίς πληγές της, τούς φαύλους, τά νεκρά χριστιανικῶς αὐτά μέλη;

Εὐαγγελικός: Ὠραία καί συγκινητική εἶναι ἡ εἰκόνα αυτή .  Δέν παύει ὅμως νά εἶναι εἰκόνα  καί ὄχι ῥητός λόγος τοῦ Κυρίου.

Ὀρθόδοξος:  Ὁ Ἰούδας δέν ἧταν καί αὐτός μαθητής από  τούς  12 Ἀποστόλους , ὁ ὁποῖος συμμετέσχε μάλιστα στήν Τράπεζαν τοῦ μυστικοῦ δεῖπνου; Αυτός  ἧταν μαθητής καί Ἀπόστολος, ἀλλά καί προδότης.  Ὁ Κύριος δέν ἐξεδίωξεν αὐτόν, ἀλλά ἀφῆκε νά φύγῃ μόνος του. Ὅπως λοιπόν στήν χορεία τῶν Ἀποστόλων ὑπῆρξε ὁ Ἰούδας, διατί καί στήν  ἐκκλησία του ἀποκλείεται νά ὑπάρχουν ἄνθρωποι ὄμοιοι πρός αὐτόν;

Εὐαγγελικός: Βεβαίως δυνατό εἶναι τοῦτο, ὄχι ὅμως ὅτι εἶναι καί γεγονός.  Θά ἤθελα ῥητούς λόγους τοῦ Κυρίου, οἱ ὁποῖοι νά ὁμιλούν  περί φαύλων μελῶν στήν  ἐκκλησία Του.

Ὀρθόδοξος: Καί αὐτό θά σᾶς τό παρουσιάσω.  Καί ἰδού. Ὁ Κύριος ὁμιλεῖ στήν παραβολή τῆς Σαγήνης Μαθ. 13,47 περί σαπρῶν μερῶν ἐν αὐτῇ, εἰς τήν Παραβολήν τῶν Ζιζανίων Μαθ. 13,24 περί  ζιζανίων, τά ὁποῖα εἶχαν φυτρώσει πλησίον τοῦ καλοῦ σίτου, εἰς τήν Παραβολήν τοῦ βασιλικοῦ γάμου Μαθ. 22,11 περί ἀνθρώπου μή ἔχοντος ἔδνυμα γάμου καί στήν Παραβολήν τῶν δέκα παρεθένων Μαθ. 25,1-14 περί μωρῶν παρθένων, αἵτινες ἐξῆλθον καί αὗται πρός προϋπάντησιν τοῦ νυμφίου, ὅπως καί οἱ ἄλλαι φρόνιμοι παρθένοι.  Ρητῶς εἰς τά παραβολάς ταύτας τονίζει ὁ Κύριος τή συνύπαρξι καλῶν καί κακῶν ἐν τῇ αὑτῇ σαγήνῃ ἐν τῷ αὐτῷ ἀγρῷ, ἐν τῷ αὐτῷ βασιλικῷ γάμῳ καί ἐν τῇ αὐτῇ συνοδείᾳ πρός προϋπάντησιν τοῦ Κυρίου, τοῦ νυμφίου. Ἐπίσης στίς  παραβολές αὐτές ὁ Κύριος τονίζει, ὅτι ὀ χωρισμός τῶν καλῶν καί τῶν κακῶν ἤτοι σαπρῶν μερῶν, ζιζανίων, ἄνθρωπου μή ἔχοντος ἔνδυμα γάμου καί τῶν μωρῶν παρθένων θά γίνῃ κατά τή  μέλλουσα κρίσιν.  Τοῦτο διδάσκει καί τό Εὐαγγέλιον τῆς μελλούσης κρίσεως (Μαθ. 25,31-46) κατά τό ὁποῖον ὁ χωρισμός τῶν ἀγαθῶν καί τῶν φαύλων θά γίνῃ κατά τήν Δευτέραν Παρουσίαν.

Εὐαγγελικός: Πῶς θά πεισθῶ ὄμως, ὄτι τά σαπρά ἐν τῇ Σαγήνῃ, τά ζιζάνια ἐν τῷ ἀγρῷ, ὁ μή ἔχων ἔνδυμα γάμου κατά τήν παραβολήν τοῦ βασιλικοῦ γάμου καί αἱ πέντε μωραί παρθένοι εἰκονίζουν τούς ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ φαύλους καί όχι  τούς ἐν τῷ κόσμῳ γενικῶς ἐκτός τῆς ἐκκλησίας κακούς ἀνθρώπους;

Ὀρθόδοξος: Ἁπλούστατα: Ὁ Κύριος λέγει: «ὡμοιώθη ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν σαγήνῃ βληθήσῃ εἰς τήν θάλασσαν..», «ὡμοιώθη ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν δέκα παρθένοις...», «ὡμοιώθη ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν ἀνθρώπῳ σπείροντι καλόν σπέρμα...» «ὡμοιώθη ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν ἀνθρώπῳ  βασιλεῖ, ὅστις ἐποίησε γάμους τῷ υἱῷ αὐτοῦ...» Βασιλεία τοῦ Θεοῦ εἶναι ἡ ἐκκλησία Του. Ἑπομένως ἡ σαγήνη εἶναι ἡ Ἐκκλησία τοῦ Θεοῦ, θάλασσα εἶναι ὁ κόσμος, ψάρια εἰς τήν θάλασσαν εἶναι γενικῶς οἱ ἄνθρωποι, ψάρια καλά καί σαπρά ἐν τῇ σαγήνῃ εἶναι οἱ ἐν τῇ ἐκκλησίᾳ ἄνθρωποι καλοί καί κακοί, καί τό τράβηγμα τῆς σαγήνης, τῶν δικτύων πρός τά ἔξω ἡ μέλλουσα Κρίσις. Ἡ εἰκῶν εἶναι λίαν σαφής.  Ἀλλά καί εἰς τήν παραβολήν τῶν Ζιζανίων ὅταν ὁ κύριος τοῦ ἀγροῦ, ὀ ὀποῖος εἶναι ὁ Κύριος τοῦ κόσμου, παρεκλήθη ἀπό τούς δούλους Του νά ἐπιτραπῇ εἰς αὐτούς να μεταβῶσι καί ἐκκριζώσουν  τά ζιζάνια, ὁ Κύριος οὗτος τοῦ ἀγροῦ εἶπεν: «ἄφετε συναυξάνεσθαι ἀμφότεραι» σῖτον και ζιζάνια «ἄχρι τοῦ θερισμοῦ».  Εἶναι τόσον κοντά τά ζιζάνια καί ὁ σῖτος, ὤστε θά ἐκριζωθούν οἱ στάχυς, ὅταν ἐκριζωθούν τά ζιζάνια. Εἰς τόν αὐτόν θάλαμον τοῦ βασιλικοῦ γάμου εὑρίσκονται οἱ ἔχοντες καί ὁ μή ἔχων ἔνδυμα γάμου, εἰς τήν αὐτήν τιμητικήν συνοδείαν αἱ πέντε μωραί μετά τῶν ἄλλων φρονίμων παρθένων εὑρίσκονται πρός προϋπάντησιν τοῦ νυμφίου.  Ἡ στενή αὕτη συνύπαρξις καλῶν καί σαπρῶν ἐν τῇ σαγήνῃ, ζιζανίων καί σίτου ἐν τῷ ἀγρῷ, ἔχοντες καί μή ἔχοντες ἔνδυμα γάμου ἐν τῷ βασιλικῷ θαλάμῳ τοῦ γάμου καί μωρῶν μετά φρονίμων παρθένων ἐν τῇ αὐτῇ συνοδείᾳ δέν δηλώνουν  ἀνθρώπους, οἱ ὁποῖοι στενά συνδεδεμένοι μεταξύ τους συνδέονται διά τῆς αὐτῆς πίστεως πρός τόν Κύριον χωρίζονται ὅμως διά τοῦ φαύλου βίου τους;

Εὐαγγελικός: Καί ὅμως δέν παύουν οἱ παραβολές  Σαγήνης, ζιζανίων να εἶναι εἰκόνες, οἱ ὁποῖες νά παρέχουν τό δυνατόν, τό πιθανόν, ὄχι ὅμως καί τό βέβαιον, διότι δέν εἶναι ρητοί λόγοι τοῦ Κυρίου.

Ὀρθόδοξος: Ἡ παρουσία στήν παραβολήν τοῦ βασιλικοῦ γάμου ἀνθρώπου μή ἔχοντος ἔνδυμα γάμου καί ἡ ἅμεσος ἀποπομπή αὐτοῦ στήν κόλασι, τό κλείσιμο τῆς θύρας τοῦ οἴκου τοῦ νυμφίου στάς μωρές παρθένες, τό κτύπημα τῆς θύρας αυτής  από  τῶν μωρῶν παρθένων καί ἡ ἀπάντησις τοῦ Κυρίου πρός αὐτάς «οὐκ οἶδα ὑμᾶς» δέν νομίζετε, ὅτι θέλουν νά πούν, ὅτι βασιλικός γάμος εἶναι ἡ Ἐκκλησία Του ἐντός τῆς ὁποίας εὑρίσκονται μωραί παρθένοι καί μέλη μή ἔχοντα ἔνδυμα γάμου, τά ὁποῖα θά παραμείνουν   στήν  ἐκκλησία του στήν  παρούσα ζωή μέχρις ὅτου ἀποπεμφθούν  μετά θάνατον στήν κόλασι;

Εὐαγγελικός: Καί πάλιν δυνατόν νά εἶναι ἔτσι, ὄχι ὅμως καί γεγονός.  Θά ἤθελα κατηγορηματικόν λόγον τοῦ Κυρίου ἐπ’ αὐτοῦ.

Ὀρθόξοδξος: Μάλιστα. Ἀκούσατε αὐτόν. Ὁ Κύριος λέγει «πολλοί ἐροῦσί μοι ἐν ἐκείνη τῇ ἡμέρᾳ: Κύριε, Κύριε οὐ τῷ σῷ ὀνόματι ἐπροφητεύσαμεν καί τῷ σῷ ὀνόματι δυνάμεις πολλάς ἐποιήσαμεν καί τότε ὁμολογήσω αὐτοῖς οὐδέποτε ἔγνων ὑμᾶς, ἀποχωρεῖτε ἀπ’ ἐμοῦ οἱ ἐργαζόμενοι τήν ἀνομίαν» (Ματθ. 7,23). Ἐδῶ βλέπομεν ὄτι ὑπάρχουν ἄνθρωποι, οἱ ὁποῖοι δύνανται νά προφητεύουν καί νά θαυματουργούν , αυτοί  ἦσαν ἐντός τῆς ἐκκλησίας, ἦσαν ὅμως ἐργάται τῆς ἀνομίας, δηλαδή  σαπρά νεκρά μέλη τῆς ἐκκλησίας.

Εὐαγγελικός: Ὁ Κύριος ὅμως εδώ  τονίζει το «οὐκ ἐγνων ὑμᾶς». Ἄρα δέν ἦσαν μέλη του.

Ὀρθόδοξος: Τό «οὐκ ἔγνων» δέν σημαίνει αὐτό, ὅτι δέν ἦσαν μέλη του, ἀλλ’ ὅτι ἦσαν νεκρά μέλη, ἔζησαν βίον φαῦλον. Ἄν δέν ἦσαν τελείως μέλη του, πῶς προεφήτευσαν καί ἐθαυματούργον; Αὐτό εἶναι ἐκεῖνο τό ὁποῖον λέγει καί ὁ Ἀπόστ. Παῦλος : «ἐάν ἔχω πίστιν, ὥστε ὅρη μεθιστάνειν, ἀγάπην δέ μή ἔχω, οὐδέν εἰμί». Ἰδού λοιπόν μέλη Χριστοῦ.  Μέλη μέν διότι ἔχουν πίστιν, νεκρά δέ διότι δέν ἔχουν ἀγάπην.  Καί κάτι ἄλλο: Εἰς τήν Κόρινθον ὑπῆρξεν χριστιανός τίς αἱμομίκτης. Οὗτος ἔχων φαῦλον βίον σᾶς ἐρωτῶ ἦτο ἐκτός τῆς ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ ἤ ἐντός ταύτης;

Εὐαγγελικός:  Ὡς φαῦλος ἦτο ἐκτός τῆς ἐκκλησίας.

Ὀρθόδοξος: Ἐν τοιαύτῃ περιπτώσει, ἀφοῦ δηλαδή ἦτο ἐκτός τῆς ἐκκλησίας, διατί ὁ Ἀπόστολος Παῦλος ἀπειλεῖ νά ἐκδιώξῃ αὐτόν τῆς ἐκκλησίας του λέγων: «ἤδη κέκρικα ὡς παρών τόν οὕτως τοῦτο κατεργασάμενον ....παραδοῦναι τῷ Σατανᾷ....» Α! Κορινθ. 5,3-5. Ἰδού λοιπόν ἡ ἐκκλησία τῆς Κορίνθου ἐπί τοῦ Ἀποστόλου Παύλου, ἡ ὁποία εἶχε τό νεκρόν μέλος της τόν αἱμομίκτην.  Δέν ἦτο μόνο αὐτός τοιοῦτος ἀλλά καί ἄλλα μέλη ἴσως σέ μικρότερο βαθμό, διότι ὁ Παῦλος λέγει: «Ὅλως ἀκούεται ἐν ὑμῖν πορνεία» (Α΄ Κορινθ. 5,1) Περί ὑπάρξεων νεκρῶν μελῶν ἐν τῇ ἐκκλησίᾳ ὁμιλεῖ ὁ Ἀπόστολος Παῦλος ἐν τῷ  αὐτῷ τμήματι ( Α΄ Κορινθ. 5,9-11) ὅπου εἶναι σαφής ὁ χωρισμός τῶν ἐκτός τῆς ἐκκλησίας τοιούτους λέγων: «Ἔγραψα ὑμῖν ἐν τῇ ἐπιστολῇ μου μή συναναμίγνυσθαι πόρνοις οὐ πάντως τοῖς πόρνοις τοῦ κόσμου τούτου ἤ τοῖς πλεονέκταις ἤ ἅρπαξιν ἤ εἰδωλολάτραις΄ἐπεί ὀφείλετε ἄρα ἐκ τοῦ κόσμου ἐξελθεῖν΄ νῦν δέ ἔγραψα ὑμῖν μή συναναμίγνυσθαι ἐάν τις ἀδελφός ὀνομαζόμενος ᾖ πόρνος πλεονέκτης ἤ εἰδωλολάτρης ἤ λοίδορος ἤ μέθυσος ἤ ἅρπαξ, τῷ τοιούτῳ μηδέ συνεσθίειν».  Οἱ φαῦλοι οὗτοι ἀδελφοί εἶναι μέλη τῆς ἐκκλησίας μέχρις ὅτου τηρηθούν σέ ἀπόστασιν ὑπό τῶν ἄλλων χριστιανῶν.  Ἑπομένως ἡ Ἐκκλησία τῆς Κορίνθου εἶχε τά νεκρά της μέλη.  Τί ἔχετε νά ἀπαντήσετε εἰς αὐτό;

Εὐαγγελικός:    .......

 
Ὀρθόδοξος: Καί τώρα ἄς ἀνακεφαλαιώσουμε τά λεχθέντα περί ἐκκλησίας. Ἀπεδείχθη, ὄτι ἡ ἐκκλησία εἶναι ὠργανωμένη, ἀκατάλυτος κοινωνία ἀνθρώπων χριστιανῶν ταμιοῦχος τῆς χάριτος καί διδάσκαλος τῆς ἀληθείας.  Αὕτη δέν εἶναι μόνον ἀόρατος, ἀλλά καί ὁρατή, διότι όπως εἴπαμε, ὁ Κύριος καί ὁ Ἀπόστ. Παῦλος ὁμιλοῦν ῥητῶς περί τοῦ ὁρατοῦ μέρους ταύτης.  Εἴπαμε ἐπίσης, ὅτι ἐκεῖνα τά ὁποῖα ἀντίκεινται στήν πραγματική ἐκκλησία εἶναι ἡ αἵρεσις καί ὁ φαῦλος βίος.  Ἡ αἵρεσις χωρίζεται τῆς ἀληθείας ἐνταῦθα διά τῆς πραγματικῆς ἐκκλησίας, ὄπως ἐντέλλεται ρητώς ὁ Ἀπόστολος Παῦλος καί Πέτρος εἰς τά ἀναφερθέντα χωρία Τίτ. 3,10. Γαλ.5,20. Β! Πετρ. 2,1.  Οἱ δέ φαῦλοι θά χωρισθούν τῶν καλῶν ὑπό τοῦ Κυρίου κατά τήν μέλλουσαν κρίσιν, ὅπως εἴδαμε εἰς τάς παραβολάς Σαγήνης, Ζιζανίων, βασιλικοῦ γάμου, δέκα παρθένων καί εἰς τό Εὐαγγέλιον Μελλούσης Κρίσεως.  Συνεπῶς ἐκκλησία εἶναι ὁρατή και ἐντός αὐτῆς ὑπάρχουν ὄχι αἰρετικοί, ἀλλά οἱ ὑγειῶς φρονοῦντες, οἱ ὀρθόδξοξοι και ἐξ αὐτῶν θά εἶναι ἄλλοι μέν γνήσια μέλη καί ἄλλοι νεκρά. Ἐκκλησία τοιαύτη, ὠργανωμένη ἀκατάλυτος ὁρατή η οποία ἔχει τήν Ἀποστολικήν διαδοχήν ἱστορικῶς ἀποδεδειγμένην εἶναι ἡ Ὀρθόδοξος.  Αὐτή εἶναι λοιπόν ἡ πραγματική  ἐκκλησία καί ὄχι σεῖς οἱ Εὐαγγελικοί οἱ ὁποῖοι ἀνεφάνητε τόν δέκατον ἕκτον αἰῶνα.

Εὐαγγελικός:   ....   Δέχομαι τήν Ἱεράν Παράδοσιν καί τούς Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας τῶν τεσσάρων πρώτων αἰώνων.

 

 

Τέλος Β΄ θέματος «περί Εκκλησίας»