ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟΙ ΟΙ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΙΑΝΟΙ ;

 

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΚΗΦΙΣΙΑΣ ΑΜΑΡΟΥΣΙΟΥ ΩΡΩΠΟΥ ΚΑΙ ΜΑΡΑΘΩΝΟΣ

ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΚΑΙ  ΚΑΚΟΔΟΞΙΑ

 ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΚΟΙΜΗΣΕΩΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ

ΝΕΑΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ- ΩΡΩΠΟΥ  

               

  

ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟΙ ΟΙ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΙΑΝΟΙ;

+ Αρχιμ. Δανιήλ Γούβαλη

(Ἀπομαγνητοφωνημένη ὁμιλία τοῦ μακαριστοῦ γέροντα)

Κάποτε στὸ κάτω Χαλάνδρι συζητοῦσα ἐπὶ 5 ὧρες μὲ δάσκαλο Πεντηκοστιανὸ τὸν κύριο Δημήτρη μὲ ἀκροατὲς ἕνα ἀνδρόγυνο, τὸν Κώστα καὶ τὴν Νικολέτα, οἱ ὁποῖοι εἶχαν προσηλυτιστεῖ στὴν Πεντηκοστιανὴ αἵρεση. Ὅσα Θὰ ἀκουστοῦν σήμερα ἔχουν σχέση μὲ μιὰ φάση αὐτῆς τῆς πολύωρης συνομιλίας.

Ἐν τῷ μεταξὺ ἡ ὥρα προχωροῦσε εἴχαμε ἀρχίσει τὴν συζήτηση γύρω στὶς 6,30 καὶ τώρα πλησίαζε 11. Σὲ παρόμοιες συζητήσεις κατὰ κανόνα ὁ αἱρετικὸς συνομιλητής μου ἔβρισκε μιὰ δικαιολογία καὶ διέκοπτε τὸν διάλογο, αὐτὴ ὅμως τὴν φορὰ ὁ Πεντηκοστιανὸς δάσκαλος δὲν εἶπε ὅτι ἔχει κάποια δουλειὰ κι πρέπει νὰ φύγει, ὅπως φάνηκε εἶχε πρόθεση νὰ καθίσει καὶ μετὰ τὴν δική μας ἀναχώρηση, αὐτὸ γιὰ νὰ ἔχει ἐκεῖνος τὸν τελευταῖο λόγο καὶ γιὰ νὰ ἐξουδετερώσει διάφορες ἀμφιβολίες ποὺ γεννήθηκαν στὸ μυαλὸ τῶν δύο ὑποψηφίων θυμάτων.

Στὴν τελευταία φάση τῆς κουβέντας μας ὁ κύριος Δημήτρης προσπάθησε νὰ δείξει ὅτι στὴν θρησκευτικὴ ὁμάδα ποὺ ἀνήκει διατηροῦν ἤθη καὶ θεσμοὺς ποὺ συναντῶνται καὶ στὴν πρώτη Χριστιανικὴ ἐκκλησία.

Ὅπως μπορεῖ νὰ διαπιστωθεῖ ἀπὸ τὴν μελέτη τῶν κειμένων τῆς Καινῆς Διαθήκης. πρὶν παρουσιάσω τὸν σχετικὸ διάλογο ἤθελα νὰ τονίσω μερικὰ πράγματα εἰσαγωγικά.

Στὸν Πεντηκοστιανὸ χῶρο ὑπάρχουν πολλὲς ὁμάδες, ἀνάμεσα τους ὑφίστανται μικρές, μεγάλες, πολὺ μεγάλες διαφορές . Βέβαια ἂν σὲ αὐτὸν τὸν χῶρο κυριαρχοῦσε ἡ χάρις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ὅπως οἱ ἴδιοι ἰσχυρίζονται, θὰ ἔλειπαν οἱ διαφοροποιήσεις καὶ οἱ ἀντιθέσεις.

Σὲ ὁρισμένες κινήσεις διδάσκεται ,  ὅτι οἱ ὀπαδοὶ πρέπει τὸ 10% τῶν εἰσοδημάτων των νὰ τὸ προσφέρουν στὴν ὁμάδα, ἐνῶ σὲ ἄλλες τονίζουν ὅτι δὲν ἀρκεῖ τὸ 1/10, ὅλη ἡ περιουσία τους ἀνήκει στὸν Θεό, ποὺ τὸν ἐκπροσωπεῖ φυσικὰ ἡ ὁμάδα, γίνεται δηλαδὴ κανονικὸ ἄρμεγμα.

Σὲ κάποιες ὁμάδες ἰσχυρίζονται , ὅτι οἱ ἀναγεννημένοι Χριστιανοὶ δὲν ἐννοεῖτε νὰ ἔχουν ἀρρώστιες, ὅποιος πάσχει ἀπὸ κάποια νόσο δὲν ἔχει ἀφήσει τὸν ἑαυτό του νὰ πληρωθεῖ ἀπὸ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα.

 Ἄλλοι ἰσχυρίζονται ὅτι στὴν δική τους ὁμάδα τὸ Ἅγιο Πνεῦμα δημιουργεῖ θεραπευτὲς ποὺ μποροῦν νὰ θεραπεύσουν πᾶσαν νόσον . Σὲ ὁρισμένες ὁμάδες λένε ὅτι ἡ γλωσσολαλιὰ πρέπει νὰ γίνεται στὴν δημόσια λατρεία ἐνῶ σὲ ἄλλες στὴν κατ’ ἰδίαν προσευχή.

Ὑπάρχουν Πεντηκοστιανὲς κινήσεις ποὺ δείχνουν εὐρύτητα πνεύματος καὶ συμπαθοῦν τὶς ἄλλες Πεντηκοστιανές ἢ καὶ γενικότερα Χριστιανικὲς ὁμολογίες , ἐνῶ ἄλλες δείχνουν πολὺ σκληρὸ πρόσωπο σὲ ὅσους βρίσκονται σὲ ἄλλη μάνδρα σὲ ἄλλη Πεντηκοστιανή παραφυάδα. Οὔτε καλημέρα δὲν ἀνταλλάσσουν μεταξύ τους.

Συναντᾶς Πεντηκοστιανοὺς ποὺ δείχνουν μεγάλη περιφρόνηση στὰ πράγματα τοῦ παρόντος κόσμου διότι ἔτσι διδάσκει ἡ ὁμάδα τους , ἐνῶ ἄλλοι συνδυάζουν τὴν εὐσέβεια μὲ τὴν οἰκονομικὴ δύναμη , μὲ τὴν ἀπόκτηση κέρδους . Έτσι στοὺς ὀπαδοὺς τῆς ὁμάδος Στρατηγικῆς ἰσχύει τὸ δόγμα ὁ Θεὸς ἀγαπᾶ ἑκατομμυριούχους.

Ἐνῶ οἱ περισσότεροι Πεντηκοστιανοὶ δέχονται τὸ δόγμα τῆς Ἁγίας Τριάδος ὑπάρχουν ὁμάδες ποὺ τὸ ἀπορρίπτουν, ὅπως λόγου χάριν οἱ κινήσεις Ἑλληνικὸ Κέντρο τῆς Βίβλου, Κοινωνία Μαθητῶν Χριστοῦ .

Σὲ αὐτὲς τὶς κινήσεις τὰ πρόσωπα τοῦ Πατρὸς τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος συγχέονται σὲ ἕνα πρόσωπο.

Τέτοιες ἰδέες συναντᾶ κανεὶς σὲ Πεντηκοστιανοὺς τοῦ Ἡρακλείου Κρήτης, ὡστόσο καὶ αὐτοὶ γλωσσολαλούν, ὁμιλοῦν ξένες γλῶσσες, προφητεύουν καὶ πιστεύουν ὅτι αὐτὰ ἀποτελοῦν δῶρα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος...

Συμβαίνει καὶ κάτι ἄλλο στὸν Πεντηκοστιανικὸ χῶρο . Σὲ μιὰ ὁμάδα ἐμφανίζεται κάποιο σπουδαῖο στέλεχος ποὺ διαθέτει ὁρισμένες ἱκανότητες καὶ φιλοδοξίες. Αὐτὸς στρέφει τὴν προσοχή τους μὲ μεγάλη ἔνταση καὶ ἐπιμονὴ σὲ κάποια περικοπὴ τῆς Καινῆς Διαθήκης, δημιουργεῖ μεγάλη φιλολογία γύρω ἀπὸ αὐτὴν , δείχνει ὅτι στὴν ὁμάδα τους δὲν ἐφαρμόζεται αὐτὴ ἡ περικοπή, ἀποσπᾶ ὀπαδοὺς καὶ δημιουργεῖ καινούργια ὁμάδα καὶ καυχᾶται ὅτι αὐτὴ βρίσκεται συντονισμένη στὴν ἴδια συχνότητα μὲ ἐκείνη τῆς ἀποστολικῆς ἐκκλησίας.

Ἂς γίνουμε ποιό συγκεκριμένοι :  Αὐτὸ τὸ δυναμικὸ στέλεχος, ἐπισημαίνει τὸ χωρίο Α' Πέτρου γ2 , ἂς μὴ ἐπιδιώκουν οἱ γυναῖκες νὰ ἔχουν ἐξωτερικὸ στολισμὸ ὡραῖο πλέξιμο τῶν μαλλιῶν τῆς κεφαλῆς των ,  χρυσᾶ κοσμήματα καὶ πολυτελῆ ἐνδύματα .

Διδάσκει ὅτι ὅλες οἱ ἀδελφὲς τῆς ὁμάδος πρέπει νὰ πετάξουν κάθε στολίδι καὶ νὰ περιφρονήσουν κάθε φροντίδα γιὰ τὴν ἐμφάνισή τους. ¨Ετσι σιγὰ σιγὰ ἀποσπᾶ ὀπαδοὺς καὶ διαμορφώνει τὴν καινούργια κίνηση, τὴ δική του, ποὺ φυσικὰ τῆς δίνει καὶ κάποια ὀνομασία λ.χ. Γνήσια Ἀποστολικὴ Ἐκκλησία ἡ κάτι παρεμφερές.

Σὲ κάποια Πεντηκοστιανὴ ὁμάδα ἕνα δραστήριο μέλος μελετᾶ τὰ χωρία: Ἰωάννη ιγ' 5, 12-15

5. εἶτα βάλλει ὕδωρ εἰς τὸν νιπτῆρα, καὶ ἤρξατο νίπτειν τοὺς πόδας τῶν μαθητῶν καὶ ἐκμάσσειν τῷ λεντίῳ ᾧ ἦν διεζωσμένος.

12-15. ῞Ὀτε οὖν ἔνιψε τοὺς πόδας αὐτῶν καὶ ἔλαβε τὰ ἱμάτια αὐτοῦ, ἀναπεσὼν πάλιν εἶπεν αὐτοῖς· γινώσκετε τί πεποίηκα ὑμῖν; ὑμεῖς φωνεῖτέ με, ὁ Διδάσκαλος καὶ ὁ Κύριος, καὶ καλῶς λέγετε· εἰμὶ γὰρ,  εἰ οὖν ἐγὼ ἔνιψα ὑμῶν τοὺς πόδας, ὁ Κύριος καὶ ὁ Διδάσκαλος, καὶ ὑμεῖς ὀφείλετε ἀλλήλων νίπτειν τοὺς πόδας, ὑπόδειγμα γὰρ δέδωκα ὑμῖν, ἵνα καθὼς ἐγὼ ἐποίησα ὑμῖν, καὶ ὑμεῖς ποιῆτε.

Καταλήγει στὸ συμπέρασμα ὅτι ἡ ὁμάδα του ἔχει ξεφύγει ἀπὸ τὴν γραμμὴ τοῦ Εὐαγγελίου διότι στὶς λατρευτικές της συνάξεις δὲν ὑπάρχει τὸ πλύσιμο τῶν ποδιῶν, ἀποσπᾶ λοιπὸν ὀπαδούς, τοὺς λέει ὅτι τὸ Ἅγιο Πνεῦμα τὸν φώτισε νὰ καταλάβει τὴ σημασία τῶν λόγων τοῦ Χριστοῦ, νὰ πλύνετε ὁ ἕνας τὰ πόδια τοῦ ἄλλου σᾶς ἔδωσα ὑπόδειγμα γιὰ νὰ κάνετε καὶ ἐσεῖς αὐτὸ ποὺ ἔπραξα ἐγὼ γιὰ ἐσᾶς, καὶ ἔτσι σχηματίζει καινούργια Πεντηκοστιανὴ ὁμάδα μὲ κάποιο καινούργιο ὄνομα.

Οἱ ἀνήκοντες στὴν νέα ὁμάδα καυχῶνται καὶ λένε: ἐμεῖς ἔχουμε καὶ τὸ ποδόνηπτρο, ἐφαρμόζουμε κατὰ λέξη τὴν ἐντολὴ τοῦ Χριστοῦ, εἴμαστε οἱ πραγματικὴ ἐκκλησία, ἐσεῖς οἱ ἄλλοι ποὺ δὲν υἱοθετεῖτε τὴν τελετή του ποδονήπτρου, ἔχετε ξεφύγει ἀπὸ τὸν δρόμο ποὺ χάραξε ὁ Χριστός.

Στὴν ὁμάδα ποὺ ὀνομάζεται, Ἐκκλησία τοῦ Θεοῦ τῆς Προφητείας ἡ ὁποία ἱδρύθηκε ἀπὸ τὸν Ἀντώνιο Χαραλάμπους μετὰ ἀπὸ διαφοροποίηση πρὸς τὴν ὁμάδα Ἐκκλησία τοῦ Θεοῦ τῆς Πεντηκοστῆς, ὑπάρχει ὁ θεσμὸς τοῦ ποδονήπτρου. Τελῶντας τὸ δεῖπνο τοῦ Κυρίου ,ἐπιτελοῦν καὶ τὸ νίψιμο τῶν ποδῶν τῶν ἁγίων.

Νὰ φέρουμε καὶ ἕνα παράδειγμα ἀκόμη.

Σὲ κάποια ἄλλη ὁμάδα,  ἕνα ἀνήσυχο στέλεχος ἐπισημαίνει ὅσα γράφει ὁ ἀπόστολος Παῦλος στὸ ἑνδέκατο κεφάλαιο στή Α' πρὸς Κορινθίους Ἐπιστολή γιὰ τὸ κάλυμμα τῆς κεφαλῆς τῶν γυναικῶν. Ἐκεῖ γίνεται λόγος γιὰ τὴν συνήθεια ποὺ ἐπικρατοῦσε στὰ ἀποστολικὰ χρονια νὰ φοροῦν οἱ γυναῖκες κάλυμμα κατὰ τὴν διάρκεια τῶν λατρευτικῶν συνάξεων.

Τὸ κάλυμμα αὐτὸ ἦταν σύμβολο ὑποταγῆς τῆς γυναίκας στὸν ἄνδρα . Η γυναῖκα ποὺ ἔβγαζε τὸ κάλυμμά της  ἔδειχνε ἐπαναστατικὴ διάθεση κατὰ τῆς ὑποταγῆς πρὸς τὸν ἄνδρα της. Λοιπόν, τὸ δραστήριο αὐτὸ μέλος τῆς ὁμάδος προτείνει σὲ ὅλες τὶς γυναῖκες τῆς κινήσεώς των νὰ φέρουν κάλυμμα . Ἐὰν ὁ ἐπί κεφαλῆς ποιμὴν φέρει ἀντίρρηση τότε ἔχουμε ἀπόσπαση καὶ δημιουργία νέας ὁμάδος.

Αὐτὴ ἡ νέα ὁμάδα ἐμφανίζεται ποιό γνήσια ἀπὸ τὴν προηγούμενη διότι συμπλέει ἀπόλυτα μὲ τὴν ἐκκλησία τῶν Ἀποστολικῶν χρόνων.

Στὴν ὁμάδα Ἐλευθέρα Ἀποστολικὴ Ἐκκλησία τῆς Πεντηκοστῆς θεωρεῖται ὅρος ἀπαράβατος νὰ φοροῦν οἱ γυναῖκες κάλυμμα τῆς κεφαλῆς στὶς συναθροίσεις. Στὴν Ἀποκάλυψη σημειώνεται ἕνας κατάλογος ἀνθρώπων ποὺ θὰ μείνουν ἔξω ἀπὸ τὴν Ἁγία πόλη Ἱερουσαλήμ, ἔξω οἱ κοῖνες καὶ οἱ φαρμακοί, οἱ μάγοι δηλαδή, καὶ οἱ πόρνοι καὶ οἱ φονεῖς καὶ οἱ εἰδωλολάτρες καὶ πᾶς ὁ φιλῶν καὶ ποιῶν ψεῦδος κβ'15.

Σύμφωνα μὲ τὴ σκληρὴ καὶ μονοκόμματη σκέψη τῶν ἀνθρώπων τῆς ΕΑΕΠ θὰ ἔπρεπε νὰ προστεθεῖ καὶ ἡ φράσις, ἔξω καὶ αἱ γυναῖκες αἱ μὴ φέρουσαι κάλυμμα ἐπὶ τῆς κεφαλῆς.

Ὑπάρχουν καὶ ὁμάδες Πεντηκοστιανῶν ποὺ δὲν δίνουν κάποια ἰδιαίτερη σημασία σὲ αὐτὸ τὸ θέμα , αλλά δυστυχῶς ὑπάρχουν καὶ αὐτὲς ποὺ δίνουν μὲ τὸ παραπάνω. Ἐτσι συμβαίνει κάτι ποὺ χαρακτηρίζεται μὲ τὴν φράση, ἀπολυτοποίηση τοῦ σχετικοῦ.

Σὲ ὅλες τὶς αἱρετικὲς ὁμάδες ἀφθονεῖ αὐτὴ ἡ ἀρρωστημένη πραγματικότητα δηλαδὴ ἡ ἀπολυτοποίηση τοῦ σχετικοῦ. Σὲ ἕνα ζήτημα ποὺ ἔχει μικρὴ σημασία, σχετικὴ ἀξία, προσδίδουν μέγιστη, ἀπόλυτη ἀξία.

Ἂς θυμηθοῦμε τοὺς μάρτυρες τοῦ Ἰεχωβᾶ οἱ ὁποῖοι διακηρύσσουν ὅτι ὁ Θεὸς πρέπει ὁπωσδήποτε νὰ ἀποκαλεῖτε μὲ τὸ Ἑβραϊκὸ ὄνομα Ἰεχωβᾶ καὶ ὅποιος δὲν ἐνεργεῖ ἔτσι θὰ στερηθεῖ τὴν βασιλεία τοῦ Θεοῦ.

Λοιπὸν ὁ Πεντηκοστιανὸς συνομιλητής μου στὴν τελευταία φάση τοῦ διαλόγου μας, προσπαθοῦσε νὰ ἀποδείξει ὅτι ἡ ὁμάδα στὴν ὁποία ἄνηκε τηρεῖ ἐπακριβῶς ὅσα ἀναφέρονται στὴν Καινὴ Διαθήκη. Ἐφερε διάφορα ἐπιχειρήματα γιὰ νὰ γίνει πειστικός, ἔτσι ἔθιξε καὶ τὸ θέμα τοῦ καλύμματος τῆς κεφαλῆς τῶν γυναικῶν.

Στὴν δική του ὁμάδα ,ὅλες οἱ γυναῖκες ποὺ προσέρχονται στὴν κοινὴ λατρεία ,καλύπτουν τὸ κεφάλι τους. Αὐτὸ θὰ πεῖ ὅτι ἡ ὁμάδα του ἐφαρμόζει ὅσα ἀναφέρονται στὴν πρώτη πρὸς Κορινθίους Ἐπιστολὴ στὸ ἑνδέκατο κεφάλαιο . Δηλαδή, τοῦ λέω, θέλετε νὰ πεῖτε ὅτι ὅλα ὅσα γίνονταν τότε στὸ καιρὸ τῶν Ἀποστόλων ἐσεῖς τὰ τηρεῖτε , ἐνῶ ἐμεῖς δὲν τὰ τηροῦμε;  

ἀκριβῶς, μοῦ ἀπάντησε .Τότε, τοῦ λέω, ὅσον ἀναφορὰ τὸ κάλυμμα τῆς κεφαλῆς τῶν γυναικῶν τὸ βάρος πρέπει νὰ πέφτει στὴν οὐσία καὶ ὄχι στὴν ἐπιφάνεια . Η οὐσία εἶναι νὰ σέβεται ἡ Χριστιανὴ σύζυγος τὸν ἄντρα της καὶ νὰ τὸν ὑπακούει , ἐὰν αὐτὸ δὲν γίνεται , τότε δὲν ἔχει νόημα νὰ φοράει κάλυμμα στὸ κεφάλι της , ἀφοῦ αὐτὸ τὸ κάλυμμα συμβολίζει τὴν ὑπακοὴ στὸν ἄνδρα της.

 ¨Αν τηρεῖτε καὶ ὁ τύπος δὲν ἔχουμε ἀντίρρηση. Λόγου χάριν οἱ Χριστιανὲς τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας τῆς Ρωσίας τὸ τηροῦν τὸ ἀρχαῖο αὐτὸ ἔθιμο. Αλλά ἂς ὑποθέσουμε ὅτι ἐμεῖς δὲν τηροῦμε κάποια πρωτοχριστιανικὰ ἔθιμα , ἂς ὑποθέσουμε ὅτι ἐμεῖς ξεφύγαμε ἀπὸ τὴν γραμμὴ ποὺ χάραξαν οἱ ἀπόστολοι.

 Γιὰ ἐσᾶς, τοὺς Πεντηκοστιανούς, δὲν μποροῦμε νὰ ὑποθέσουμε κάτι τέτοιο, ἐσεῖς τὰ τηρεῖτε ὅλα, ἔτσι δὲν εἶναι;

Βεβαίως, ἐμεῖς τὰ τηροῦμε ὅλα.

Μάλιστα, ἐσεῖς τὰ τηρεῖτε ὅλα, γι'αυτό ἔχετε καὶ τὸν ζηλευτὸ τίτλο, Ἀποστολικὴ Ἐκκλησία γιὰ τὴν ἀκρίβεια Ἐλευθέρα Ἀποστολικὴ Ἐκκλησία τῆς Πεντηκοστῆς. Ἐμεῖς γιὰ νὰ σᾶς ποῦμε τὴν ἀλήθεια θεωροῦμε ὅτι κάποιες πρωτοχριστιανικες συνήθειες εἶχαν καιρικό, προσωρινὸ χαρακτῆρα καὶ ὅτι ἀργότερα ἔπαυσαν νὰ ἰσχύουν.

Ἐσεῖς ὅμως πιστεύετε ὅτι ὅλες αὐτὲς οἱ συνήθειες χαρακτηρίζονται σταθερές, μόνιμες καὶ πρέπει νὰ ἐφαρμόζονται πάντοτε, ἔτσι δὲν εἶναι;

Βεβαίως .

Τότε κύριε Δημήτρη θὰ πρέπει νὰ ἐφαρμόσετε καὶ κάτι ἄλλο ποὺ ὑπῆρχε σὰν θεσμὸς στὰ χρόνια τῶν ἀποστόλων.

Σὲ ποιό θέμα ἀναφέρεστε; μὲ ρώτησε,

ἀναφέρομαι σὲ μιὰ εἰδικὴ ἐκκλησιαστικὴ τάξη ποὺ ὑπῆρχε στὴν ἐποχὴ τῶν ἀποστόλων καὶ διατηρήθηκε γιὰ κάποιο χρονικὸ διάστημα μέσα στὸ χῶρο τῆς ἐκκλησίας, ἀναφέρομαι στὸ Τάγμα τῶν Χηρῶν.

Ὅπως τὸ ἀπαιτοῦσε ἡ περίπτωσις ξεφυλλίσαμε τὴν Α' πρὸς Τιμόθεο ἐπιστολή, σταθήκαμε στὸ προτελευταῖο κεφάλαιο, τὸ πέμπτο : νὰ τιμᾶς τὶς χῆρες, ὅσες εἶναι πραγματικὰ χῆρες, ἐὰν κάποια χήρα ἔχει παιδιὰ ἢ ἐγγόνια ἂς μάθουν πρῶτα νὰ ἐφαρμόζουν τὴν εὐσέβεια πρὸς τὴν οἰκογένειά τους καὶ νὰ ἀνταποδίδουν τὴν ὀφειλὴ στοὺς προγόνους, διότι αὐτὸ εἶναι καλὸ καὶ εὐπρόσδεκτο ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ.

Ἐκείνη ποὺ εἶναι πραγματικὴ χήρα καὶ μόνη στὸν κόσμο ἔχει ἀναθέσει τὴν ἐλπίδα της στὸν Θεὸν καὶ ἐπιμένει στὶς δεήσεις καὶ στὶς προσευχὲς ἡμέρα καὶ νύχτα, ἐκείνη ὅμως ποὺ κάνει σπάταλη καὶ τρυφηλὴ ζωὴ ἔχει πεθάνει ἂν καὶ βρίσκεται στὴν ζωή, αὐτὰ νὰ παραγγείλεις νὰ κάμουν γιὰ νὰ εἶναι ἄμεμπτες καὶ ἀκατηγόρητες.

Μιὰ γυναῖκα χήρα ἂς καταγράφετε στὸν κατάλογο τῶν χηρῶν ἐὰν εἶναι πάνω των 60 ἐτῶν , ἐὰν ὑπάρχουν μαρτυρίες γιὰ τὰ καλά της ἔργα , ἐὰν ἀνέθρεψε παιδιὰ,  ἐὰν ἦταν φιλόξενη , ἐὰν ἔνιψε πόδια ἁγίων , ἐὰν ἀνακούφισε θλιμμένους,  ἐὰν ἐπεδίωξε κάθε καλὸ ἔργο. Α' Τιμόθεο. ε'3-10

Αὐτὰ καὶ ἄλλα ἀναφέρονται σὲ αὐτὴν τὴν περικοπὴ γιὰ τὸ τάγμα τῶν χηρῶν.

Ὁ συνομιλητής μου ἄρχισε νὰ δυσφορεῖ .

Ἐὰν αὐτὸ τὸ θέμα τὸ καταλάβαιναν καλά τά δυὸ ὑποψήφια θύματά του, ὁ Κώστας καὶ ἡ Νικολέτα, θὰ κατέπιπτε μέσα τους ἡ ἰδέα ποὺ τόσο πολὺ τοὺς ἐπιβλήθηκε, ὅτι στὴν ἐν λόγῳ Πεντηκοστιανὴ ὁμάδα ὑπάρχει ἡ ἴδια ἐπακριβῶς ζωὴ τῆς ἀποστολικῆς ἐποχῆς καὶ ὅτι ὅλα ὅσα ἀναφέρει ἡ Καινὴ Διαθήκη γιὰ τὴν πρώτη Χριστιανικὴ ἐκκλησία ἐφαρμόζονται κατὰ γράμμα στὴν δική τους ἐκκλησία.

Προσπάθησε λοιπὸν νὰ παρουσιάσει τὸ θέμα ἐντελῶς διαφορετικὰ ἀπὸ ὅτι στὴν πραγματικότητα ἦταν, ἤθελε νὰ δώσει τὴν ἐντύπωση ὅτι ἐπρόκειτο γιὰ ἕνα πρᾶγμα ἁπλὸ καὶ κοινὸ , χωρὶς καμία ἐκκλησιαστικὴ ἰδιαιτερότητα , μιὰ φροντίδα γιὰ τὶς χῆρες , ὅμοια λόγου χάριν μὲ τὴν φροντίδα γιὰ τοὺς ἀρρώστους , γιὰ τοὺς φτωχοὺς καὶ λοιπά, ἔτσι κατέληγε στὸ συμπέρασμα ὅτι στὴν ὁμάδα του φροντίζουν γιὰ τοὺς φτωχοὺς ,γιὰ τοὺς ἀρρώστους ,γιὰ τὶς χῆρες καὶ ἄρα ἐφαρμόζουν αὐτὰ ποὺ γίνονταν στὴν ἐποχὴ τῶν ἀποστόλων.

Μὰ τοῦ λέω,  ἐδῶ γίνεται λόγος γιὰ εἰδικὸ τάγμα μέσα στὸν χῶρο τῆς ἐκκλησίας.

 Τί θέλετε νὰ πεῖτε; μοῦ λέει, νὰ μαζεύουμε ὅλες τὶς χῆρες καὶ νὰ τὶς καταστήσουμε ξεχωριστὸ σῶμα μέσα στὴν ἐκκλησία μας;

Τοῦ ἀπαντῶ.

Δὲν ἔχει σημασία τί θὰ πῶ ἐγώ. Σημασία ἔχει αὐτὸ ποὺ λέτε ἐσεῖς , ὅτι ἐφαρμόζετε μὲ κάθε ἀκρίβεια τὴ ζωὴ τῆς ἐκκλησίας τῶν ἀποστολικῶν χρόνων.

Τότε ὑπῆρχε γλωσσολαλιά. Γλωσσολαλιὰ λέτε ὅτι ἔχετε καὶ ἐσεῖς. Τότε οἱ γυναῖκες ἦταν καλυμμένες στὶς συνάξεις καὶ αὐτὸ τὸ ἐφαρμόζετε καὶ ἐσεῖς.  ¨Ολες οἱ ἀδελφὲς φέρουν στὸ κεφάλι κάλυμμα στὶς συνάξεις σας. Τότε ὑπῆρχε εἰδικὸ ἐκκλησιαστικὸ σῶμα ποὺ τὸ ἀποτελοῦσαν οἱ χῆρες γυναῖκες. Πρέπει λοιπὸν νὰ ὑπάρχει τὸ ἴδιο καὶ στὴν ὁμάδα σας.

Ἐὰν δὲν ἔχετε τάγμα χηρῶν , σημαίνει ὅτι δὲν πρέπει νὰ λέγεστε ἀποστολικὴ ἐκκλησία.

Ἐνοχλημένος ὁ φίλος ἀπὸ τὸ στρίμωγμα ,προσπαθοῦσε πάλι νὰ πείσει ὅτι δὲν πρόκειται γιὰ κάποια εἰδικὴ ἐκκλησιαστικὴ τάξη , ἀλλὰ γιὰ κάτι ποὺ εἶχε γενικὸ καὶ ἀόριστο χαρακτῆρα . Νὰ ἀγαπᾶμε δηλαδὴ ὅλους, νὰ φροντίζουμε γιὰ ὅλους, νὰ μεριμνοῦμε γιὰ τοὺς ἐνδεεῖς, γιὰ τοὺς θλιμμένους, γιὰ τὰ ὀρφανὰ γιὰ τὶς χῆρες.

Ἐγὼ ἔνιωθα στενοχωρημένος, καταλάβαινα ὅτι ἤξερε πὼς ἡ θέση ποὺ ὑποστήριζα ἦταν σωστή. Πολλὲς φορὲς εἶχε μελετήσει τὴν Α' πρὸς Τιμόθεο ἐπιστολὴ , ὄχι μόνο τὴν ἐπιστολὴ αὐτὴ , ἀλλὰ ὅλη τὴν Ἁγία Γραφὴ τὴν εἶχε μελετήσει καὶ τὴν ἤξερε ἀπ' ἔξω, ὡστόσο τὸ πνεῦμα τῆς πλάνης ποὺ τοῦ ἔβαλε μέσα του ἡ Πεντηκοστιανὴ αἵρεσις , τὸ πνεῦμα τὸ ἀκάθαρτο, τὸ πνεῦμα τὸ ἐγωιστικό, δὲν τὸν ἄφηνε νὰ παραδεχθεῖ τὴν ἀλήθεια.

Τί κρῖμα νὰ δαπανᾶς ἀτελείωτες ὧρες στὴν μελέτη τῆς Βίβλου καὶ νὰ μουλαρώνεις ἀπαίσια σὲ τόσο καθαρὰ καὶ φωτεινὰ σημεῖα τῆς Γραφῆς !

Νὰ ποῦμε ὅμως μερικὰ λόγια γιὰ νὰ φανεῖ ὅτι στὴν ἀρχαία ἐκκλησία ὑπῆρχε εἰδικὴ τάξις χηρῶν.

Κατ' ἀρχὴν θὰ ρίξουμε μιὰ μάτια στὴν Α' πρὸς Τιμόθεο ἐπιστολὴ . Θὰ δοῦμε στὸ 5 κεφάλαιο ὅτι γίνεται λόγος γιὰ κατάλογο ὁποὺ ἀναγράφονται οἱ χῆρες καὶ γιὰ εἰδικὰ προσόντα .

Πρέπει νὰ ζοῦν ἐνάρετη ζωὴ , νὰ καλλιεργοῦν πολὺ τὴν προσευχή, νὰ ἔχουν δείξει καλὴ διαγωγὴ πρὸς τὰ μέλη τῆς οἰκογένειάς των, νὰ φρόντισαν τὰ πεθερικά τους καὶ τοὺς γονεῖς τους, νὰ ἔκαναν διάφορες ἀγαθοεργίες, νὰ μὴν ὑποπίπτουν στὰ ἁμαρτήματα τῆς ἀργίας, τῆς ἀργολογίας, τῆς περιέργειας, τῆς περιοδείας ἀπὸ σπίτι σὲ σπίτι. Ἐκτὸς ἀπὸ τὰ ἀνωτέρω, ἀπαιτοῦνται καὶ ἄλλα δυὸ προσόντα ποὺ δείχνουν ὅτι πρόκειται γιὰ ἐκκλησιαστικὸ τάγμα. Τὸ πρῶτο νὰ εἶναι ἀπὸ 60 ἐτῶν καὶ ἄνω.

Ἐὰν ἐπρόκειτο γιὰ συνηθισμένες χῆρες ποὺ ἔπρεπε ἡ ἐκκλησία νὰ φροντίζει , δὲν θὰ ὑπῆρχε αὐτὸς ὁ ὅρος. Τὸ δεύτερο νὰ μὴν εἶναι παντρεμένες δυό φορὲς , ἀλλὰ μιά.

Τὸ προσὸν αὐτὸ συνιστᾶται καὶ στοὺς ἄνδρες ποὺ πρόκειται νὰ γίνουν διάκονοι ἡ πρεσβύτεροι ἐὰν ἔχουν ἔρθει σὲ δεύτερο γάμο δὲν ἐπιτρέπετε νὰ γίνονται κληρικοί, πρέπει νὰ εἶναι μιᾶς γυναικὸς ἄνδρες, παράβαλε Α' Τίμ. γ'2-12, Τίτ. α'6  . Ὅπως οἱ χῆρες πρέπει νὰ ἔχουν χρηματίσει σύζυγοι ἑνὸς ἀνδρός.

Ἀπὸ τὴν ἐκκλησιαστικὴ ἱστορία γνωρίζουμε ὅτι ἐκτὸς ἀπὸ τοὺς ἐπισκόπους τοὺς πρεσβύτερους καὶ τοὺς διακόνους, δέχονταν  χειροτονία καὶ κάποια ἄλλα πρόσωπα προκειμένου νὰ καταταχθοῦν σὲ μιὰ ἐκκλησιαστικὴ τάξη. Ἀνάμεσα σὲ αὐτὰ ἀνῆκαν οἱ ὑποδιάκονοι, οἱ διακόνισσες, οἱ ἀναγνῶστες, οἱ ἐξορκιστές, οἱ παρθένες, γυναῖκες δηλαδὴ ποὺ ὑπόσχονταν ζωὴ παρθενίας καὶ ἀφιερώσεως, οἱ χῆρες.

Στὰ βιβλία ποὺ τιτλοφοροῦνται Διαταγαὶ τῶν Ἀποστόλων ποὺ ἐγράφησαν τὸν 4 μ.Χ αἰῶνα καὶ περιέχουν συλλογὴ ἀπὸ διδαχὲς καὶ διατάξεις ποὺ ἀφοροῦν τὸ ἐκκλησιαστικὸ δίκαιο, τὴ λατρεία, τὴν ἐνάρετη ζωὴ καὶ γενικὰ τὴν τάξη τῆς ἐκκλησίας, γίνεται ἐκτενὴς λόγος γιὰ τὸ  τάγμα των χηρῶν.

Δίδονται ἐντολὲς στὸν ἐπίσκοπο πὼς νὰ συμπεριφέρεται στὶς χῆρες τῆς ἐκκλησίας.

Στὸ τρίτο βιβλίο τῶν Διαταγῶν τῶν Ἀποστόλων ἀναφέρεται ὅτι αἱ χήραι προσήρτηνται τώ θυσιαστηρίω τοῦ Θεοῦ γ'7 . Εἶναι κοντὰ , ἔχουν προσαρτηθεῖ στὴν Ἁγία Τράπεζα.

Στὸ δεύτερο βιβλίο διαβάζουμε τὰ ἑξῆς :  αἱ παρθένοι δὲ καὶ αἱ χήραι καὶ αἱ πρεσβύτιδες πρώται πάντων στηκέτωσαν β'57, δηλαδὴ κατὰ τὴ θεία λειτουργία οἱ ἀφιερωμένες παρθένες καὶ οἱ χῆρες στέκονται σὲ εἰδικὸ τόπο πρὶν ἀπὸ τὶς ἄλλες Χριστιανὲς , ἐδῶ γίνεται λόγος ἐκτὸς ἀπὸ τὶς παρθένες καὶ τὶς χῆρες καὶ γιὰ τὶς πρεσβύτιδες.

Ὅπως ἐξηγεῖ ὁ Ἐπιφάνιος Κύπρου στὴν διήγησή του γιὰ τὴν 79η αἵρεση τῶν λεγομένων Κολλυριδιανῶν, πρεσβύτιδες εἶναι οἱ πολὺ ἡλικιωμένες χῆρες.

Μέχρι καὶ τὰ μέσα τοῦ 4ου μ.Χ αἰῶνος ὑπῆρχε εἰς τὴν ἐκκλησία τὸ τάγμα τῶν χηρῶν , καὶ στὴ  Θεία Λειτουργία κάθονταν μπροστά ,  καὶ γι'αυτό λέγονταν προκαθείμεναι.

Αὐτὸ δημιουργοῦσε κάποια ἀταξία στὴν ἐκκλησία , διότι μεταξὺ ἄλλων αὐτὲς οἱ γυναῖκες φέρονταν ὑπερήφανα πρὸς τὶς ἄλλες.

Περὶ τὰ μέσα τοῦ 4ου αἰῶνος συνῆλθε στὴν Λαοδίκεια τῆς Φρυγίας τοπικὴ σύνοδος ἡ ὁποία ἐξέδωσε 60 κανόνες.

Ὁ 11ος κανὼν αὐτῆς τῆς συνόδου κατάργησε τὸ τάγμα τῶν χηρῶν.

Περὶ τοῦ μὴ δεῖν τὰς λεγομένας πρεσβύτιδας εἰτει προκαθειμένας ἐν τῇ ἐκκλησίᾳ καθίστασθε.

Τὸ ρῆμα καθίσταμαι ,  σημαίνει χειροτονοῦμαι . Μὴ δεῖν καθίστασθε , σημαίνει , δὲν πρέπει νὰ χειροτονοῦνται, ἀπὸ τώρα καὶ στὸ ἑξῆς δὲν ἐπιτρέπετε χῆρες νὰ χειροτονοῦνται καὶ νὰ ἀνήκουν σὲ εἰδικὴ ἐκκλησιαστικὴ τάξη καὶ νὰ κάθονται στὶς πρῶτες θέσεις στὶς συνάξεις.

Αὐτὸ βέβαια δηλώνει ὅτι μέχρι τὴν ἐποχὴ ἐκείνη ὑπῆρχε τὸ τάγμα τῶν χηρῶν,  ὑπῆρχε ἀπὸ τὰ χρόνια τῶν Ἀποστόλων.

Δὲν θὰ ἐπεκταθοῦμε περισσότερο σὲ αὐτὸ τὸ θέμα, ὅποιος θέλει ποιό πολλὰ ἂς πάρει τὸν δεύτερο τόμο τῆς ΒΕΠΕΣ, ἂς βρεῖ τὸ σύγγραμα Διαταγαὶ τῶν Ἀποστόλων , ἂς σταματήσει στὸ Γ' βιβλίο,  περὶ χηρῶν.  Εκεῖ ἀναγράφονται πολλὰ γιὰ τὸ τάγμα τῶν χηρῶν, σημειώνονται καὶ οἱ ἀρετὲς ποὺ πρέπει νὰ ἔχει ἡ χήρα , ἐγκρατὴς , πραεία ,ἀτάραχος ,εὐλαβὴς ,εὔδημον καθήμενη ἐν τῇ οἰκείᾳ αὐτῆς ψάλουσα προσευχομένη ,ἀναγινώσκουσα ,ἀγρυπνοῦσα ,νηστεύουσα , Θεώ  πάντοτε προσομιλοῦσα,  ὠδὲς καὶ ὕμνοις.

 

Εἶναι πασιφανὲς ὅτι στοὺς Ἀποστολικοὺς χρόνους ὑπῆρχε στὴν ἐκκλησία εἰδικὴ τάξις τῶν χηρῶν.

Αὐτὸ βέβαια τὸ ἀρνήθηκε ἔντονα ὁ Πεντηκοστιανὸς συνομιλητής μου . Εὰν τὸ δεχόταν κατέρεε ὁ μῦθος ὅτι ἡ ΕΑΕΠ, ἡ δική του ἐκκλησία, ἀποτελεῖ κατὰ πάντα πιστὸ ἀντίγραφο τῆς ἀρχέγονης Χριστιανικῆς ἐκκλησίας καὶ δὲν ἔχει ξεφύγει οὔτε χιλιοστό.

Φυσικὰ δὲν εἶναι τὸ μόνο σημεῖο ποὺ ὑπάρχει διαφοροποίηση  ἀνάμεσα στὴν ἀρχαία ἐκκλησία καὶ στὴν αἵρεση τῶν Πεντηκοστιανῶν.

+ Αρχιμ. Δανιήλ Γούβαλη

Ἀπομαγνητοφωνημένη ὁμιλία

τοῦ μακαριστοῦ γέροντα

 

 

ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΥ

π.ΔΑΝΙΗΛ ΓΟΥΒΑΛΗ

"ΟΜΙΛΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΡΟΤΕΣΤΑΝΤΙΣΜΟ''

 

Ἄς δοῦμε τώρα ἕνα πολύ σημαντικό θέμα. Πρόκειται γιά τό θέμα, «Ἐκκλησία». Καί ἐδῶ διαφωνοῦμε.

Οἱ Προτεστάντες ὁμιλοῦν γιά ἀόρατη Ἐκκλησία. Αὐτή ἔχει ὡς μέλῃ της ὅσους ζοῦν χριστιανικά καί εἶναι ἑνωμένοι μέ τόν Χριστό («ἑνωμένοι», ὅπως τό ἐννοοῦν αὐτοί). Τόν ἀριθμό τους τόν γνωρίζει μόνο ὁ Θεός. Δέν ἀναγνωρίζουν ὅρια στήν στρατευόμενη Ἐκκλησία οὔτε θέλουν νά ὁμιλοῦν γιά ὁρατή φανέρωση τῆς Ἐκκλησίας. Τήν δέχονται σάν μία ἀόρατη , ἰδεαλιστική, ποθητή ἐπανασυνεύρεση ὅλων.

Ἀλλά τό ὅτι ἡ Ἐκκλησία ἀποτελεῖ ἕνα ὁρατό καθίδρυμα φαίνεται ὁλοκάθαρα στίς σελίδες τῆς Καινῆς Διαθήκης.

Πράξεις τῶν Ἀποστόλων, β' 47: "Ὁ δέ Κύριος προσετίθει τούς σωζόμενους καθ' ἡμέραν τή ἐκκλησία".

Προηγουμένως λέγει ὅτι μετά τό κήρυγμα τοῦ Ἀποστόλου Πέτρου βαπτίσθηκαν καί προστέθηκαν 3.000 ἄνθρωποι. Ἐδῶ λέγει ὅτι κάθε ἡμέρα μέ τήν εὐλογία καί τήν δύναμη τοῦ Κυρίου πίστευαν ἄνθρωποι, ἔβρισκαν τόν δρόμο τῆς σωτηρίας καί προσθέτονταν στήν Ἐκκλησία, σ' ἕνα ὁρατό ὀργανισμό πού εἶχε συγκεκριμένα μέλῃ, τά ὁποῖα μποροῦσαν νά μετρηθοῦν, σ' ἕνα σῶμα μέ ἱεραρχική δομή. Ἐπί κεφαλῆς ἦταν οἱ Ἀπόστολοι καί στήν συνέχεια οἱ ἴδιοι πλαισιωμένοι ἀπό τούς πρεσβυτέρους καί διακόνους.

Πράξ. ε' 11: «Καί ἐγένετο φόβος μέγας ἔφ' ὅλην τήν Ἐκκλησίαν».

Ὁ Ἀνανίας καί ἡ Σάπφειρα συμπεριφέρθηκαν ἅσχημα, χρησιμοποίησαν ψευδολογία καί τιμωρήθηκαν παραδειγματικά. Ἡ εἴδηση τῆς τιμωρίας των σκόρπισε φόβο σέ ὅλη τήν Ἐκκλησία, δηλαδή στά συγκεκριμένα ὁρατά μέλῃ πού ἀνῆκαν σ' ἕνα ὁρατό ὀργανισμό μέ ἐπί κεφαλῆς τους δώδεκα Ἀποστόλους.

Στίς ἐπιστολές τῶν Ἀποστόλων γίνεται λόγος γιά σύ-γκεκριμένες ὁμάδες ἀνθρώπων πού ἔχουν ἐπί κεφαλῆς ἕνα πρεσβύτερο χειροτονημένο ἀπό Ἀπόστολο. Γίνεται λόγος γιά ποίμνιο καί ποιμένες. Καί οἱ ποιμένες εἶναι ὁρατοί καί τό ποίμνιο ὁρατό.

Στήν Κόρινθο κάποιος εὔπορος Χριστιανός, ὀνόματι Γάϊος, φιλοξενοῦσε τόν Ἀπόστολο Παῦλο, ἀλλά καί κάθε Χριστιανό πού διερχόταν ἀπό τήν Κόρινθο, καί ὁ ὁποῖος μπορεῖ λ.χ. νά ἦταν μέλος τῆς Ἐκκλησίας τῶν Ἀθηνῶν ἤ τῆς Κρήτης ἤ τῆς Κύπρου. Ρώμ. ἰστ' 23: «Ἀσπάζεται ὑμᾶς Γάϊος ὁ ξένος μου καί τῆς ἐκκλησίας ὅλης». Οἱ φιλοξενούμενοι ἀπό τόν Γάϊον ἦταν συγκεκριμένα πρόσωπα, γνωστά, ὁρατά.

Βέβαια ἡ Ὀρθοδοξία δέν ἀγνοεῖ καί τό ἀόρατο στοιχεῖο τῆς Ἐκκλησίας. Ὁ ἀρχηγός της Ἰησοῦς Χριστός βρίσκεται στούς οὐρανούς. Οἱ ἅγιοι, οἱ ψυχές τῶν κεκοιμημένων Χριστιανῶν βρίσκονται στούς οὐρανούς. Δέν τούς βλέπουμε μέ τούς αἰσθητούς ὀφθαλμούς. Ἡ Θεία Χάρη πού κυκλοφορεί μέσα στά Μυστήρια καί σέ ὅλη τήν ζωή της Ἐκκλησίας εἶναι ἀόρατη.

Μέ τούς Προτεστάντες διαφωνοῦμε καί στό ἑξῆς σή-μεῖο. Γι' αὐτούς μέλῃ τῆς Ἐκκλησίας εἶναι μόνο οἱ καλοί καί ἐνάρετοι καί αὐτοί πού προχωροῦν στήν τελειότητα. Ἐμεῖς δεχόμαστε ὅτι μέσα στήν Ἐκκλησία ὑπάρχουν καί ἅγιοι καί ἁμαρτωλοί.

Μάτθ. ιγ' 47: «Πάλι ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ ὁμοιάζει μέ δίχτυ πού ρίχθηκε στήν θάλασσα καί περιέκλεισε κάθε εἴδους ψάρια». Πρόκειται γιά τήν παραβολή τῆς σαγήνης. Ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ, δηλαδή ἡ Ἐκκλησία, μοιάζει μέ σαγήνη πού ἔπιασε καλά καί ἄσχημα ψάρια.

Στόν ἑπόμενο στίχο, ιγ' 48 ὁμιλεῖ γιά διαχωρισμό. Ἀνέ-βασαν τό δίχτυ στήν ἀκρογιαλιά, ξεχώρισαν τά κατάλληλα ἀπό τά ἀκατάλληλα, «συνέλεξαν τά καλά εἰς ἀγγεῖα, τά δέ σαπρά ἔξω ἔβαλον».

Ἀλλοῦ χρησιμοποιεῖται ἡ εἰκόνα τοῦ σίτου και τῶν ζιζανίων.

Στήν Α' πρός Κορινθίους ἐπιστολή, στό ἑνδέκατο κεφά-λαιο, γίνεται σαφής λόγος γιά ἐκλεκτά μέλῃ τῆς Ἐκκλησίας πού κοινωνοῦσαν ἀξίως καί γιά ἄλλα πού πλησίαζαν ἀναξίως στήν Τράπεζα τοῦ Κυρίου κι ἔτρωγαν κι ἔπιναν τήν καταδίκη τους (Ἄ Κόρ. ἰ' 29).

Ὅλοι γνωρίζουμε ὅτι ὡρισμένα μέλη τῆς Ἐκκλησίας, ξεπεσμένα, μπορεῖ νά συνέλθουν, νά ξυπνήσουν, νά μετανοήσουν καί νά γίνουν ἐκλεκτά. Ρώμ. ιγ' 11-12: «Ὥρα ἡμᾶς ἤδη ἐξ ὕπνου ἐγερθῆναι... Ἀποθώμεθα τά ἔργα του σκότους κλπ».

Ἄν ἴσχυαν αὐτά πού λέγουν οἱ Προτεστάντες, ἄν ὅλοι μέσα στήν Ἐκκλησία ἦταν ἐνάρετοι, ὁ Ἀπόστολος δέν θά μιλοῦσε ἔτσι.

 

 

 

 

ΣΥΝΟΔΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ

ΟΜΑΔΕΣ ΑΣΥΜΒΙΒΑΣΤΕΣ ΜΕ ΤΗΝ

ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΙΣΤΗ

 Χριστιανικές αἱρέσεις καί παραχριστιανικές ὁμάδες

Κατάλογος πού καταρτίστηκε ἀπό τήν Ε΄ Συνδιάσκεψη Ἐντεταλμένων γιά θέματα αἱρέσεων καί παραθρησκείας (Ναύπακτος, 13-18.5.1993) καί ἐγκρίθηκε ἀπό τήν Ἱερά Σύνοδο

1.   Ἀδελφότητα Παιδικοῦ εὐαγγελισμοῦ

2.   ΑΜG – Προωθώντας τίς Διακονίες τοῦ Εὐαγγελίου

3.   Ἀνώνυμοι Χριστιανοί

4.   Ἀποστολική Ἐκκλησία τῆς Πεντηκοστῆς

5.   Ἀποστολική Ἐκκλησία τοῦ Θεοῦ

6.   Ἀποστολική Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ

7.   Ἀποστολική Χριστιανική Ἐκκλησία

8.   Ἀρχέγονη Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία

9.   Βιβλική Ἑταιρεία Λόγος Ζωντανός

10.                     Βιβλικό Μήνυμα

11.                     Βιβλικός Κύκλος

12.                     Βιβλικός Σύνδεσμος

13.                     Γυναικεία Ἀδελφότητα AGLOW

14.                     Διακονίες τοῦ Εὐαγγελίου ὁ Φᾶρος

15.                     Διεθνές Ἱεραποστολικό Κέντρο

16.                     Διεθνής Ἀδελφότης Ἐπαγγελματιῶν τοῦ Πλήρους Εὐαγγελίου

17.                     Διεθνής Ἐκκλησία τοῦ Τετραγωνικοῦ Εὐαγγελίου

18.                     Εἰκονογραφημένη Διεθνής Φιλολογία

19.                     Ἐκκλησία Εὐαγγελιστῶν

20.                     Ἐκκλησία τοῦ Θεοῦ / Anderson

21.                     Ἐκκλησία τοῦ Θεοῦ / Κλήβελαντ

22.                     Ἐκκλησία τοῦ Θεοῦ τῆς Πεντηκοστῆς

23.                     Ἐκκλησία τοῦ Θεοῦ τῆς Προφητείας

24.                     Ἐκκλησία τοῦ Θεοῦ τοῦ Πλήρους Εὐαγγελίου

25.                     Ἐκκλησία τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ τῶν Ἁγίων τῶν Τελευταίων Ἡμερών (Μορμόνοι)

26.                     Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ

27.                     Ἐκκλησία τῶν Ἀδελφῶν

28.                     Ἐκκλησία τῶν Ἀντβεντιστῶν τῆς Ἑβδόμης Ἡμέρας

29.                     Ἐλευθέρα Ἀποστολική Ἐκκλησία τῆς Πεντηκοστῆς

30.                     Ἐλευθέρα Εὐαγγελική Ἐκκλησία (ΕΕΕ)

31.                     Ἑλληνική Ἐκκλησία Ἀποστολικῆς Πίστεως

32.                     Ἑλληνική Ἱεραποστολική Ἕνωση (ΕΙΕ)

33.                     Ἑλληνική Κίνηση Πνευματικῆς Ἀναγέννησης (ΕΚΠΑ)

34.                     Ἑλληνικό Κέντρο τῆς Βίβλου (ΕΚΒ)

35.                     Ἐπιχείρηση Κινητοποίηση (ΟΜ)

36.                     Ἐρευνᾶτε τάς Γραφάς – Ἱεραποστολή

37.                     Ἑταιρεία Βιβλικῶν Σπουδῶν

38.                     Ζωντανή Μαρτυρία

39.                     Ἡ Ἀποκαταλλαγή τῶν Πάντων

40.                     Ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ

41.                     Ἡ Κίνηση Μαραναθᾶ (ΜCΜ)

42.                     Ἡ Κίνηση Φιλαδελφείας

43.                     Ἡ Μάχαιρα τοῦ Πνεύματος

44.                     Ἰνστιτοῦτο Ἐμμαούς

45.                     Κίνηση γιά τή Χριστιανική διαπαιδαγώγηση τοῦ παιδιοῦ

46.                     Κίνηση Unity

47.                     Κοινωνία Μαθητῶν τοῦ Χριστοῦ

48.                     Λόγοι Ζωῆς

49.                     Μάρτυρες τοῦ Ἰεχωβᾶ

50.                     Μελετητές τῆς Βίβλου

51.                     Νεοαποστολική Ἐκκλησία

52.                     Νεολαία μέ Ἀποστολή

53.                     Ὁμάδα Ἐργασίας Χριστιανῶν Ἐκδοτῶν (ΑCP)

54.                     Ὀρθόδοξη Πίστη

55.                     Ὁ Χριστός γιά τά Ἔθνη

56.                     Παγκόσμια Ἐκκλησία τοῦ Θεοῦ

57.                     Πανελλήνια Ἀδελφότητα Χριστιανική Ἀναμόρφωση (ΠΑΧΑ)

58.                     Πανελλήνια Ἱεραποστολή Συμπαράστασης (ΠΙΣ)

59.                     Πανεπιστημιακός Βιβλικός Σύνδεσμος

60.                     Πνευματικό Κέντρο Ἐπιστημόνων καί Φοιτητῶν

61.                     Reinhard Bonnke

62.                     Σύναξη τοῦ Θεοῦ (Assemblies of God)

63.                     Σταυροφορία Παγκοσμίου Λογοτεχνίας

64.                     Σταυροφορία Χριστιανικῆς Λογοτεχνίας (CLC)

65.                     Σταυροφορία Χριστιανικοῦ Ἐντύπου (ΣΧΕ)

66.                     Τά Καλά Νέα

67.                     Τό Εὐαγγέλιο σέ κάθε Σπίτι

68.                     Χριστάδελφοι

69.                     Χριστιανική Ἀλήθεια

70.                     Χριστιανική Ἐπιστήμη

71.                     Χριστιανική Κίνηση Ἀγάπης (ΧΚΑ)

72.                     Χριστιανική Παραγωγή Μέσων Μαζικῆς Ἐνημέρωσης (CMP)

73.                     Χριστιανικό Κέντρο Σταυροδρόμι

74.                     Χριστιανοί

 

 

(Ἀπό τά ἐπίσημα κείμενα τῆς Συνδιασκέψεως)

 

Σημείωση: Στούς τίτλους αὐτούς πρέπει νά προστεθοῦν καί τίτλοι νεωτέρων ὁμάδων. Στόν ὡς ἄνω κατάλογο κατατάσσονται καί παραχριστιανικές ὁμάδες, μέ μή χριστιανικό χαρακτήρα.

Γιά περισσότερες πληροφορίες, βλ. βιβλίο τοῦ π. Ἀντωνίου Ἀλεβιζοπούλου «Ἐγχειρίδιο αἱρέσεων καί παραχριστιανικών ὁμάδων», Ἀθήνα 1994 καί «Οἱ “Μάρτυρες τοῦ Ἰεχωβᾶ” δέν εἶναι χριστιανοί καί δέν ἀποτελοῦν “γνωστήν θρησκείαν” καί περί προσηλυτισμοῦ»,  ἔκδοση τῆς Συνοδικῆς Ἐπιτροπῆς ἐπί τῶν Αἱρέσεων, Ἀθῆναι 1999.