Κυριακή, Οκτωβρίου 27, 2024

 

          Ἕνα θαῦμα ἔζησαν οἱ στρατιῶτες τοῦ 51ου τάγματος 

                               στὴν κορυφογραμμὴ Ροντένη


Ἀπὸ τὶς 22 Ἰανουαρίου καὶ κάθε βράδυ στὶς ἐννέα καὶ εἴκοσι ἀκριβῶς, τὸ βαρὺ πυροβολικὸ τῶν ἀντιπάλων ἄρχιζε βολὴ ἐναντίον τοῦ τάγματος. Ὁ ἐκνευρισμὸς καὶ οἱ ἀπώλειες ἦταν πολλές. Οἱ τολμηροὶ ἀνιχνευτὲς δὲν μποροῦσαν νὰ ἐντοπίσουν τὰ ἐχθρικὰ πυροβόλα, προφανῶς γιατί κάθε βράδυ οἱ ἀντίπαλοι τὰ μετακινοῦσαν. Ἡ κατάσταση ἦταν πιεστική. Ἕνα βράδυ τοῦ Φεβρουαρίου ἀκουστήκανε πάλι τὰ ἐχθρικὰ κανόνια.
«Παναγιά μου, βοήθησέ μας, σῶσε μας», φώναξε ἐντελῶς αὐθόρμητα ὁ ταγματάρχης Πετράκης. Ἀμέσως στὸ βάθος πρόβαλε ἕνα φωτεινὸ σύννεφο καὶ σιγὰ-σιγὰ δημιουργήθηκε κάτι σὰν φωτοστέφανο καὶ ἐμφανίστηκε ἡ μορφὴ τῆς Παναγίας, ἡ ὁποία ἄρχισε νὰ γέρνει πρὸς τὴ γῆ καὶ....
στάθηκε σὲ ἕνα φαράγγι. Ὅλοι στὸ τάγμα μόλις εἶδαν τὸ θαῦμα, ρίγησαν.

«Θαῦμα!», φώναξαν καὶ ἔκαναν τὸν σταυρό τους. Ἀμέσως στάλθηκε μήνυμα στὴν ἑλληνικὴ πυροβολαρχία, τὰ ἑλληνικὰ κανόνια βρόντηξαν καὶ λίγο μετὰ τὰ ἀντίπαλα σίγησαν. Οἱ ὀβίδες τῶν Ἑλλήνων εἶχαν πετύχει τὸν ἀπόλυτο στόχο.

«Ἡ πίστη κατὰ τὴ διάρκεια τοῦ πολέμου, τὸ σίγουρο εἶναι ὅτι βοηθάει τὸν δοκιμαζόμενο στρατιώτη. Καὶ ἡ εἰκόνα τῆς προστάτιδας τοῦ φέρνει ἐλπίδα καὶ αἰσιοδοξία. … οἱ Ἀρτινοὶ στὸ μέτωπο μπροστὰ στὴν εἰκόνα τῆς Παναγιᾶς δὲν φοβόνταν οὔτε ὅλμους, οὔτε τὶς ἐχθρικὲς σφαῖρες…».

Ὁ ζωγράφος Γιάννης Τσαρούχης ζωγράφισε πάνω στὸ καπάκι ἑνὸς κιβωτίου ρέγγας τὴν Παναγία τῆς Νίκης, ἡ ὁποία ἀπέκτησε τὴ φήμη ὅτι εἶναι θαυματουργή.
«Σὲ ἔξαλλη θρησκευτικὴ ἔκσταση ἀπαιτοῦσαν (ενν. οἱ Ἕλληνες στρατιῶτες ἀπὸ τὴν Ἄρτα) ἡ θαυματουργὴ εἰκόνα νὰ μείνει ἕνα βράδυ τουλάχιστον στὴν κατασκήνωσή τους. Ἄκουγες φωνὲς ἀπὸ παντοῦ. Ὅλοι οἱ στρατιῶτες φώναζαν: «Ἡ Παρθένα, ἡ Παρθένα. Νὰ τὴν ἀφήσετε μία βραδιά». Ἐκείνη τὴν ὥρα βάρεσε συναγερμός […] πέσαμε μπρούμυτα σύμφωνα μὲ τὶς διαταγὲς ποὺ εἴχαμε. Κανένας Ἀρτινὸς δὲν ἔκανε τὸ ἴδιο. «Βρὲ συνάδελφε», μοῦ εἶπε ἕνας, «βαστᾶς τὴν Παρθένα καὶ φοβᾶσαι;».

Χαρακτηριστικὸ εἶναι, ἐπίσης, τὸ γεγονὸς ὅτι οἱ ταυτότητες τῶν στρατιωτῶν ἔφεραν, δίπλα ἀκριβῶς ἀπὸ τὰ στοιχεῖα τους, μία εἰκόνα τῆς Παναγίας. Καὶ λίγο πρὶν ἀπo τὴν ἐπίθεση ἔκαναν τὸν σταυρό τους, ἀναφωνοῦσαν τρεῖς φορὲς «Παναγία μου!» καὶ ὕστερα ξεκινοῦσαν.

Μετὰ τὸ τέλος τοῦ Β’ Παγκοσμίου πολέμου, ἀναγνωρίστηκε ἡ σπουδαιότητα τῶν θαυματουργῶν ἐπεμβάσεων τῆς Παναγίας. 

Γιὰ τὸν λόγο αὐτό, ἡ γιορτὴ τῆς Ἁγίας Σκέπης, ποὺ εἶχε καθιερωθεῖ ἀπὸ τὸ 626, ὅταν μὲ τὴ θαυματουργή της ἐπέμβαση ἔσωσε τὴν Κωνσταντινούπολη ἀπὸ τοὺς Ἀβάρους, νὰ γιορτάζεται πρὸς τιμὴν τῆς Παναγίας τὴν 1η Ὀκτωβρίου, μεταφέρθηκε ἀπὸ τὸ 1952 στὶς 28 Ὀκτωβρίου γιὰ νὰ θυμοῦνται ὅλοι τὴ θαυματουργὴ βοήθειά της στὴ δυσκολοτερη, ἴσως, περίοδο τοῦ ἑλληνικοῦ ἔθνους.


 

27 Ὀκτωβρίου 1940, Ἡμέρα Κυριακὴ – Στρατηγὸς Κατσιμῆτρος: «Δὲν θὰ περάσουν οἱ Ἰταλοὶ ἀπὸ το Καλπάκι»

Χαράλαμπος Κατσιμήτρος
ΤΕΛΕΥΤΑΙΑΙ ΩΡΑΙ
27 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1940. ΗΜΕΡΑ ΚΥΡΙΑΚΗ
Προσεγγίζει ἤδη ἡ κρίσιμος ἡμέρα, διότι ὧραι πλέον μᾶς χωρίουν ἀπὸ τὴν σύρραξιν.
Τὰ πάντα μαρτυροῦν ὅτι εὐρισκόμεθα εὐγγύτατα πρὸς τὰς παραμονὰς σοβαρότατων γεγονότων. Ὁ Διοικητὴς τῆς Μεραρχίας συνεργάζεται μετὰ τοῦ Ἐπιτελάρχου του Ἀντισ. ΔΡΙΒΑ ΧΑΡ. εἰς τὸ γραφεῖον του, παρόντος τοῦ Διευθυντοῦ τοῦ III ἐπιτελικοῦ Γραφείου ταγ/χου ΠΕΤΡΟΥΤΣΟΟΠΟΥΛΟΥ Π. καὶ λαμβάνουσι γνῶσιν τῶν τελευταίων πληροφοριῶν τῶν Μονάδων προκαλύψεως περὶ τῶν κινήσεων τῶν Ἰταλῶν.
Μετ’ ὀλίγην ὥραν κατέφθασεν καὶ ὁ Ἀρχηγὸς πυροβολικοῦ Συν/χης ΜΑΥΡΟΓΙΑΝΝΗΣ Π. ἐπιστρέψας ἐκ τῆς μεθορίου ὅστις, ἐπεβεβαίωσε τὰς πληροφορίας ταύτας, προσθέσας καὶ ἐκ τῆς προσωπικῆς αὐτοῦ παρατηρήσεως τὰ ἑξῆς:
Τὰ ἐπὶ τῆς μεθορίου κατὰ μῆκος τῶν πυραμίδων ἐγκατεστημένα Ἰταλικὰ τμήματα (Διμοιρίαι καὶ λόχοι) ἔλαβον διατάξεις μάχης, ἐγκαταστήσαντα ἐπὶ ἐπικαίρων θέσεων, τὰ πολυβόλα, ὁπλοπολυβόλα καὶ τοὺς ὅλμους αὐτῶν ἕτοιμα διὰ βολήν.
Τὸ πεδινὸν καὶ ὀρειβατικὸν πυροβολικόν, εἶχε ταχθῆ ἐγγύς τῆς μεθορίου καὶ ἐξετέλει εἰκονικὴν βολήν, πρὸς ἐξάσκησιν τῶν ἀνδρῶν του, εἶχον δὲ ἐγκαταστήση τὰ παρατηρητήρια τῶν πυρ/χιῶν των μὲ διόπτρας, χάρτας καὶ σχεδιαγράμματα ἐπ’ αὐτῆς ταύτης τῆς ὁροθετικῆς...
γραμμῆς, ὀπόθεν οἱ Διοικηταὶ τῶν πυρ/χιῶν ἐρρύθμιζον τὴν βολήν, ἀκουομένων εὐκρινῶς τῶν σχετικῶν παραγγελμάτων.

Τὸ βαρὺ πυροβολικὸν εἶχε ταχθῆ ὄπισθεν καὶ βαθύτερον ἀπὸ τῆς μεθορίου, ἀλλὰ τὰ παρατηρητήρια καὶ αὐτοῦ εὐρίσκοντο ἐπὶ χαρακτηριστικῶν δεσποζόντων ὑψωμάτων τῆς μεθορίου.

Τὰ ἡμέτερα τμήματα προκαλύψεως παρηκολούθουν ἀγρύπνως ἁπάσας τὰς ἀνωτέρω κινήσεις καὶ ἐνεργείας τῶν Ἰταλῶν μὲ ἀπόλυτον ψυχραιμίαν καὶ ἠρεμίαν καὶ ἀνέμενον τὴν ἐκδήλωσιν τῆς ἐπιθέσεως, ἕτοιμα νὰ ἐκτελέσωσι τὸ ὕψιστον πρὸς τὴν Πατρίδα καθῆκον των.

Κατόπιν τῶν ἀνωτέρω πληροφοριῶν καὶ τῶν προσωπικῶν παρατηρήσεων τοῦ ἀρχηγοῦ τοῦ πυροβολικοῦ, ἅπαντες οἱ ἀνωτέρω ἤτοι ὁ Διοικητὴς τῆς Μεραρχίας, ὁ ἐπιτελάρχης, ὁ ἀρχηγὸς πυρ/κοῦ καὶ ὁ Διευθυντὴς τοῦ III Γραφείου, ὁμοφώνως κατέληξαν εἰς τὸ συμπέρασμα, ὅτι τὴν ἑπομένην θὰ εἴχομεν σοβαρὰ γεγονότα, ἤτοι τὴν ἐκδήλωσιν τῆς Ἰταλικῆς ἐπιθέσεως, μὴ ἀποκλειομένης καὶ τῆς πραγματοποιήσεως αὐτῆς κατὰ τὴν διάρκειαν τῆς νυκτὸς 27-28 Ὀκτωβρίου, ἴνα μᾶς αἰφνιδιάσωσιν καὶ μᾶς προκαταλάβωσιν ἀνετοίμους.

Τὰς ἀνωτέρω σοβαρᾶς πληροφορίας ἀνέφερεν ἀπὸ τηλεφώνου προσωπικῶς ὁ Διοικητὴς τῆς Μεραρχίας πρὸς τὸ Γενικὸν Ἐπιτελεῖον Στρατοῦ εἰς τὸ τηλέφωνον τοῦ ὁποίου ἦτο ὁ Ἀντ/ρχης Κορώζης, πρὸς ὂν προσέθεσεν ἐν τέλει καὶ τὰ ἑξῆς ἐπὶ λέξει:

«Ἀναφέρατε παρακαλῶ κ. Κορώζη εἰς τὸν κ. Ἀρχηγὸν τοῦ Γεν. Ἐπιτελείου, ὅτι ἡ προσωπική μου γνώμη εἶναι ὅτι αὔριον τὴν πρωΐαν ἴσως δὲ καὶ κατὰ τὴν διάρκειαν τῆς νυκτὸς 27 μὲ 28 Ὀκτωβρίου θὰ ἔχωμεν Ἰταλικὴν ἐπιθεσην.

Ἡ Μεραρχία θὰ ἐκτελέση τὸ καθῆκον της πρὸς τὴν Πατρίδα συμφώνως πρὸς διαταγᾶς καὶ ὁδηγίας τοῦ Γεν. Ἐπιτελείου.

Δύναμαι νὰ βεβαιώσω ὑπευθύνως τὸν κ. Ἀρχηγὸν τοῦ Γεν. Ἐπιτελείου καὶ τονίζω τοῦτο ἰδιαιτέρως ὅτι δὲν θὰ περάσουν οἱ Ἰταλοὶ ἀπὸ τὸ Καλπάκι. Χωρὶς νὰ ἔχω τὸ ἀνάστημα τοῦ Στρατάρχου ΠΕΤΑΙΝ, ὅστις κατὰ τὸ 1916 ἀμυνόμενος σθεναρῶς τοῦ ΒΕΡΝΤΑΙΝ εἶπεν «ὅτι δὲν θὰ περάσουν οἱ Γερμανοὶ» ὅπως καὶ δὲν ἐπέρασαν, δύναμαι καὶ ἐγὼ νὰ βεβαιώσω ἐν πλήρη πεποιθήσει «ὅτι δὲν θὰ περάσουν οἱ Ἰταλοὶ ἀπὸ τὸ ΚΑΛΠΑΚΙ».

Ὁ ἀντ/ρχης ΚΟΡΩΖΗΣ ΑΘ. γνωστὸς εἰς τὸν Διοικητὴ τῆς Μεραρχίας διὰ τὴν ἄρτιαν ἐπαγγελματικὴν μόρφωσιν καὶ τὴν ἀκεραιότητα τοῦ χαρακτῆρος ἀπήντησεν ἐν προφανεῖ συγκινήσει ἐπὶ λέξει:

«Μάλιστα Στρατηγέ μου, θὰ ἀναφέρω τ’ ἀνωτέρω εἰς τὸν κ. Ἀρχηγὸν τοῦ Γενικοῦ Ἐπιτελείου καὶ θὰ τονίσω ἰδιαιτέρως τὴν σοβαρᾶν διαβεβαίωσίν σας. Εὔχομαι Στρατηγέ μου καλὴν ἐπιτυχίαν».



Αὐτὴ ἦτο ἡ ἱστορικὴ συνδιάλεξις εἰς τὴν ὁποίαν καταφαίνεται ἡ πίστις καὶ ἡ πεποίθησις τοῦ Διοικητοῦ τῆς Μεραρχίας ἐπὶ τὴν νικηφόρον ἔκβασιν τοῦ ἀγῶνος.

Μετὰ ταῦτα ἐξεδόθησαν ἐπειγόντως διαταγαὶ πρὸς ἅπαντα τὰ τμήματα προκαλύψεως, ἴνα ἐπαγρυπνῶσι καὶ τελῶσι ταῦτα ἐν συναγερμῶ διὰ νὰ ἀντιμετωπίσουν ἐνδεχομένην Ἰταλικὴν ἐπίθεσιν κατὰ τὴν διάρκειαν τῆς νυκτός.

Ἰδιαιτέρως ἐπέστησε τὴν προσοχὴν τῶν τμημάτων τῆς μεθορίου διὰ τὴν ἐντεταμένην ἐπαγρύπνησιν πρὸς ἀποφυγὴν ὑφαρπαγῆς τῶν προκεχωρημένων καὶ ἀπομενονωμένων φυλακίων.

Ὁ Διοικητὴς τῆς Μεραρχίας προσωπικῶς καὶ ἀπὸ τηλεφώνου δίδει ὁδηγίας πρὸς τοὺς Διοικητᾶς τῶν Μονάδων ἐπὶ τῶν ἀνωτέρω.

Εἶναι ἤδη μεσονύκτιόν τῆς 27 – 28 Ὀκτωβρίου 1940.

Τελευταία πληροφορία ἐκ τῆς περιοχῆς ΧΑΝΙ – ΔΕΛΒΙΝΑΚΙ ἀνέφερεν ὅτι ἀκούεται ἐπὶ τῆς ὁδοῦ ΑΡΓΥΡΟΚΑΣΤΡΟΥ – ΚΑΚΚΑΒΙΑΣ συνεχὴς κρότος κυλινδρουμένων βαρέων ὀχημάτων καὶ ὅτι προφανῶς πρόκειται περὶ προωθήσεως βαρέος πυροβολικοῦ καὶ ἁρμάτων μάχης, τῶν ὁποίων ἠκούετο εὐκρινῶς ὁ χαρακτηριστικὸς κρότος, ὂν δημιουργούσιν αἱ ἐρπύστριαι αὐτῶν.

Μετὰ ταῦτα διέταξεν νὰ ἀπέλθωσιν εἰς τὰς οἰκίας των οἱ μὴ ἐν ὑπηρεσία ἐπιφυλακῆς καὶ ἐπαγρυπνήσεως ἀξιωματικοί τοῦ Ἐπιτελείου, ἀνῆλθε δὲ καὶ οὗτος εἰς τὴν κατοικίαν του, εὐρισκομένην εἰς τὸν ἄνω ὄροφον τοῦ Στρατηγείου τῆς Μεραρχίας.

Καὶ πρὶν κατακλιθῆ ἦλθεν εἰς τηλεφωνικὴν ἐπικοινωνίαν μετὰ τῶν Διοικητῶν τῶν τμημάτων προκαλύψεως, παρ΄ ὧν ἐπληροφορήθη ὅτι ἀπόλυτος ἡσυχία ἐπεκράτει καθ’ ἅπαν τὸ μέτωπον τῆς Μεραρχίας. Κατάκοπος ἐκ τῶν σωματικῶν καὶ πνευματικῶν κόπων τῆς ἡμέρας ὁ Διοικητὴς τῆς Μεραρχίας κατεκλίθη ἔχων παρὰ τὴν κλίνην του τὸ τηλέφωνον μὲ ἥσυχον συνείδησιν, ἤρεμον τὴν σκέψιν καὶ ἀτάραχον τὴν ψυχήν του.


Πηγή: Ἀντιστρατήγου ἐ.α. Κατσημήτρου Χαραλάμπου, Η ΗΠΕΙΡΟΣ ΠΡΟΜΑΧΟΥΣΑ, Ἀθήνα 1954, σελ. 67-68



" Η ΚΥΡΑ ΠΑΝΑΓΙΑ ΣΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ " Π. ΑΝΑΝΙΑ ΚΟΥΣΤΕΝΗ


 

ΜΗΝΥΜΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ Ζ΄ΛΟΥΚΑ