Γ ΝΗΣΤΕΙΩΝ
ΕΙΣ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΣΤΑΥΡΟΠΡΟΣΚΥΝΗΣΕΩΣ
(Ἅγιος Λουκᾶς, Ἀρχιεπίσκοπος Κριμαίας)
Χθές στόν ὄρθρο βγάλαμε γιά προσκύνηση τόν τίμιο
Σταυρό τοῦ Χριστοῦ. Μέ πολύ εὐλάβεια ψάλαμε ὅλοι τό τροπάριο: «Τὸν Σταυρόν σοῦ
προσκυνοῦμε Δέσποτα καὶ τὴν ἁγίαν σοῦ Ἀνάστασιν δοξάζομεν» καί προσκυνήσαμε τόν
τίμιο Σταυρό τοῦ Κυρίου μας. Εἶναι πολύ σπουδαῖο πρᾶμα ἡ προσκύνηση τοῦ τιμίου
Σταυροῦ τοῦ Χριστοῦ διότι μαρτυρεῖ γιά τήν πίστη μας καί τήν θερμή ἀγάπη πού ἔχουμε
γιά τόν Υἱό τοῦ Θεοῦ ὁ ὁποῖος μᾶς ἔσωσε ἀπό τήν ἐξουσία τοῦ διαβόλου.
Ὑπάρχει ὅμως καί ἕνας ἄλλος σκοπός γιά τόν ὁποῖο στή
μέση τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς τοποθετοῦμε γιά προσκύνηση τόν τίμιο Σταυρό τοῦ
Χριστοῦ. Ὁ σκοπός αὐτός γίνεται κατανοητός ὅταν διαβάζουμε τό λόγο τοῦ Κυρίου
πού λέει: «ἐν τῇ ὑπομονῇ ὑμῶν κτήσασθε τάς ψυχάς ὑμῶν» (Λκ. 21, 19). Ἄν τόση
μεγάλη σπουδαιότητα ἔχει σύμφωνα μέ τό λόγο αὐτό τοῦ Χριστοῦ ἡ ὑπομονή ὥστε αὐτή
σώζει τόν ἄνθρωπο, τότε ἕνας ἀπό τούς πιό σημαντικούς στόχους στή ζωή μας εἶναι
νά μάθουμε τήν ὑπομονή. Καί δέν ὑπάρχει δάσκαλος καλύτερος πού θά μποροῦσε νά μᾶς
μάθει τήν ὑπομονή ἀπό τόν Σταυρό τοῦ Χριστοῦ μας.
Ἄν θά ἔχουμε τόν Σταυρό τοῦ Κυρίου χαραγμένο στήν
καρδιά μας. Ἄν θά συγκινούμαστε διαβάζοντας κάθε μέρα τά λόγια τοῦ Συμβόλου τῆς
Πίστεως: «Σταυρωθέντα τε ὑπέρ ἡμῶν ἐπί Ποντίου Πιλάτου...». Ἄν σέ κάθε δυσκολία
καί θλίψη πού μᾶς στέλνονται ἀπό τό Θεό θά βλέπουμε νοερά τό Σταυρό τοῦ Χριστοῦ,
τότε θά μάθουμε πῶς μποροῦμε νά ἀποκτήσουμε τήν ὑπομονή.
Ἄν ἔχεις φοβερό πόνο πού σέ βασανίζει καί δέν μπορεῖς
νά ὑπομένεις ἄλλο, δές τό Σταυρό, δές τόν Υἱό τοῦ Θεοῦ μέ τό κεφάλι σκυμμένο νά
φορά τό ἀκάνθινο στεφάνι. Σκέψου πόσες φορές χτυποῦσαν τό κεφάλι αὐτό, σκέψου
τόν πόνο πού προκαλοῦσαν στό Σωτῆρα μας τά ἀγκάθια καί θά μάθεις νά ὑπομένεις
τόν πόνο σου.
Ἀδυνάτησαν τά χέρια σου, δέν μποροῦν πιά νά κάνουν
δουλειά καί γι’ αὐτό ἔχασες τό κουράγιο; Δές τά ἄχραντα χέρια τοῦ Χριστοῦ μέ τά
ὁποῖα ἔκανε ἀμέτρητα θαύματα, μέ ἕνα μόνο ἄγγιγμα τῶν ὁποίων ἐπανέφερε στή ζωή
τούς νεκρούς καί ἄνοιγε τά μάτια τῶν ἐκ γενετῆς τυφλῶν καί γι’ αὐτό καρφωμένα
τώρα στό Σταυρό. Φαντάσου πόσο πονοῦσαν τά ἄχραντα αὐτά χέρια τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ,
πληγωμένα μέ καρφιά, ὑπό τό βάρος τοῦ σώματος. Θυμήσου ταυτόχρονα καί τίς δικές
σου ἀσχημίες πού ἔκανες μ’ αὐτά τά ἀδύνατα πιά χέρια σου. Σκέψου ὅλα αὐτά καί
θά σοῦ εἶναι πιό εὔκολο νά ὑπομένεις τόν πόνο.
Βρίσκεσαι στή φυλακή καί τά πόδια σου εἶναι δεμένα μέ ἁλυσίδες
ὄχι γιά κακουργίες ἀλλά γιά τό ὄνομα τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ; Δές τά ἄχραντα
πόδια Τοῦ μέ τά ὁποῖα περπατοῦσε πάνω στά νερά τῆς λίμνης Γεννησαρέτ καί
πήγαινε στή Βηθανία νά ἀναστήσει τόν τετραήμερο Λάζαρο. Αὐτά τώρα οἱ ὑπηρέτες
τοῦ διαβόλου τά κάρφωσαν στό Σταυρό. Ὅταν τό σκεφτεῖς θά σοῦ εἶναι πιό εὔκολο
νά ὑπομένεις τά δεσμά σου.
Ἔχασες τήν ὅρασή σου; Ἦταν θέλημα Θεοῦ. Θυμήσου πώς
μετά τήν τελευταία λέξη «τετέλεσται», πού ὁ Κύριος μᾶς Ἰησοῦς Χριστός εἶπε πάνω
στό Σταυρό, τό χέρι τοῦ θανάτου ἔκλεισε τά λαμπρότερα τοῦ ἥλιου μάτια Του καί
μέ εὐχαριστία θά σηκώνεις τό βάρος τῆς τύφλωσης. Θυμήσου καί τό ὅτι ἐκτός ἀπό
τά φοβερά βάσανα πού ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ ὑπέφερε πάνω στό Σταυρό εἶχε πάνω του καί
τό βάρος τῶν ἁμαρτιῶν ὅλου τοῦ κόσμου. Θυμήσου ἐπίσης πώς ἕνας ἀπό τούς στρατιῶτες
κέντησε μέ τήν λόγχη τήν πλευρά Του καί ἀμέσως βγῆκε αἷμα καί νερό μέ τά ὁποῖα
πλύθηκαν οἱ ἁμαρτίες σου καί τά ὁποῖα σέ προστατεύουν ἀπό τίς ἐπιθέσεις τοῦ
πολεμίου.
Βλέπεις, λοιπόν, πῶς μέ τό Σταυρό τοῦ Χριστοῦ αὐξάνει ἡ
ὑπομονή σου; Βλέπεις πῶς διδάσκεσαι ἀπό τό Σταυρό τήν μεγάλη αὐτή ἀρετή τῆς ὑπομονῆς
χωρίς τήν ὁποία δέν θά μπορέσεις νά εἰσέλθεις ἀπό τήν στενή πύλη καί νά ἀκολουθήσεις
τήν μακριά καί τεθλιμμένη ὁδό τῶν θλίψεων πού ὁδηγεῖ στή Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν;
Νά δοξάσουμε καί νά εὐχαριστήσουμε τόν Μεγάλο Θεό καί
Σωτῆρα μας τόν Κύριο Ἰησοῦ Χριστό, ὁ Ὁποῖος μέ τό φοβερό Σταυρό του μᾶς δίνει
τή δύναμη νά ὑπομένουμε τίς ἀμέτρητες θλίψεις σ’ αὐτή τήν πρόσκαιρη ζωή μας καί
νά σώζουμε μέ τήν ὑπομονή τίς ψυχές μας. Ἄς ψάλλουμε καί ἄλλη μιά φορά: «Τὸν
Σταυρόν σοῦ προσκυνοῦμεν Δέσποτα καὶ τὴν ἁγίαν σοῦ Ἀνάστασιν δοξάζομεν». Ἀμήν.
(Ἁγίου Λουκᾶ Ἀρχιεπισκόπου Κριμαίας, Λόγοι καί Ὁμιλίες
Τόμος Α΄, ἐκδόσεις Ὀρθόδοξος Κυψέλη, Θεσσαλονίκη, 2014)
