Ἔρχεται ὁ προσωπικός ἀριθμός – ἡ ἀρχή τοῦ τέλους.

 

Δημήτριος Χιωτακάκος, Δρ. Πληροφορικῆς κ Τηλεπικοινωνιῶν, Σύμβουλος Ἐπιχειρήσεων.

Ἐπίκαιρη παρέμβασή του στήν Ἡμερίδα «Ἐκκλησία καί Πολιτεία στήν ἐποχή τῆς Μεγάλης Ἐπανεκκίνησης».

Σεβαστοί πατέρες, κύριοι Βουλευταί, κυρίες καί κύριοι,

Λόγω της σοβαρότητας του θέματος και της επείγουσας ανάγκης για ενημέρωση και συσπείρωση όλων των πνευματικών, νομικών και πολιτικών δυνάμεων θα αναφερθώ εν τάχει στον Προσωπικό αριθμό, ο οποίος έρχεται τον Σεπτέμβριο.

Βέβαια είναι και σχετικό με το θέμα της ημερίδας, διότι ο ΠΑ θα χρειάζεται τουλάχιστον για οποιαδήποτε εκκλησιαστική πράξη που απαιτεί πιστοποιητικό, όπως γάμου, κηδείας ή βάπτισης.  Και .. σε εποχές «πανδημίας» ή οποιασδήποτε αφορμής ελεγχόμενης πρόσβασης στους Ιερούς Ναούς, θα χρησιμοποιηθεί με ή χωρίς την ηλεκτρονική ταυτότητα. Ελπίζω να μην φτάσουμε στο σημείο να έχουμε μπάρες (όπως στο μετρό) για να μπείς σε έναν ναό …

Ο προσωπικός αριθμός έρχεται να επισφραγίσει κυριολεκτικά την Έναρξη μίας Νέας Εποχής, την έναρξη του Great Reset, της μεγάλης επανεκκίνησης σε απόλυτα προσωπικό επίπεδο.  Εξ’ άλλου ας μην ξεχνάμε ότι  ονομάζεται «Προσωπικός» Αριθμός, θα εκδίδεται την ώρα που γεννιέσαι και θα εξαλείφεται όταν πεθαίνεις -δόξα τω Θεώ δεν μπορεί να μας κυνηγάει μέχρι τον Παράδεισο … για την Κόλαση δεν είμαι σίγουρος.

Για όλους εμάς τους ζώντας, ο ΠΑ θα αποτελείται από το ΑΦΜ μας + τρείς αριθμούς ή γράμματα εκ των οποίων τα 2 θα επιλέγονται από εμάς.  Γιατί άραγε;  Για να μας βάλουν στο τρυπάκι της «συναίνεσης» και για να τον αισθανθούμε δικό μας, συμβάλλαμε και εμείς στην επιλογή του, δεν μας επιβλήθηκε. Εν ολίγοις μας θεωρούν για χαζά πρόβατα που νομίζουν ότι θα πρωταγωνιστήσουν σε ταινία, θα πάνε για «γύρισμα» δηλαδή, αλλά καταλήγουν σε άλλο γύρισμα, σε αυτό της σούβλας.

Όλα τα προηγούμενα, bar code, QR code, βάσεις προσωπικών δεδομένων ηλεκτρονικές ταυτότητες, και όλα όσα έρχονται θα έχουν λόγο ύπαρξης μόνον μέσω του Προσωπικού Αριθμού. Τι έρχεται όμως;

1.     Ο Απόλυτος έλεγχος. Δεν θα μπορείς να κάνεις τίποτα χωρίς αυτόν. Ούτε να αγοράσεις, ούτε να πωλήσεις, ούτε να οδηγήσεις, να πιάσεις δουλειά, να πας στην δουλειά, πρόσβαση σε υγεία, νοσοκομεία, φάρμακα, τράπεζα, βενζίνη, ψώνια, πρόσβαση στο διαδίκτυο, κινητό τηλέφωνο.

2.     Κάθετος πολλαπλασιασμός ατόμων που θα θεωρούνται «αρμόδιοι» να έχουν πρόσβαση στα δεδομένα σου. Π.χ. Ένας αστυνομικός σήμερα δεν νομιμοποιείται να μας ζητήσει το ΑΦΜ μας, ούτε το ΑΜΚΑ αν μας σταματήσει για έλεγχο με το αυτοκίνητο. Μόνο ταυτότητα και δίπλωμα (και άδεια αυτοκινήτου).  Άρα δεν έχει πρόσβαση ούτε στην εφορία ούτε στην υγεία. Με τον ΠΑ, εφόσον το σύστημα επιτρέπει πρόσβαση, βάσει μίας ΚΥΑ (Κεντρική Υπουργική Απόφαση) ή λόγω μίας αυθαίρετης «κρίσης», για οτιδήποτε το 112 θα χτυπάει σαν δαιμονισμένο, θα μπορεί να δεί τα πάντα. Π.χ. ααα ..  χρωστάς την τελευταία δόση στην Εφορία, ή θα χτυπήσω το πρόστιμο για παράνομο παρκάρισμα και θα πληρωθεί η ποινή επί τόπου.

Τα χειρότερα όμως έρχονται σε λίγο. Ο ΠΑ στην ουσία θα είναι το IP μας, το MAC address μας, ο σειριακός αριθμός μας, όπως στα στρατόπεδα συγκεντρώσεως των Ναζί. Γιατί άραγε;

3.     Για να μας παρακολουθούν σε δημόσιους χώρους. Οι κάμερες που έρχονται να εγκατασταθούν πάντα και παντού, θα πρέπει να μας αναγνωρίζουν (με παράλληλα συστήματα) και με το IP μας.

4.     Τα Ρομπότ, που έρχονται να κατακλύσουν σπίτια, δημόσιες και ιδιωτικές υπηρεσίες, βενζινάδικα, ταμεία σε σούπερ μάρκετ … θα μας αναγνωρίζουν με το IP μας.

5.     Τεχνητή νοημοσύνη. Το οποιοδήποτε μηχάνημα που θα χρησιμοποιεί τεχνητή νοημοσύνη (όχι μόνον τα ρομπότ) θα μας βλέπει σαν ένα IP.

6.     Αργότερα – όταν θα έχουμε τα εμφυτεύματα, είτε είναι ο αναβαθμισμένος βηματοδότης, είτε είναι το τσιπάκι ταυτότητα πάνω μας, είτε είναι σωματική αναβάθμιση και διασύνδεση on line όλων των τσίπ στο σώμα μας με το διαδίκτυο … θα μάς βλέπει σαν IP.

7.     Και φυσικά στο τέλος, τί άλλο άλλωστε … το σφράγισμα !

Βέβαια, σε πρώτη φάση ο ΠΑ θα χρησιμοποιηθεί με «light» τρόπο.  Πώς ακριβώς;  Ας περιμένουμε την έκδοση του Προεδρικού διατάγματος και θα επανέλθουμε.  Θα πάρει καιρό να κλιμακωθεί σε όλα τα επίπεδα που προείπαμε.

Τελικώς ο ΠΑ όλα δείχνουν ότι θα είναι υποχρεωτικός. Άρα και να μην μπεις στο σύστημα να διαλέξεις τους 2 από τους 3 αριθμούς ή γράμματα προτίμησης, άραγε μετά την λήξη της προθεσμίας (3 μήνες;) θα τους διαλέξει το σύστημα για σένα; οπότε θα εκδοθεί έτσι και αλλιώς;

Τόσα χρόνια αναρωτιόμασταν όλοι πού είναι η κόκκινη γραμμή;

Εκτιμώ ξεκάθαρα ότι η κόκκινη γραμμή έφτασε: είναι o ΠΑ!  Δεν θα μπορείς να κάνεις τίποτα, δεν θα μπορείς να ζήσεις χωρίς τον ΠΑ, έστω και αν ενταχθούν σταδιακά τα βήματα που προανέφερα - φτάσαμε στο «όλα σε ένα». Να διεκδικήσουμε εναλλακτικές εξυπηρετούμενοι ως ισότιμοι πολίτες.

Πρέπει να οργανωθούμε και να αντιδράσουμε άμεσα.  Ενημέρωση, Κανάλια, Ημερίδες, πολιτική πίεση,  διεκδίκηση ενναλακτικής με κάθε νόμιμο μέσο. Να είμαστε έτοιμοι όμως να μην τον πάρουμε ακόμα και αν όλα αυτά δουλέψουν για μικρό, μεγάλο χρονικό διάστημα ή καθόλου.

Στώμεν Καλώς !

Σας ευχαριστώ για την προσοχή σας,

orthros.eu

 

 

ΠΟΡΙΣΜΑΤΑ ΗΜΕΡΙΔΟΣ ΕΣΤΙΑΣ ΠΑΤΕΡΙΚΩΝ ΜΕΛΕΤΩΝ: Ἐκκλησία καί Πολιτεία στήν ἐποχή τῆς Μεγάλης Ἐπανεκκίνησης

 

Τὴν Κυριακὴ 30 Ἰουνίου 2024, στό Ἀμφιθέατρο OTEAcademy στὸ Μαρούσι, πραγματοποιήθηκε ἡμερίδα μὲ τίτλο: Ἐκκλησία καὶ Πολιτεία στὴν Ἐποχὴ τῆς Μεγάλης Ἐπανεκκίνησης. Οἱ ὁμιλητὲς ἀνέπτυξαν σχετικὲς εἰσηγήσεις ὑπὸ θεολογική, νομική, κοινωνική, ἱστορικὴ καὶ γεωπολιτικὴ θεώρηση. Μετὰ τὶς εἰσηγήσεις ἐξήχθησαν τὰ ἀκόλουθα πορίσματα:

1. Στὴν Ἑλλάδα ἤδη ἀπὸ τὴν πρώτη Ἐθνοσυνέλευση τῆς Ἐπιδαύρου, ἀναγνωρίστηκε ρητὰ ὡς ἐπικρατοῦσα θρησκεία ἡ Ὀρθόδοξη Ἀνατολικὴ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ καὶ αὐτὸ ἐπισφραγίζεται μὲ τὴν προμετωπίδα ὅλων τῶν ἕως σήμερα Συνταγμάτων στὸ ὄνομα τῆς Ἁγίας Τριάδος.

2. Ἡ ἀναγνώριση ἐπικρατούσης θρησκείας, δὲν ἔχει μόνο ἱστορικὴ σημασία ἀλλὰ καὶ κανονιστικὴ ἀφοῦ παρέχει προνόμια στὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, ποὺ ἐξυπηρετοῦν τὴ θρησκευτικὴ ζωὴ τῆς πλειοψηφίας τοῦ κυρίαρχου ἑλληνικοῦ λαοῦ, χωρὶς αὐτὰ τὰ προνόμια νὰ παραβιάζουν τὴ θρησκευτικὴ ἐλευθερία τῶν ἀλλοθρήσκων. Ἡ κανονιστικὴ ἰσχὺς τοῦ ἄρθρου 3 τοῦ Συντάγματος παράγει ἔννομα ἀποτελέσματα στὸ θέμα τῆς χριστιανικῆς ὀρθόδοξης θρησκευτικῆς παιδείας τῶν Ἑλλήνων, στὴν καθιέρωση τῶν χριστιανικῶν ἑορτῶν ὡς ὑποχρεωτικῶν ἀργιῶν σὲ ἐθνικό καὶ τοπικὸ ἐπίπεδο, στὴν ἀνάρτηση εἰκόνων σὲ δημόσιες ὑπηρεσίες, στὴν ὕπαρξη θρησκευτικοῦ σώματος στὰ σώματα ἀσφαλείας, στὴ λειτουργία ἱερῶν ναῶν σὲ νοσοκομεῖα, στὴν παρουσία ἐκπροσώπων τῆς Ἐκκλησίας σὲ δημόσιες ἐκδηλώσεις κ.λπ.

3. Στὸ πολίτευμα τῶν ἀνθρώπων ποὺ πιστεύουν στὸν μόνο ἀληθινὸ Θεὸ καταγράφονται ἤδη ἀπὸ τὴν ἀποστολικὴ ἐποχὴ δύο ἐξουσίες - διακονίες. Ἡ μία ἀπευθύνεται στὶς πνευματικὲς ἀνάγκες τῶν ἀνθρώπων καὶ ὑπηρετεῖται ἀπὸ τοὺς Ἁγίους Ἀποστόλους καὶ ἡ ἄλλη ἀποβλέπει στὴν ἱκανοποίηση τῶν ὑλικῶν ἀναγκῶν, ἡ ὁποία ἀνατίθεται στοὺς ἑπτὰ Διακόνους, τοὺς πρώτους πολιτικοὺς τῆς καινῆς πολιτείας τοῦ Χριστοῦ. Καὶ οἱ δύο ἔχουν ὡς πηγὴ τὴν Κεφαλὴ τῆς Ἐκκλησίας, τὸν Θεάνθρωπο Χριστὸ καὶ διακονοῦν τὸ σῶμα τῶν πιστῶν. Βασικὸς στόχος εἶναι ἡ ἐκπλήρωση τοῦ αἰτήματος τῆς Κυριακῆς Προσευχῆς, ἡ ἐπικράτηση τοῦ θελήματος τοῦ Θεοῦ «ὡς ἐν οὐρανῷ καὶ ἐπὶ τῆς γῆς», ποὺ ἐξασφαλίζει τὴν εὐτυχία τοῦ ἀνθρώπου ὡς δημιουργήματος τοῦ Θεοῦ. Οἱ δύο ἐξουσίες τῆς ἐποχῆς τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων θεμελιώνονται στὴν Αὐτοκρατορία τῆς Νέας Ρώμης ἀπὸ τὸ Μεγάλο Κωνσταντῖνο ὡς τὸ «διὰ τοῦ Σταυροῦ πολίτευμα» μὲ τὴν ἁρμονικὴ συνεργασία τῆς Ἱερωσύνης καὶ Βασιλείας.

4. Στὴ χριστιανικὴ Δύση, ἀντίθετα, ἐπικράτησε ἡ συγκέντρωση τῆς πνευματικῆς καὶ κοσμικῆς ἐξουσίας στὸ πρόσωπο τοῦ Πάπα Ρώμης ὡς ἀντιπροσώπου τοῦ Χριστοῦ. Ἡ Μεταρρύθμιση ἀρνούμενη τὴ "θεοκρατία" τοῦ παπικοῦ ὁλοκληρωτισμοῦ, κατέληξε στὴν κατάργηση τῆς πνευματικῆς ἐξουσίας, τῆς Ἱερωσύνης, καταλήγοντας στὴ "θεοκρατία" τοῦ κοσμικοῦ κράτους.

5. Στὴν ἱστορικὴ ἐξέλιξη, ἰδιαίτερες γεωπολιτικὲς συνθῆκες ὁδήγησαν στὸν διαχωρισμὸ κράτους - ἐκκλησίας στὴ Δύση. Στὰ ρωμαιοκαθολικὰ κράτη, δεδομένου τοῦ προσωποκεντρισμοῦ τῆς κοσμικῆς ἐξουσίας τοῦ πάπα, ἀποτελοῦσε ἀναγκαία προϋπόθεση ὁ διαχωρισμὸς γιὰ νὰ μὴν ὑπονομεύεται ἡ ἐξουσία τῶν ἡγεμόνων καὶ γιὰ νὰ μπορέσει νὰ δημιουργηθεῖ τὸ νεωτερικό, συγκεντρωτικὸ κράτος τῆς Εὐρώπης. Οἱ ἔντονες γεωπολιτικὲς ἀντιπαλότητες μεταξὺ πιστῶν καὶ ἡγεμόνων, καθιστοῦσαν ἀναγκαία τὴν ἀπαλλαγὴ ἀπὸ τὴν παρεμβατικότητα τοῦ Πάπα. Σὲ αὐτὸ συνετέλεσε καὶ ἡ ἀπογοήτευση καὶ ἀπομάκρυνση τῶν πιστῶν ἀπὸ μία ἐκκλησία ποὺ ἀποστασιοποιήθηκε ἀπὸ τὶς ἀρχὲς τοῦ Εὐαγγελίου καὶ τὶς ἀντικατέστησε μὲ αἱρετικὲς θέσεις ποὺ ἐνίσχυαν τὴν ἐξουσία τοῦ πάπα, ὥστε οἱ δυτικοὶ χριστιανοὶ νὰ μὴ βρίσκουν τὸν Χριστὸ στὴν παπικὴ ἐκκλησία καὶ νὰ προτιμοῦν νὰ ὑποταχθοῦν στὴν κοσμικὴ ἐξουσία.

6. Ἀντιστοίχως, στὸν προτεσταντισμό, ἡ ὕπαρξη πολλῶν ἀνταγωνιστικῶν ὁμολογιῶν, ὁδήγησε στήν ἀναπόφευκτη ὑποχρεωτική κατάσταση τοῦ διαχωρισμοῦ κράτους - ἐκκλησίας, ὥστε νὰ μὴν παίρνει θέση τὸ κράτος ὑπέρ τὴς μιᾶς ἢ τῆς ἄλλης ὁμολογίας καὶ συνακόλουθα νὰ καταπιέζει τὶς ἄλλες. Ἐν συνεχείᾳ, μέσῳ τοῦ Διαφωτισμοῦ, προέκυψε μιὰ ἀφύσικη "ἀπορρόφηση" τῆς θρησκείας ἀπὸ τὸν κοσμικὸ πολιτισμὸ τῆς Δύσης καὶ γεννήθηκε τὸ κοσμοείδωλο τοῦ «ἀνθρωποθεοῦ». Ὅμως, ἡ ἄτυπη αὐτὴ θρησκεία ἔχει φθάσει στὰ ὅριά της καὶ ἔχει ὁδηγήσει τὴ Δύση σὲ πολλαπλᾶ ἀδιέξοδα.

7. Σὲ αὐτὸ τὸ σημεῖο, θὰ μποροῦσε νὰ ἔλθει στὸ προσκήνιο τῆς Ἱστορίας ὁ ρόλος τῆς Ὀρθοδοξίας, μὲ τὴ δοκιμασμένη χιλιετῆ συναλληλία Ἐκκλησίας – Κράτους στὴν Ἁγία Ρωμαϊκὴ Αὐτοκρατορία, νὰ θεραπεύσει τὶς δυτικὲς ἀστοχίες καὶ νὰ συνεισφέρει σὲ μιὰ κρίσιμης σημασίας ἀποκατάσταση τοῦ εὐρωπαϊκοῦ πολιτισμοῦ ἀλλὰ καὶ σὲ μιὰ θετικὴ ἀλληλεπίδραση τῶν πολιτισμῶν στὸ ρευστὸ διεθνὲς σύστημα, πρὸς ὄφελος ὁλόκληρης τῆς ἀνθρωπότητας. Ὅμως, οἱ Ὀρθόδοξες χῶρες τῆς Ἀνατολῆς, μὲ ἐξαίρεση τὴν Ἑλλάδα, βρέθηκαν μετὰ τοὺς παγκοσμίους πολέμους ὑπὸ κομμουνιστικὰ καθεστῶτα καὶ συνακόλουθα ἐπιβλήθηκε ὁ διαχωρισμὸς κράτους - ἐκκλησίας μὲ τὴ βία. Στὴν Ἑλλάδα, αὐτὲς οἱ συνθῆκες δὲν ὑπῆρξαν καὶ οὔτε ὁ λαὸς ἐξέφρασε ποτὲ τέτοια ἐπιθυμία.

9. Στὴν ἐποχὴ τῆς μεγάλης ἐπανεκκίνησης καὶ τῆς woke κουλτούρας, γίνονται προσπάθειες νὰ τεθεῖ ἡ Ἐκκλησία στὸ περιθώριο τοῦ κοινωνικοῦ βίου. Τὸ κίνημα «woke» γεννήθηκε στὰ ἀμερικανικὰ πανεπιστήμια καὶ ἐπεκτείνεται ραγδαῖα στὶς δυτικὲς κοινωνίες. Ἔχει ἀτζέντα διεκδικήσεων τὴν ἔκφανση ἑνὸς ἀχαλίνωτου «δικαιωματισμοῦ», μὲ τὴν ἐπίκληση τοῦ ὁποίου ἐπιδιώκονται: α) ἡ πλήρης ἀξιολογικὴ ἐξομοίωση ὁποιασδήποτε ὑποκουλτούρας μικρο-ὁμάδων μὲ τὶς αἰώνιες καὶ παλαίφατες θρησκεῖες καὶ παραδόσεις τῶν λαῶν τῆς ὑφηλίου. β) ἡ ἀναγνώριση καὶ ἐπιβολὴ ὡς ἀπαραβίαστου «δικαιώματος» ὁποιασδήποτε ἀξίωσης ἢ ἐπιθυμίας, ὅσο ἀλλόκοτη καὶ ἂν εἶναι αὐτή. Ἡ woke ἀτζέντα εἶναι μία ἐκφυλισμένη ἀτζέντα, μέσα στὴν καρδιὰ τοῦ νεοφιλελευθερισμοῦ. Ἐμφανίζεται ὡς προοδευτική, ὅμως εἶναι βαθιὰ πουριτανική. Εἶναι ἕνα ρεῦμα τὸ ὁποῖο διαλύει κάθε συνεκτικὸ κώδικα ἐπικοινωνίας, ξηλώνοντας τὰ στερεότυπα τῶν φύλων καὶ στοχεύοντας κυρίως στὰ παιδιά. Ἡ ἐπιθυμία τοῦ woke κινήματος νὰ ἐπιβληθεῖ καὶ νὰ διεισδύσει γενικότερα στὶς θρησκεῖες δὲν εἶναι γεγονὸς τοπικὸ ἢ τυχαῖο, ἀποτελεῖ μία ὑπερεθνικὴ ἀτζέντα. Δηλαδὴ μία ὑπερεθνικὴ στρατηγική.

10. Ἡ διείσδυση ποὺ θὰ ἐπιχειρηθεῖ ἀπὸ τοὺς διαχειριστὲς τῆς woke ἀτζέντας στοὺς κόλπους τῆς Ὀρθοδοξίας ἐντοπίζεται στὰ ἑξῆς πεδία: Θὰ ἀπαιτηθοῦν ἡ ἱερολογία τῶν ΛΟΑΤΚΙ γάμων, ἡ χειροτονία γυναικῶν σὲ κάθε βαθμὸ ἱερωσύνης, ἡ ἀφαίρεση ἀπὸ τὰ ἱερὰ κείμενα κάθε ἀναφορᾶς ποὺ γίνεται στὴν ὁμοφυλοφιλία ὡς ἁμαρτία, καθὼς καὶ οἱ ἀρνητικὲς ἀναφορὲς στὶς ἀποστασίες τοῦ ἰουδαϊκοῦ λαοῦ ὡς «ἀντισημιτικές». Ἐπιπλέον θὰ ἐνταθοῦν οἱ ἀπαιτήσεις γιὰ ἀφαίρεση ἱερῶν εἰκόνων ἀπὸ τὸ δημόσιο χῶρο, ὁ ἀποχριστιανισμὸς τῶν μεγάλων χριστιανικῶν ἑορτῶν, ἡ ὁριστικὴ διάρρηξη κάθε δεσμοῦ τῆς Πίστης μὲ τὴν ἐκπαίδευση, ἡ ἀποϊεροποίηση τοῦ ἀνθρωπίνου βίου, ἡ ἀπαγόρευση προβολῆς τοῦ Χριστιανισμοῦ καὶ δὴ τῆς Ὀρθοδοξίας ὡς μόνης ὁδοῦ σωτηρίας.

11. Ὁ ὅρος «πολιτικὴ ὀρθότητα» ἀναφέρεται σὲ λόγους, ἰδέες ἢ πολιτικές, οἱ ὁποῖες ἀντιτίθενται σὲ διακρίσεις ἐναντίον μειονοτήτων ποὺ προσδιορίζονται ἀπὸ φῦλο, φυλή, θρησκεία ἢ ἐθνότητα ἢ σεξουαλικὸ προσανατολισμὸ ἢ ἀνικανότητα κάθε εἴδους. Ἀπαγορεύει καὶ ποινικοποιεῖ ἐκφράσεις ἢ συμπεριφορὲς ποὺ μποροῦν νὰ χαρακτηρισθοῦν προσβλητικὲς ἀπὸ τὶς μειονότητες ἢ εἶναι ἱκανὲς νὰ διεγείρουν ἐναντίον τους τὸ δημόσιο αἴσθημα. Ἡ ἐργαλειοθήκη τῆς πολιτικῆς ὀρθότητας ἐμπεριέχει τὸν τρόμο καὶ τὸν φόβο ὡς κολαστήριες τεχνικές. Ἐπιδιώκει νομοθετικὲς ρυθμίσεις ποὺ ὑποτάσσουν τὴν ἀντίθετη πλειοψηφία στοὺς κανόνες της. Μὲ τὴν ἀπειλή, λοιπόν, ἐννόμων συνεπειῶν ἢ καὶ ἁπλᾶ τῆς ἐπικόλλησης κάποιας ὀνειδιστικῆς «ἐτικέτας», ὑποχρεώνεται ἐκ τῶν προτέρων σὲ σιγὴ κάθε ἀνυπόταχτη σκέψη, κάθε ἀντίθετη γνώμη, κάθε εὔλογη διαμαρτυρία, κάθε προσήλωση τόσο σὲ θεμελιώδεις μορφὲς ὀργανωμένης συλλογικότητας (:οἰκογένεια, θρησκεία, πατρίδα, ἔθνος), ὅσο καὶ σὲ ἀξίες, ἀρχές, πεποιθήσεις, παραδοχές, πολιτιστικὴ ἰδιοπροσωπία κ.τλ.

12. Παρέα μὲ τὴ woke κουλτούρα καὶ τὴν πολιτική της ὀρθότητα, πηγαίνει ὁ λεγόμενος Μετανθρωπισμός, μιὰ προσπάθεια τῆς Μεγάλης Ἐπανεκκίνησης νὰ δημιουργήσει ἕνα νέο ὄν καὶ μιὰ νέα κατάσταση στὴν κοινωνία, οἰκονομία καὶ πολιτική, πού θὰ προκύψει ἀπὸ τὴν οὐσιώδη ἕνωση τοῦ σώματος τοῦ ἀνθρώπου μὲ τοὺς ἠλεκτρονικοὺς ὑπολογιστές. Οἱ ἰνστρούχτορες, πού τὴν προωθοῦν μὲ πολὺ χρῆμα καὶ ἐπικοινωνιακὴ ὑποστήριξη σὲ παγκόσμιο ἐπίπεδο, δίνουν σαφῶς στὸν Μετανθρωπισμὸ πνευματικὴ διάσταση.

13. Ὁ μετανθρωπισμὸς καὶ ἡ λατρεία τῶν ψηφιακῶν συστημάτων κατευθύνονται πρὸς τὴ σταδιακὴ ἀπομείωση πολιτικῶν καὶ ἄλλων ἐλευθεριῶν μὲ τὴν προώθηση μιᾶς παγκόσμιας δικτατορίας τύπου Κίνας, ἡ ὁποία θὰ χρησιμοποιεῖ ὡς μέσα ἐπιβολῆς τήν τεχνητή νοημοσύνη, τὶς ψηφιακὲς ταυτότητες, τήν κατάργηση τῶν μετρητῶν, τήν ἀποξένωση τῶν ἀνθρώπων ἀπὸ τὴν ἰδιοκτησία τους.

14. Μέχρι νὰ ὁλοκληρωθοῦν αὐτοὶ οἱ στόχοι, καὶ ἐπειδὴ ἡ Ἑλλάδα ἔχει ὡς ἰσχυρὸ ἀντίβαρο τὴν ὀρθόδοξη πίστη, θὰ ἐνταθοῦν οἱ προσπάθειες νὰ οὐδετεροποιηθεὶ θρησκευτικὰ τὸ κράτος, μὲ τὴν ἀναθεώρηση τοῦ Συντάγματος, τὴν ὁποία σφόδρα ἐπιθυμοῦν καὶ ἐπιδιώκουν καὶ μάλιστα μὲ μοντέλο τὸ λεγόμενο «Καινοτόμο Σύνταγμα Γεραπετρίτη».

15. Ἐπειδή χωρὶς συνειδητὴ μυστηριακὴ ζωή, δίχως μετάνοια καὶ προσευχὴ, θὰ εἴμαστε εὔκολη λεία στὰ χέρια τῶν προδρόμων τοῦ Ἀντιχρίστου, ἡ σωστὴ ἐνημέρωση, ἡ κοινωνικὴ ἀντίσταση, ἡ πίεση τῶν πολιτῶν πρὸς τοὺς πολιτικούς, ἀλλὰ κυρίως ἡ ἀνανέωση τῆς σχέσης τῶν Ἑλλήνων, ἀτομικὰ καὶ ἐθνικά, μὲ τὸν Χριστό, θὰ μπορέσει νὰ ἀνατρέψει τὰ σχέδια τῶν ἐπανεκκινητῶν.

orthros.eu

 

 

Ἡ παράδοση τῶν ἁγίων Ἀποστόλων

Πέτρου καί Παύλου

(† Ἀρχ. Γεώργιος Καψάνης, Προηγούμενος

Ι. Μ. Γρηγορίου Ἁγίου Ὅρους)

Ὁ μέγας τῶν Ἐθνῶν Ἀπόστολος, ὁ ἀπόστολος Παῦλος, ὅταν ἦλθε ἐδῶ στήν εὐλογημένη πατρίδα μας –τρεῖς φορές πού πέρασε ἀπό ἐδῶ, καί ἐδῶ στή Μακεδονία, τήν περπάτησε καί τήν ἁγίασε – τί κήρυξε; Τόν Χριστό κήρυξε. Τί κήρυξε στούς Θεσσαλονικεῖς; Τόν Χριστό. Τί κήρυξε στή Βέροια; Τόν Θεάνθρωπο Χριστό. Τί κήρυξε στούς Κορινθίους; Τόν Χριστό. Τί κήρυξε σπιθαμή πρός σπιθαμή στόν τόπο μας; Τόν Χριστό, τόν Θεάνθρωπο.

Καί ἀπό τόν ἀπόστολο Παῦλο καί ἀπό τόν ἀπόστολο Πέτρο παραλάβαμε καί ἐμεῖς τήν πίστη τοῦ Θεανθρώπου Χριστοῦ. Καί αὐτή εἶναι ἡ πίστη τῆς Ἐκκλησίας, αὐτή εἶναι τό θεμέλιο τῆς Ἐκκλησίας, αὐτή εἶναι ἡ παράδοση τῆς Ἐκκλησίας, τήν ὁποία παρέλαβε, ζεῖ καί παραδίδει ἡ Ἐκκλησία· ὁ Θεάνθρωπος Χριστός.

Αὐτή τήν παράδοση παραλάβαμε καί ἐμεῖς ἐδῶ στό Ἅγιον Ὅρος. Διότι ἐάν κρίνουμε τό πνεῦμα τοῦ Ἁγίου Ὅρους, τή ζωή τοῦ Ἁγίου Ὅρους, τή λατρεία τοῦ Ἁγίου Ὅρους, τήν προσευχή τοῦ Ἁγίου Ὅρους, τή λειτουργία τοῦ Ἁγίου Ὅρους, τά πάντα τοῦ Ἁγίου Ὅρους, αὐτά εἶναι: Ὁ Ἰησοῦς Χριστός κέντρο τῆς ζωῆς μας. Ὁ Ἰησοῦς Χριστός ρυθμιστής τῆς ζωῆς μας. Ὁ Ἰησοῦς Χριστός σκοπός τῆς ζωῆς μας. Ὁ Ἰησοῦς Χριστός ἀρχή τῆς ζωῆς μας. Ὁ Ἰησοῦς Χριστός «τά πάντα ἐν πᾶσι» (Ἐφ. 1:23).

Καί αὐτό φανερώνει κυρίως ἡ νοερά καί ἀδιάλειπτος προσευχή: «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, Ὑιε τοῦ Θεοῦ, ἐλέησόν με τόν ἁμαρτωλόν». Ἄν βάλουμε ἀπό τή μιά μεριά τίς ἐπιστολές τοῦ ἀποστόλου Παύλου καί τοῦ ἀποστόλου Πέτρου καί τό κήρυγμά τους καί ἀπό τήν ἄλλη βάλουμε τό «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, Υἱέ τοῦ Θεοῦ, ἐλέησόν με τόν ἁμαρτωλόν» καί ὅλη τή Χριστοκεντρική ζωή τῆς Ὀρθοδοξίας καί τοῦ Ἁγίου Ὅρους, θά δοῦμε, ὅτι τό ἴδιο Εὐαγγέλιο εἶναι, τό ἴδιο κήρυγμα εἶναι, ἡ ἴδια παράδοση εἶναι, τό ἴδιο πνεῦμα εἶναι.

Καί γι’ αὐτό, ἐπειδή ἔχουμε τήν εὐλογία τή μεγάλη, ὄχι ἁπλῶς νά εἴμαστε μαθητές τῶν ἁγίων Ἀποστόλων, ἀλλά νά ζοῦμε τό ἴδιο τό πνεῦμα τῶν ἁγίων Ἀποστόλων, τό ἴδιο τό κήρυγμα τῶν ἁγίων Ἀποστόλων, τήν ἴδια ἐμπειρία τῶν ἁγίων Ἀποστόλων, τήν ἴδια χάρη τῶν ἁγίων Ἀποστόλων, Πέτρου καί Παύλου καί τῶν Δώδεκα, γι’ αὐτό σήμερα ἔχουμε μία κοινωνία μαζί τους μυστική καί ἐσωτερική, καί αὐτή ἡ κοινωνία εἶναι πού μᾶς γεμίζει μέ μία ἄρρητη χαρά καί πνευματική ἀγαλλίαση. Χαρά περί τῆς ὁποίας ὁ Κύριος εἶπε: «τήν χαράν ὑμῶν οὐδείς αἵρει ἀφ’ ὑμῶν» (Ἰω. 16:22).

Δοξασμένο λοιπόν, πατέρες μου καί ἀδελφοί μου, τό ὄνομα τοῦ ἐν Τριάδι Ἁγίου, Προσκυνητοῦ καί Εὐλογημένου Θεοῦ μας, διότι παραλάβαμε ἀπό τούς ἁγίους αὐτούς καί πύρινους Ἀποστόλους τοῦ Χριστοῦ αὐτή τήν πίστη καί αὐτή τή ζωή, τόν Θεάνθρωπο Χριστό.

Ἄς μείνουμε σ’ αὐτήν μέχρι τέλους, ἑδραῖοι καί ἀμετακίνητοι, φυλάσσοντας τήν παρακαταθήκη, τόν θησαυρό τοῦτο «ἐν ὀστρακίνοις σκεύεσιν» (Β’ Κόρ. 4:7). Καί ἄς παρακαλοῦμε τούς Ἁγίους καί ἄς τούς ἱκετεύουμε σήμερα ἐκτενῶς μέ πόνο ψυχῆς καί ἱκεσία θερμή, νά εὐλογήσουν καί τό Ἀγιώνυμο τοῦτο Ὅρος, καί κάθε ἕναν ἀπό ἐμᾶς, ὥστε νά ζοῦμε ὄντως τόν Χριστό, ὅπως ἐκεῖνοι τόν ἔζησαν.

Ἀλλά νά ἐπιβλέψουν ἰλέω ὄμματι καί πρός τόν λαό μας, ὁ ὁποῖος κρίμασι οἰς οἵδε Κύριος, λόγῳ καί τῶν ξένων ρευμάτων τῆς ἀθεΐας καί τοῦ ὑλισμοῦ, τείνει νά λησμονήσει τό κήρυγμα τῶν Ἀποστόλων, τόν Θεάνθρωπο Χριστό, καί νά προσκυνήσει θεούς ἀλλοτρίους καί ὄχι τόν Θεό τῶν Πατέρων μας, τόν Θεάνθρωπο Χριστό.

Ὁ Θεός νά δώσει καί στόν λαό μας καί σ’ ἐμᾶς νά μείνουμε πιστοί εἰς τόν Θεάνθρωπο Χριστό, γιά νά ἔχουμε καί τήν εὐλογία τῶν ἁγίων αὐτῶν μεγάλων Ἀποστόλων τοῦ Χριστοῦ μας.

 

[Ἀπό τό βιβλίο: † Ἀρχιμανδρίτου Γεωργίου, Ὁμιλίες σέ Ἑορτές Ἁγίων (τῶν ἐτῶν 1981-1991) Β’. Ἔκδ. Ι.Μ. Ὁσίου Γρηγορίου, Ἅγιον Ὅρος 2016, σελ. 214]

 

Γέροντας Φιλόθεος Ζερβάκος:

Φοβούμαι ότι πολύ σύντομα θα ακολουθήσει συμφορά στο ανθρώπινο γένος

 

---

1. Οἱ ἄνθρωποι τρέχουν μέ προθυμία στόν δρόμο τῆς καταστροφῆς. Σέ καμιά ἐποχή δέν ὑπῆρξε τόση κακία, ὅση στίς ἡμέρες μας. Ἄς παρακαλοῦμε τόν πανάγαθο Θεό νά δώσῃ μετάνοια καί ἐπιστροφή καί σέ ἐμᾶς καί σ΄ ὅλα τά ἔθνη.

 

2. Ὁ φοβερός κατακλυσμός τῆς ἁμαρτίας ἀπειλεῖ νά καταποντίση ὅλους, λαϊκούς καί κληρικούς, πλούσιους καί πτωχούς, μεγάλους καί μικρούς, ἄνδρες καί γυναῖκες, γέροντες, νέους καί νήπια, ἐπειδή ὅλοι σχεδόν ἔχουμε ξεκλίνει. Ὅσοι δέ ἔχουν ἐκκλίνει ἀπό τίς ἐντολές τοῦ Κυρίου, προσπαθοῦν οἱ ἀσεβεῖς, μέ πολλούς τρόπους, νά ἀποπλανήσουν, γιά νά τούς καταστήσουν συνοδοιπόρους στόν δρόμο τῆς ἀπωλείας.

3. Οἱ περισσότεροι ἀπό τούς ἀνθρώπους ἔχουν μάτια καί δέν βλέπουν, ἔχουν αὐτιά καί δέν ἀκοῦν. Ἔχουμε δύσκολους καιρούς καί πονηρές ἡμέρες. Ὅποιος μπορέση νά σώσῃ τόν ἑαυτό του, θά ὀνομασθῆ μεγάλος· ἐάν σώσῃ καί ἄλλους, θά ὀνομασθῆ μέγιστος…

Ἡ ὀργή τοῦ Θεοῦ ἔφτασε. Τήν συγκρατοῦν οἱ προσευχές καί μεσιτεῖες τῆς Παναγίας Μητέρας Του, τῶν Ἁγίων στούς Οὐρανούς καί ὀλίγων ἐκλεκτῶν, πού βρίσκονται στήν γῆ. Ὀφείλουμε νά εἴμαστε ἕτοιμοι καί μετανοημένοι, γιά νά σώσουμε τουλάχιστο τίς ψυχές μας.

4. Φοβοῦμαι ὅτι πολύ σύντομα θά ἀκολουθήση συμφορά στό ἀνθρώπινο γένος, ἐπειδή οἱ περισσότεροι ἀπό τούς ἄρχοντες καί τόν λαό, τούς κληρικούς καί λαϊκούς, βαδίζουν τόν εὐρύχωρο δρόμο, πού ὁδηγεῖ στήν καταστροφή… Ἐμεῖς μέ ὑπομονή ἄς βαδίζουμε τόν στενό δρόμο τῆς ἀρετῆς, προσβλέποντες στόν Ἀρχηγό τῆς πίστεώς μας καί θεωρώντας τά τοῦ κόσμου σκουπίδια, γιά νά κερδίσουμε τόν Χριστό…

5. Πραγματι σέ χάος μεγάλο βρίσκεται ὅλη ἡ ἀνθρωπότητα. Βαδίζει κατά κρημνῶν. Βαδίζει στό σκοτάδι καί χωρίς πυξίδα. Ποῦ τελικά θά καταντήση; Ἐκεῖ πού κατάντησαν ὅλοι οἱ ἁμαρτωλοί καί παραβάτες τῶν ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ, ἀνά τούς αἰῶνες… Ἡ γενεά μας εἶναι πονηρή καί πρός τούς πονηρούς ὁ Κύριος ἀποστέλλει ἀνάλογες τιμωρίες γιά μετάνοιά τους.

6. Δύο πράγματα θά ἀναχαιτίσουν τήν ὁρμή τοῦ κόσμου πρός τήν κακία καί τήν ἀπώλεια, ἡ μετάνοια καί ἡ ὀργή τοῦ Θεοῦ. Ἀφοῦ μετάνοια ἀληθινή δέν ὑπάρχει, μένει ἡ ὀργή τοῦ Θεοῦ καί τό ἔλεος Του.

7. Ὁ καιρός τῆς πρόσκαιρης ζωῆς εἶναι βραχύτατος, οἱ ἡμέρες εἶναι πονηρές, ὁ θάνατος εἶναι ἄδηλος (ἀβέβαιος), καί ἡ ζωή μετά τόν θάνατο εἶναι αἰώνια. Ἐπίσης καί ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν καί ἡ κόλαση εἶναι αἰώνια καί χωρίς τέλος. Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος μᾶς παραγγέλει: Μή γίνεσθε ἄσοφοι ἀλλά σοφοί· μή γίνεσθε ἄφρονες ἀλλά συνιέντες τί τό θέλημα τοῦ Κυρίου. Λοιπόν ἄσοφος καί ἄφρων εἶναι ἐκεῖνος πού δέν τά σκέπτεται αὐτά καί δέν αἰσθάνεται τίς ἰδικές του ἁμαρτίες γιά νά τίς ἐξαλείψη μέ τήν μετάνοια, τήν ἐξομολόγηση καί τά δάκρυα, ἀλλά ἀμελεῖ, ἀναισθητεῖ καί περιεργάζεται τίς ἁμαρτίες τῶν ἄλλων, κρίνοντας, κατακρίνοντας καί καταδικάζοντας τούς ἄλλους, ὡσάν νά εἶναι αὐτός ὁ κριτής καί δικαστής τῶν ὅλων, καί κωφεύει στήν ἐντολή καί ἀπειλή τοῦ Κυρίου· μή κρίνετε, γιά νά μή κριθῆτε μή καταδικάζετε, γιά νά μή καταδικασθῆτε.

Σοφός καί συνετός καί φρόνιμος εἶναι ἐκεῖνος πού βάζει ὅλες τίς ἁμαρτίες του μπροστά του, καί δέν ἀσχολεῖται μέ τίς ἁμαρτίες τῶν ἄλλων, ἀλλά κλαίει στοχαζόμενος πώς ἐλύπησε τόν Θεό μέ τίς πολλές ἁμαρτίες του…

8. Ἀσθένειες τῆς ψυχῆς εἶναι οἱ διάφορες ἁμαρτίες μικρές καί μεγάλες, τίς ὁποῖες δέν εἶναι δυνατόν νά μή ἔχει ἄνθρωπος, ἐπειδή ἀναμάρτητος εἶναι μόνον ὁ Θεός… Οἱ πνευματικοί ἰατροί, μέ τήν χάρη τοῦ Θεοῦ, ὅλες τίς ψυχικές ἀσθένειες τίς θεραπεύουν, ἀρκεῖ ὁ ἄνθρωπος νά τίς φανερώση στόν πνευματικό ἰατρό μέ τήν ἐξομολόγηση.