ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΤΟ ΑΓΙΟΝ

 

Ὁσίου Παρθενίου τῶν Σπηλαίων τοῦ Κιέβου

 

Τὸ Πνεῦμα τό Ἅγιον ὑπῆρχε, ὑπάρχει καὶ θὰ ὑπάρχει. Παρακάλεσέ Το νὰ ἐπιφοιτήοει πάνω σου, γιὰ νὰ βρίσκεσαι πάντοτε ἐντός τῆς Χάριτός Του.

Τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον εἶναι ζωὴ ὅλων τῶν ὄντων, Πνεῦμα ζωοποιόν. Παρακάλεσέ Το νὰ ζωοποιήσει τὴν ψυχή σου γιὰ τὴν αἰώνια ζωή.

Τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον εἶναι πῦρ. Παρακάλεσέ Το νὰ ἀποτεφρώσει ὅλο τὸ κακὸ ἐντός σου καὶ νὰ ἀνάψει μέσα σου τὸν λύχνο τῆς καρδιᾶς σου γιὰ πάντα, ὥστε νὰ μὴ τὴν καταλάβει κανένα σκότος.

Τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον εἶναι φῶς. Παρακάλεσέ Το νὰ σὲ φωτίσει, γιὰ νὰ λάμψεις ὡς ἀστὴρ στὸ πνευματικὸ στερέωμα τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ.

Τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον εἶναι Θεός. Παρακάλεσέ Το νὰ σὲ ἁγιάσει καὶ νὰ σὲ καταστήσει μέτοχον Αὐτοῦ εἰς τοὺς...αἰώνας.

Τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον εἶναι τὸ πᾶν. Παρακάλεσέ Το ὡς «θησαυρὸ τῶν ἀγαθῶν» νὰ ἐκχυθεῖ στὴν καρδιά σου καὶ νὰ τὴν πληρώσει μὲ τὴν ἀτελεύτητη χαρά, γιὰ νὰ εἶσαι πλούσιος εἰς τοὺς αἰώνας.

Τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον εἶναι Πνεῦμα ἀθάνατον. Παρακάλεσέ Το νὰ γίνεις καὶ σὺ πνεῦμα, διότι εἶναι ἀδύνατον στὴν σάρκα καὶ τὸ αἷμα νὰ κληρονομήσουν τὴν αἰώνιο ζωή. Πρέπει καὶ αὐτὰ μὲ θαυμαστὸ τρόπο ἀπὸ αὐτὴν ἀκόμη τὴν ζωὴ νὰ γίνουν πνευματικά. Λέγε στὴν καρδιά σου: «Καρδιά μου, τί κάνεις ἐδῶ στὴν γῆ; Γιατί βασανίζεσαι καὶ δὲν θέλεις νὰ ὑψωθεῖς πάνω ἀπὸ τὴν σκόνη; Γιατί λυπᾶσαι γιὰ τὶς γήινες δυσκολίες καὶ ἀτυχίες; Διότι ἐδῶ στὴν γῆ τίποτε δὲν ὁμοιάζει μὲ τὸν οὐρανὸ καὶ τὴν δικαιοσύνη Του, ἐνῶ ἐσύ πρέπει νὰ ἀνήκεις στὸν οὐρανό».

Τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον σὲ καλεῖ στὸν οὐρανό. Ὤ, γρηγόρησον, γρηγόρησον, γιὰ νὰ ἀνταποκριθεῖς στὴν κλήση Του!

 

Τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον εἶναι Παράκλητος. Πρόσελθε νοερῶς καὶ ἐπίπεσε ἐπὶ τοῦ στήθους καὶ κλάψε ἔμπροσθέν Του. Ἀνάγγειλέ Του τὶς θλίψεις σου καὶ τὶς λῦπες σου. Παρακάλεσέ Τον καὶ μὴ ντραπεῖς γιὰ τὶς ἀδυναμίες σου, διότι Αὐτὸς εἶναι Πατέρας σου καὶ δὲν θὰ σὲ αἰσχυνθεῖ οὔτε θὰ σὲ ἀποστραφεῖ. Ἀντιθέτως, Αὐτὸς εἶναι ἀγαθὸς (Ματθ. ιθ’, 17). Αὐτὸς ὅλα θὰ τὰ κατανοήσει, θὰ σὲ παρηγορήσει μὲ θεϊκὴ παρηγοριὰ ἀπεριόριστη καὶ ἀνεξάντλητη καὶ θὰ ἐξαλείψει κάθε δάκρυ ἀπὸ τὰ μάτια σου (Ἀποκ. ζ΄, 17).

Βλέπε τὸν ἐπίγειο Ναὸ πῶς εἶναι διακοσμημένος μὲ πολλὰ ἄνθη καὶ ἐνθυμοῦ ὅτι τὸ Πνεῦματὸ Ἅγιον ἔχει τὴν δύναμι νὰ σὲ πλημμυρίσει μὲ εὐωδία ζωῆς, ἡ ὁποία δὲν θὰ μαραθεῖ εἰς τοὺς αἰώνας.

 

Ὢ Πνεῦμα Ἅγιον, δῶσε νὰ σὲ διακονοῦμε ἐν πνεύματι καὶ ἀληθείᾳ, καὶ «ἐλθέ καὶ σκήνωσον ἐν ἡμῖν». Δὲν νοσταλγεῖ τόσο ἡ ἔρημος γιὰ τὶς σταγόνες τῆς βροχῆς, ὅσο νοσταλγεῖ ἡ καρδιὰ μας περιμένοντας τὸν ἐρχομό Σου. Ἐλθέ πρὸς ἡμᾶς, ὁ Θεὸς ἡμῶν, ἡ χαρὰ ἡμῶν, τὸ πᾶν ἡμῶν.

Σὺ εἶσαι ὁ Αἰώνιος Θεὸς καὶ ἐν τῇ ἀγάπῃ Σου θὰ παραμείνουμε εἰς τοὺς αἰώνας, καὶ ὅλα τὰ ἄλλα εἶναι ἕνα ὄνειρο καὶ ἕνα ποτάμι ποὺ ρέει δίπλα μας.

Ἱ.Μ.Προδρόμου Καρέα

 

 

ΠΕΜΠΤΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ

ΣΥΝΑΞΗ ΤΩΝ ΑΓΙΟΡΕΙΤΩΝ ΟΣΙΟΜΑΡΤΥΡΩΝ ΠΟΥ ΜΑΡΤΥΡΗΣΑΝ ΥΠΟ ΤΩΝ ΛΑΤΙΝΟΦΡΟΝΩΝ

Οδοδείκτη ομολογητών, γενναίων και μαρτύρων της Πίστεως αποτελεί μια πλειάδα Αγιορειτών Οσιομαρτύρων, η οποία δεν δίστασε στο παρελθόν να χύσει ακόμα και το αίμα της ομολογώντας και μαρτυρώντας υπέρ της Ορθοδόξου Πίστεως, καθιστώντας έτσι το Άγιο Όρος ως Ακρόπολη, πύργο και θεματοφύλακα της Ορθοδοξίας. Λαμπρά και φωτεινά παραδείγματα ορθοδόξου ομολογιακού φρονήματος αποτελούν οι Αγιορείτες Οσιομάρτυρες που μαρτύρησαν υπό των Λατινοφρόνων τον 13ο αιώνα, οι οποίοι αντέδρασαν σθεναρά τόσο στον Αυτοκράτορα Μιχαήλ Η’ Παλαιολόγο (ο οποίος στη Σύνοδο της Λυών το 1274 υπέγραψε ψευδοένωση με τους Λατίνους, προκειμένου να εξασφαλίσει την πολιτική υποστήριξη του Πάπα και να μπορέσει να ανασυγκροτήσει την αποδιοργανωμένη από την λατινική κατοχή Βυζαντινή Αυτοκρατορία), όσο και στον Λατινόφρονα Πατριάρχη Ιωάννη ΙΑ’ Βέκκο (1275-1282). 

Με την ανυποχώρητη και απαρασάλευτη στάση τους σε θέματα Πίστεως, οι Όσιοι Πατέρες της Αθωνικής Μοναστικής Πολιτείας αξιώθηκαν να λάβουν το στέφανο του μαρτυρίου, καθώς Μοναχοί της Ι.Μ. Βατοπαιδίου κακοποιήθηκαν και απαγχονίστηκαν, Μοναχοί της Ι.Μ. Ιβήρων βυθίστηκαν στο πέλαγος, Μοναχοί της Ιεράς Μονής Ζωγράφου κάηκαν ζωντανοί μέσα στον Πύργο της Μονής, ενώ Καρεώτες Μοναχοί σφαγιάστηκαν και ο Πρώτος μαρτύρησε με αγχόνη. Διαβάζουμε χαρακτηριστικά στο περιοδικό «Ἅγιον Ὄρος, Διαχρονική μαρτυρία στούς ἀγῶνες ὑπέρ τῆς πίστεως» (ἔκδ. Ἁγιορειτῶν Πατέρων – Ἅγιον Ὄρος 2014):

«Ἔτσι, ὅταν τό 1274 στή Σύνοδο τῆς Λυών ὁ Αὐτοκράτορας Μιχαήλ Η’ Παλαιολόγος (1261-1282) ὑπέγραψε ψευδοένωση μέ τούς Λατίνους, προκειμένου νά ἐξασφαλίσει τήν πολιτική ὑποστήριξη τοῦ Πάπα καί νά μπορέσει νά ἀνασυγκροτήσει τήν ἀποδιοργανωμένη ἀπό τήν λατινική κατοχή Βυζαντινή Αὐτοκρατορία, οἱ Ἁγιορεῖτες ἀντέδρασαν, ὅπως ἄλλωστε καί ἡ πλειοψηφία τοῦ κλήρου καί τοῦ λαοῦ.

Κατ’ ἀρχήν, ἔστειλαν γενναία ὁμολογιακή ἐπιστολή πρός τόν Αὐτοκράτορα καί τήν Σύνοδο τῶν Ἱεραρχῶν, ἀφοῦ εἶχε, ἐν τῷ μεταξύ, ἐξοριστεῖ ὁ Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Ἅγιος Ἰωσήφ. Σ’ αὐτήν ἐπικρίνουν μέ παρρησία τίς παπικές καινοτομίες, χαρακτηρίζουν τόν πάπα «αἰρετικό» καί «ἀπόστολο τοῦ σατανᾶ», τούς δέ Λατίνους «ἄθεους», ἐνῶ ἐκδηλώνουν τήν ἀπορία τους «πῶς ἄρα καί προσδεκτέοι καί ἑνωτέοι τῷ ἀμωμήτῳ καί ὀρθοδόξῳ σώματι τῆς ἁγίας καθολικης καί ἀποστολικῆς τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας» (Οἱ ἀγῶνες τῶν μοναχῶν ὑπέρ τῆς Ὀρθοδοξίας, Ἱερά Μονή Ὁσίου Γρηγορίου Ἁγίου Ὄρους, ‘Ἅγιον Ὄρος, 2003).

Ταυτόχρονα, διέκοψαν κάθε ἐκκλησιαστική κοινωνία μέ ὅσους ἑνώθηκαν καί ἀποδέχτηκαν τούς Λατίνους.

Ὁ Μιχαήλ Η’, ἀποφασισμένος νά ἐπιβάλει τήν ἕνωση μέ κάθε τρόπο, σέ συνεργασία μέ τόν Λατινόφρονα Πατριάρχη Ἰωάννη ΙΑ’ Βέκκο (1275-1282) στράφηκε μέ μανία ἐναντίον τῶν Ἁγιορειτῶν. Οἱ δύο λατινόφρονες ἡγέτες Ἐκκλησίας καί Πολιτείας μετέβησαν στό Ἅγιον Ὄρος μέ παπική ἐπικουρία γιά νά ἀναγκάσουν τούς Ἁγιορεῖτες νά δεχθοῦν τήν ἕνωση.

Οἱ Μονές Μεγίστης Λαύρας καί Ξηροποτάμου ὑπέκυψαν πρός στιγμήν στήν βία τῶν Λατινοφρόνων καί ἀποδέχτηκαν τήν βδελυρή ψευδοένωση.

Οἱ Μοναχοί τῆς Μονῆς τῶν Ἰβήρων ἀντιστάθηκαν μέ ἄκαμπτο καί ἀδιάλλακτο φρόνημα. Ἤλεγξαν μέ αὐστηρότητα καί παρρησία τόν δυσσεβῆ βασιλέα καί τούς ὁμόφρονές του ὡς αἰρετικούς καί παράνομους. Ὁ Μιχαήλ ἐξοργισμένος ἔδωσε ἐντολή στούς στρατιώτες του νά βάλουν σ’ ἕνα πλοῖο τούς μοναχούς πού κατάγονταν ἀπό τήν Ἰβηρία καί ἀφοῦ ξανοιχτοῦν στό πέλαγος νά τό βυθίσουν μαζί μέ τούς ἐπιβάτες του. Ἔτσι οἱ ἅγιοι Ὁσιομάρτυρες ἔλαβαν τόν στέφανο τοῦ μαρτυρίου ἐπισφραγίζοντας μέ τή θυσία τους τήν ὅλη ὁσιακή βιωτή τους. Τούς Ἅγίους Ἰβηρίτες Ὁσιομάρτυρες ἑορτάζουμε στίς 13 Μαΐου.

Οἱ λατινόφρονες συνεχίζοντας τήν καταστροφική ἐπιδρομή τους ἔφθασαν στή Μονή Βατοπαιδίου, ἀλλά καί ἐκεῖ ἀντιμετώπισαν ἰσχυρή ἀντίδραση. Ἀφοῦ κατάλαβαν πώς δέν ὑπῆρχε περίπτωση νά λυγίσουν τούς μοναχούς πού ἀντίκρυσαν ὡς ἀκλόνητους βράχους τῆς Πίστεως, ἄρχισαν νά τούς κακοποιοῦν. Τέλος ἔσυραν ἔξω τόν ἁγιώτατο προηγούμενο Ὅσιο Εὐθύμιο καί δώδεκα ἀπό τούς μοναχούς καί τούς ἀπηγχόνισαν. Ἡ μνήμη αὐτῶν τῶν Βατοπαιδινῶν ὁσιομαρτύρων ἑορτάζεται στίς 4 Ἰανουαρίου.

Ἔπειτα ἀπό ὅλα αὐτά, καί ἐνῶ οἱ Λατινόφρονες συνέχιζαν νά λεηλατοῦν τά πάντα στό πέρασμά τους, ἔφθασαν στή Μονή τοῦ Ζωγράφου.

Οἱ μοναχοί τῆς Μονῆς Ζωγράφου εἶχαν εἰδοποιηθεῖ ἀπό ὅραμα τῆς Παναγίας γιά τόν ἐπερχόμενο κίνδυνο. Ἕνας μοναχός πού ἀσκήτευε σέ κοντινό κελλί, τήν ὥρα πού διάβαζε τούς Χαιρετισμούς τῆς Παναγίας ἄκουσε τή φωνή τῆς Θεομήτορος ἐπιτακτική: «Ἀπελθών ταχέως εἰς τήν Μονήν, ἀνάγγειλον εἰς τούς ἀδελφούς καί τόν Καθηγούμενον ὅτι οἱ ἐχθροί ἐμοῦ τε καί τοῦ Υἱοῦ μου ἐπλησίασαν. Ὅστις, λοιπόν, ὑπάρχει ἀσθενής τῷ πνεύματι, ἐν ὑπομονῇ ἄς κρυφθῇ, ἕως ὅτου παρέλθει ὁ πειρασμός. Οἱ δέ ἐπιθυμοῦντες μαρτυρικούς στεφάνους, ἄς παραμείνωσιν ἐν τῇ Μονῇ. Ἄπελθε, λοιπόν, ταχέως».

Κάποιοι ἀπό τούς μοναχούς φοβισμένοι κατέφυγαν στά γύρω βουνά. Οἱ ὑπόλοιποι κλείσθηκαν μέσα στόν πύργο τῆς Μονῆς. Ἀπό ἐκεῖ ἤλεγξαν μέ παρρησία τούς Λατινόφρονες ὡς αἱρετικούς καί παράνομους. Τότε ὁ βασιλέας ἐξοργισμένος διέταξε καί τούς ἔκαψαν ζωντανούς μαζί μέ τόν πύργο πού χρησίμεψε σάν ὀχυρό τους. Ἔτσι, κέρδισαν καί αὐτοί τόν στέφανο τοῦ μαρτυρίου. Τά ὀνόματά τους εἶναι Θωμᾶς, ἡγούμενος τῆς Μονῆς, Βαρσανούφιος, Κύριλλος, Μιχαήλ, Σίμων, Ἰλαρίων, Ἰώβ, Κυπριανός, Σάββας, Ἰάκωβος, Μαρτινιανός, Κοσμᾶς, Σέργιος, Μηνᾶς, Ἰωάσαφ, Ἰωαννίκιος, Παῦλος, Ἀντώνιος, Εὐθύμιος, Δομετιανός, Παρθένιος. Μαζί τους μαρτύρησαν καί τέσσερις λαϊκοί, τῶν ὁποίων δέν διεσώθηκαν τά ὀνόματα. Ἡ μνήμη τῶν Ζωγραφιτῶν Ὁσιομαρτύρων ἑορτάζεται στίς 22 Σεπτεμβρίου.

Ἀφοῦ ὁ Μιχαήλ ἀνεχώρησε ἀπό ἐκεῖ, ἔφθασε στήν κελλιώτικη Λαύρα τῶν Καρεῶν, στήν ὁποία εἶναι ἐγκατεστημένη καί ἡ ἔδρα τοῦ Πρῶτου τοῦ Ἁγίου Ὄρους. Ὁ δέ Πρῶτος, ὁ Κοσμᾶς καί οἱ συνασκητές του ἐναντιώθηκαν στόν βασιλέα μέ γενναιότητα ἐλέγχοντάς τον, ὅπως καί οἱ προηγούμενοι Πατέρες. Ὁ βασιλέας ἔκανε ἐπίμονες προσπάθειες νά τούς μεταπείσει. Ὅλες ὅμως ἀπέβησαν ἄκαρπες, καθώς καί ἐδῶ οἱ μοναχοί ἀποδείχθηκαν σταθεροί καί ἀμετάπειστοι. Τά βασανιστήρια πήραν τή θέση τῶν λόγων ἀλλά οἱ εὐλογημένοι μοναχοί μέ ὅλο καί περισσότερη δύναμη ὁμολογοῦσαν τήν Ὀρθόδοξη Πίστη ὡς μόνη ἀληθινή καί σωτήρια. Ἔτσι διατάχθηκε καί γι’ αὐτούς ὁ θάνατος. Ἀγχόνη γιά τόν Πρῶτο Ὅσιο Κοσμᾶ καί σφαγή γιά τούς μοναχούς. Τό αἷμα τῶν Ἁγίων σφράγισε καί ἐδῶ τήν ὁμολογία τους καί μαζί μέ τις ψυχές τους ἀνέβηκε στό θρόνο τοῦ Θεοῦ ὡς ἡ ὕστατη αἱματηρή θυσία τους. Ἡ ἀνακομιδή τῶν λειψάνων τοῦ ὁσίου Κοσμᾶ τοῦ Πρώτου ἔγινε στίς 5 Δεκεμβρίου τοῦ 1981. Τότε ἑορτάστηκε καί γιά πρώτη φορά ἡ μνήμη τῶν Καρεωτῶν Ὁσιομαρτύρων καί ἔκτοτε καθιερώθηκε».

Είθε το μαρτυρικό και ομολογιακό παράδειγμα και φρόνημα των Αγίων Οσιομαρτύρων, που μαρτύρησαν στο Άγιο Όρος, να εμψυχώνει και να ενδυναμώνει τις καρδιές και το φρόνημα όλων των Αγιορειτών Καθηγουμένων και Πατέρων, ώστε η Αθωνική Μοναστική Πολιτεία να διακόψει κάθε επαφή με τους εχθρούς του Υιού της Υπεραγίας Θεοτόκου και Εφόρου του Αγίου Όρους, να καταδικάσει με σθένος κάθε κακοδοξία και αίρεση, να προφυλάξει τους Όσιους αγωνιστές και ομολογητές Πατέρες και να υπερασπιστεί μέχρι τέλους την παραδοθείσα με αίμα Ορθόδοξη Πίστη και Πατερική Παράδοση. 

 

 

Ο ευσεβής λαός φρουρός της Ορθοδοξίας

 

Του μακαριστού επισκόπου Φλωρίνης Αυγουστίνου Καντιώτη

“Τὴν ψυχούλα μας νὰ κοιτάξουμε καὶ ν᾽ἀφήσουμε τὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ στὰ χέρια τῶν καθαρμάτων καὶ τῶν Γεροντίων καὶ τῶν ἐκφύλων;”

---

Οἱ αἰῶνες κυλοῦν, μεγάλα γεγονότα θὰ ἐξελιχθοῦν εἰς τὸν κόσμο καὶ ἡ Ὀρθοδοξία θὰ διωχθῇ. Ὑπάρχουν, δόξα τῷ Θεῷ, κορίτσα μικρά, ὑπάρχουν παιδία καὶ γέροντες ἀσπρομάλληδες, ὑπάρχει λαὸς ὁλόκληρος, οἱ ὁποῖοι ἐὰν παρουσιασθῇ ἀνάγκη θὰ γίνῃ κίνημα ὑπέρ τῆς ἁγίας μας Ὀρθοδοξίας.

 

Μὲ τοὺς ὀλίγους ἀρχιερεῖς, μὲ τοὺς ὀλίγους ἱερεῖς, μὲ τοὺς μοναχοὺς τοῦ Ἁγίου Ὄρους, μὲ τὰς γυναίκας καὶ τὰ παιδία, θὰ ὑψώσωμεν λάβαρον· λάβαρον μέγα στὴν μεγαλωστί καὶ θὰ διδάξωμεν ὅτι δὲν θὰ γίνῃ ποτὲ ἡ Ἑλλάς ἐπαρχία τοῦ Πάπα. Δὲν θὰ γίνῃ ποτὲ ἡ Ἑλλάς παράρτημα τοῦ ἑνός καὶ τοῦ ἄλλου. Ἡ Ἑλλάς θὰ παραμείνῃ χώρα Ὀρθόδοξος, πρὸς τιμὴν τῆς Ἁγίας Τριάδος, ὅν παῖδες ὑμνεῖτε εἰς πάντας τοὺς αἰῶνας

Ἀγωνισθῆτε χριστιανοί

«Ἀκούω φωνή· Ἐσεῖς δὲν ἀκοῦτε; Ἀπό τὴν Καισάρεια, ἀκούεται ἡ βροντερά φωνή τοῦ Μεγάλου Βασιλείου· Ἀκούω τὴν σάλπιγγα τοῦ ἱεροῦ Χρυσοστόμου. Ἀκούω τὴν ἀπαστράπτουσα φωνὴ τοῦ Γρηγορίου· Ἐσεῖς δὲν ἀκοῦτε; Σάλπιγγες εἶναι. Τί μᾶς λένε; «Ἀγωνισθῆτε γιὰ τὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ μας. Ἀγωνισθῆτε γιὰ νὰ καθαριστῇ ἡ Ἐκκλησία ἀπό τὰ ἀνάξια στελέχη της, γιὰ νὰ ἔρθῃ ἡ Ἐκκλησία στὸ ὕψος τῶν Πατέρων. Γιατί τὰ λέω αὐτά;

Δυστυχῶς, ὑπάρχει μία ἐσφαλμένη γραμμὴ τῶν πνευματικῶν πατέρων καὶ ἐξομολόγων. Τί λέγουν; «Ἐμεῖς τὴν ψυχούλα μας νὰ κοιτάξουμε. Τί κάνει ὁ διάκος στὴν ἐκκλησία, τί κάνει ὁ παπᾶς, τί κάνει ὁ δεσπότης; (δείχνει με το χέρι, σιωπή).

Τὴν ψυχούλα μας νὰ κοιτάξουμε;

Τὸ θεωρῶ σατανικό τὸ ρῆμα τοῦτο.

Τὴν ψυχούλα μας νὰ κοιτάξουμε καὶ ν᾽ἀφήσουμε τὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ στὰ χέρια τῶν καθαρμάτων καὶ τῶν Γεροντίων καὶ τῶν ἐκφύλων; Ἔτσι λέτε; Πολύ καλά.

Εἶνε σὰν νὰ λένε· Νὰ καίγεται τὸ σπίτι καὶ τὴν ψυχούλα σου κοίταξε· νὰ μὴν σβήσῃς τὴ φωτιά.

Νὰ μποῦν στὸ κατάστημά σου κλέφται καὶ διαρρῆκται καὶ νὰ σοῦ λέει· Μὴ κουνηθῇς, νὰ μὴ εἰδοποιήσῃς τὴν ἀστυνομία, τὴν ψυχούλα σου νὰ κοιτάζῃς.

Σὰν νὰ λένε· Νὰ ἔχῃς μαντρί μὲ πρόβατα καὶ νὰ μὴν ἐνδιαφέρεσαι νὰ διώξῃς τοὺς λύκους.

Σὰν νὰ λένε· Νὰ ἔχεις ὡραῖο ἀμπέλι μὲ σταφύλια καὶ ν᾽ ἀφήσῃς τ᾽ ἀγριογούρουνα νὰ πᾶνε μὰ τὶς μουτσοῦνες τους νὰ τὸ καταστρέψουν. Ὑπάρχει γεωργὸς ποὺ ἀδιαφορεῖ γιὰ τὸ γεώργιό του; Ὑπάρχει ἀμπελουργός, ποὺ ἀδιαφορῇ γιὰ τὴν ἄμπελόν του; Ὑπάρχει ποιμὴν που ἀδιαφορῇ γιὰ τὰ πρόβατά του; Ὑπάρχει ἀξιωματικός, ποὺ ἀδιαφορῇ γιὰ τὸ στράτευμά του; Δὲν μπορεῖ ἀδελφοί μου νὰ γίνῃ αὐτό.

Ἐάν εἶσαι χριστιανὸς καὶ πονεῖς τὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ· πρέπει κοντά στὸν ἄλλο ἀγῶνα ποὺ κάνεις γιὰ τὸν ἑαυτόν σου, ν᾽ ἀγωνισθῇς γιὰ τὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ. Ἡ ἀνοχή αὐτή ποὺ δεικνύουμε γιὰ τὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ εἶνε ἐνοχή καὶ ἔγκλημα, εἶνε ἀμαρτία. Τὴν ψυχούλα μας νὰ κοιτάξουμε καὶ ν᾽ ἀφήσουμε τὴν Ἐκκλησία νὰ περιέλθῃ στὰ καθάρματα καὶ τὰ ἀποφώλια τέρατα καὶ στοὺς Γεροντίους καὶ στὴν συνοματαξία αὐτῶν; Τὴν ψυχούλα μας νὰ κοιτάξουμε. Τὸ βιολὶ αὐτό τῶν κακῶν πνευματικῶν πατέρων ποὺ εὐνούχισαν τὸν εὐσεβή Ἑλληνικό λαό…

Διαμαρτυρόμενος ὁ λαός δὲν ἀσεβῇ

«…Διαμαρτυρόμενος ὁ λαὸς κατὰ τῶν ἀναξίων ἀρχιερέων δὲν ἀσεβῇ, διότι·Ὁ εὐσεβὴς λαὸς κατὰ τὸ κανονικὸ δίκαιο εἶνε ὁ ΦΡΟΥΡΟΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ καὶ ἔχει ὑποχρέωσι, ὅσες φορές κάποιος ἀρχιερεὺς παρεκκλίνει ἐκ τῶν γραμμῶν τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ γυμνῇ τῇ κεφαλῇ κηρύττει κάτι ποὺ εἶνε ἀσυμβίβαστον μὲ τὴν Ὀρθόδοξη πίστι, ὁ λαὸς ὄχι μόνον πρέπει νὰ διαμαρτύρεται, γιὰ τὴν παρεκτροπή, ἀλλὰ καὶ νὰ διακόπτῃ κάθε πνευματικὴ σχέση με τον παρεκτρεπόμενο ἀρχιερέα.

Ἐπικαίρως δὲ ὑπενθυμίζομε κάτι ποὺ ἐγράφη ἀπὸ τὸν κ. Τρεμπέλα, ὅτι· ὁ εὐσεβὴς λαὸς ἐπὶ αὐτοκράτορος Ἡρακλείου, ἔχοντας πνευματικοὺς ὁδηγούς δύο μοναχούς, τὸν Σωφρόνιον καὶ τὸν Μάξιμον, ἐπέτυχε τὴν καθαίρεσι καὶ τὸν ἀναθεματισμὸ ὄχι μόνον τῶν πατριαρχῶν τῆς Ἀνατολῆς ἀλλὰ καὶ τοῦ πάπα Ρώμης. Κατά τοὺς χρόνους τῆς ἐν Φλωρεντίᾳ συνόδου καταξέσχισε τὸ ἑνωτικόν της ψήφισμα, ὑπό τὴν ἡγεσίαν ἑνὸς καὶ μόνον ἐπισκόπου, τοῦ Μάρκου τοῦ Εὐγενικοῦ.

Δυστυχῶς δὲν ὑπάρχει σήμερα Χρυσόστομος, δὲν ὑπάρχει σήμερα Βασίλειος, δὲν ὑπάρχει Γρηγόριος ὁ Ναζιανζηνός. Δυστυχῶς οἱ ὁλίγοι καλοὶ ἐπίσκοποι ποὺ ὑπάρχουν εἶνε δειλοί, δὲν ἔχουν σθένος ν’ ἀγωνισθοῦν. Τρέμουν τοὺς κακούς, φοβοῦνται νὰ μὴ καθαιρεθοῦν· καὶ εἶνε εἰς θέσιν νὰ τοὺς καθαιρέσουν. Καὶ ξεχνοῦν οἱ καλοὶ ἐπίσκοποι, ὅτι μία καθαίρεσις εἶνε τίτλος τιμῆς, δι’ ἐκεῖνον ὁ ὁποῖος καθαιρεῖται, λόγῳ προσηλώσεως στὴν πίστι.

Καθηρημένος ἀπέθανε ὁ Χρυσόστομος, ἀλλὰ ἡ δόξα του εἶνε αἰωνία μέσα στὴν Ἐκκλησία. Χίλιες φορὲς νὰ καθαιρεθῶ, ἀπὸ τοιούτους ἐπισκόπους, καὶ νὰ πάω στὴν ἔρημο νὰ κλαίω τ’ ἁμαρτήματά μου, παρά νὰ ζῶ μέσα ἐδῶ στὴν πόλι καὶ νὰ φιλῶ τὴν κακοήθεια καὶ τὴν διαφθορά.

Ἠγωνίσθησαν, λοιπόν, ὅλοι αὐτοὶ οἱ ἅγιοι Πατέρες. Σήμερα ἀγών δὲν γίνεται. Κληρικοί δὲν ἀγωνίζονται. Δὲν ὑπάρχει πλέον ἀγωνιστικὸ πνεῦμα.

Τί μέλλει γενέσθαι; Ὁ ἀγῶνας πέφτει στὸν λαό. Ὅπως δυστυχῶς ὅλα τὰ βάρη, –εἶνε θέμα μεγάλο, τώρα αυτό τὸ ὁποῖο λέω– ὅπως ὅλα τὰ βάρη τὰ οἰκονομικά, οἱ φόροι, ἡ στράτευσις, τὰ αἴματα, τὰ μαρτύρια, τὰ πάντα πέφτουν στὸν λαό μας, γιατί ἅμα γίνῃ καμμία ἀνακατωσούρα ὅλοι μὲ τὰ ἐλικόπτερα θὰ φύγουν μακράν τῆς Ἑλλάδος, γιὰ νὰ μείνωμε ἐδῶ οἱ ὁλίγοι γιὰ νὰ χύσωμε τὸ αἶμα μας· ὅπως ὅλα τὰ βάρη πέφτουν στὸν λαό, στὸν μικρό μας λαό, ἔτσι καὶ τὸ βάρος αὐτό τὸ ἐκκλησιαστικό πέφτει στὸν λαό, τὸν μικρό μας λαό.

Ἀδελφοί μου, ἠγωνίσθημεν· Θ’ ἀγωνισθῶμεν καὶ πάλι, ἐναντίον τῆς κακοηθείας καὶ τῆς διαφθορᾶς. Θ’ ἀγωνισθῶμεν μὲ τὰ ὅπλα τοῦ φωτός. Θ’ ἀγωνισθῶμεν μὲ ἐπιμονή καὶ σκληρότητα. Θὰ ἀγωνισθῶμεν μέχρι ἐσχάτων, ἔχοντες τὸ σύνθημα· Ἕως θανάτου ἀγώνισαι ὑπὲρ τῆς ἀληθείας καὶ Κύριος ὁ Θεὸς πολεμήσῃ ὑπέρ σου».

Τὸ κατ’ ἐμέ, δὲν γνωρίζω τί μὲ περιμένει· εἴτε ἔρημος, εἴτε ἐξορία, εἴτε θάνατος, ἐγώ τουλάχιστο τὰ ὅπλα δὲν τὰ παραδίδω. Θὰ ἀγωνισθῶ μέχρι τέλους, διὰ νὰ ἴδω μίαν Ἐκκλησίαν ὑψηλήν καὶ ἁγίαν, ὅπως τὴν ἐδίδαξαν οἱ Πατέρες ἡμῶν εἰς μνημόσυνον αἰώνιον.

Aπόσπασμα από το βιβλίο του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου
«ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΣΤΟΥΣ ΕΣΧΑΤΟΥΣ ΚΑΙΡΟΥΣ» , Νέα έκδοση Γ΄ επηυξημένη, 2015, σελ 72-75

 

 

Προσωπικὸς ἀριθμὸς κρατουμένων ψηφιακῆς φυλακῆς

 

 

Ἀνακοίνωση τῆς Ἐστίας Πατερικῶν Μελετῶν

 

Ἡ κυβέρνηση τοῦ Κ. Μητσοτάκη συνεχίζει ἀπτόητη τὴν οἰκοδόμηση τῆς ψηφιακῆς φυλακῆς γιὰ τοὺς Ἕλληνες πολῖτες. Διέρρευσε πρὸ ἡμερῶν ἀπὸ φιλοκυβερνητικὸ μέσο, ἡ πρόθεσή της νὰ δοθεῖ ὁ προσωπικὸς ἀριθμὸς (ΠΑ) στοὺς πολῖτες στὸ τέλος τοῦ καλοκαιριοῦ. Μὲ τὸν ΠΑ καὶ τὴν ὑποχρεωτικὴ ἐπιβολή του, δικαιώνονται οἱ ἀντιδράσεις στὴν ψηφιακὴ ταυτότητα, ἡ ὁποία μὲ αὐτὸν τὸν ἀριθμὸ θὰ γίνει κάρτα δικαιωμάτων, ἀποκλείοντας ἀπὸ τὰ δικαιώματά τους, τοὺς πολῖτες ποὺ δὲν ἐπιθυμοῦν νὰ τὴν παραλάβουν.

Τό τραγικό εἶναι ὅτι κανένας ἀπὸ τοὺς πολιτικούς ἀρχηγούς πού πῆγαν νὰ ψηφίσουν εἶχαν τὴν νέα ἠλεκτρονική ταυτότητα (ὅπως εἴδαμε “on camera”) – ὁ δὲ κος Μητσοτάκης πῆγε μὲ τὸ δίπλωμα ὁδήγησης. Γιατί ἄραγε δὲν ἔσπευσαν οἱ ἴδιοι νὰ πάρουν τὴν τόσο πολυδιαφημισμένη καὶ «ἐξυπηρετική» νέα ἠλεκτρονική ταυτότητα;

Ὅσον ἀφορᾶ τὸν ΠΑ, ὅπως ἔχουμε πεῖ ἐπανειλημμένως δὲν εἶναι τίποτε ἄλλο... ἀπὸ τὸν «σειριακό» μας ἀριθμό, εἶναι τὸ δικὸ μας «IP ADDRESS» ἀναγνώρισης σάν νά εἴμαστε μηχανές. Αὐτὸ θὰ ἐξυπηρετήσει τά σχέδια ἐπιβολῆς τῆς παγκόσμιας ψηφιακῆς δικτατορίας πού ἔρχεται. Νά ἐξασφαλίζεται ἡ «ταυτοποίησή μας», ἡ «ἀναγνώρισή μας» 100% ἀπὸ κάμερες φανερές ἤ κρυφές, ἀπό συσκευές Τεχνητῆς Νοημοσύνης ἐκτός ἤ ἐντός τοῦ ἀνθρωπίνου σώματος ἤ ἀπό «φιλικά» καί «ἐξυπηρετικά» πρός τόν ἄνθρωπο Ρομπότ σὲ δημοσίους χώρους, στήν ἐργασία μας, καί γιατί ὄχι στήν ἴδια μας τήν κατοικία καί μέ τή θέλησή μας .

Ἀλλὰ καὶ ἐκεῖνοι ποὺ θὰ σπεύσουν νὰ παραλάβουν τὸ «κλειδὶ» τῆς ἠλεκτρονικῆς διακυβέρνησης, θὰ εἶναι οὐσιαστικὰ ὅμηροι τῆς ἑκάστοτε κυβέρνησης καὶ ἡ ἀπόλαυση τῶν δικαιωμάτων τους θὰ ἐξαρτᾶται ἀπὸ τὸ πάτημα ἑνὸς κουμπιοῦ. Ὅπως εἴδαμε πειραματικά καί τὴν περίοδο τῆς πανδημίας, μὲ τὴν ἐπίκληση ὁποιουδήποτε λόγου «δημοσίου συμφέροντος» θὰ μποροῦν νὰ ἀποκλείονται καὶ νὰ περιθωριοποιοῦνται ὅσοι δὲν ὑπακοῦν στὰ κυβερνητικὰ ἀφηγήματα.

Καλοῦμε τοὺς ἐλεύθερους καὶ σκεπτόμενους πολῖτες, νὰ ἀντιδράσουν καὶ νὰ μὴν παρασυρθοῦν βλέποντας τὸ «τυρὶ» τῆς ἐξυπηρέτησης καὶ ἀγνοώντας τὴ «φάκα» τῆς ψηφιακῆς σκλαβιᾶς.

Ἂς ὀρθώσουμε ἕνα μαζικὸ τεῖχος ἀντίστασης βάζοντας φρένο στὴν ἀριθμοποίηση τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου καὶ στὴν ψηφιακὴ σκλαβιὰ ποὺ ἤδη ἔχει καθιερωθεῖ σὲ χῶρες ὅπως ἡ Κίνα καὶ ἐπεκτείνεται ἀπειλητικὰ στὸν δυτικὸ κόσμο. Ἂν ἀντισταθοῦμε μαζικά, τὸ σύστημά τους δὲν θὰ δουλέψει καὶ θὰ ἀναγκαστοῦν νὰ ὑποχωρήσουν.

 

ΕΣΤΙΑ ΠΑΤΕΡΙΚΩΝ ΜΕΛΕΤΩΝ

ΑΣΤΙΚΗ ΜΗ ΚΕΡΔΟΣΚΟΠΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ

Θέσπιδος 11 ΜΑΡΟΥΣΙ

ΤΗΛ. 210 8025211 estiapm@gmail.com

 

 

 

«Ὅταν κοιτάζουν τήν θέση τους»

Γράφει ὁ Μητροπολίτης Ἀντινόης Παντελεήμων 

  Σήμερα, Κυριακὴ τῶν Ἁγίων Πατέρων τῆς Α΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, 16 Ἰουνίου, ἀφοῦ ἐκκλησιαστήκαμε σὲ μία Μονή, φιλοξενηθήκαμε στὸ Ἀρχονταρίκι τῆς Μονῆς. (Παραλείπω νὰ ἀναφέρω τὸ ὄνομα τῆς Μονῆς ἀπὸ λεπτότητα καὶ εἰλικρινῆ ἀγάπη).

  Ἐκεῖ, ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ἀντινόης κ.κ. Παντελεήμων ἔλαβε τὸν λόγο καὶ μίλησε γιὰ τὴν σημασία τοῦ ρόλου τῶν Ἁγίων Πατέρων στὴν ὑπεράσπιση τῆς ὀρθῆς διδασκαλίας τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. Τόνισε ὅλως ἰδιαιτέρως τὸν ὕπουλο ρόλο τῶν αἱρετικῶν τῶν πρώτων αἰώνων, ἀλλὰ καὶ τῶν συγχρόνων Χιλιαστῶν, Ρωμαιοκαθολικῶν, Πεντηκοστιανῶν καὶ Νεοπεντηκοστιανῶν, οἱ ὁποῖοι πλησιάζουν τοὺς ἁπλοὺς ἀνθρώπους, προφαζόμενοι τοὺς καλοὺς καὶ μὲ καλοσύνη ἐπιδιώκουν νὰ προσελκύσουν τοὺς πιστούς. Στὴν πραγματικότητα ὅμως, εἶναι «λύκοι μὲ σχῆμα προβάτου», ὅπως μᾶς προειδοποίησε ὁ ἴδιος ὁ Κύριος.

  Στὴ συνέχεια, ὁ Σεβασμιώτατος ἀνέπτυξε τὸ σοβαρότερο ζήτημα τῆς παναίρεσης τοῦ συγχρόνου Οἰκουμενισμοῦ.

  Ὁ Ἡγούμενος, ποὺ δὲν εἶχε κἄν ἀκούσει τὴν ὁμιλία τοῦ Σεβασμιωτάτου, ἀλλὰ βρισκόταν σὲ ἄλλο χῶρο, ἀφοῦ τὸν πληροφόρησε κάποιος μοναχός, εἰσέρχεται στὸ Ἀρχονταρίκι καὶ μὲ μένος, θυμὸ καὶ αὐθάδεια φωνάζει στὸν Σεβασμιώτατο:

  «Σταματῆστε, ἔχουμε προϊστάμενο»!

  Ὁ Σεβασμιώτατος ἔμεινε ἔκπληκτος, διότι οὔτε κἄν ἀναφέρθηκε στὸν τοπικὸ Μητροπολίτη τῆς περιφέρειας, ἢ σὲ κάποιον ἄλλον συγκεκριμένο Μητροπολίτη, ἀλλὰ γενικὰ στοὺς Οἰκουμενιστές, φιλοπαπικοὺς καὶ φιλοπροτεστάντες!

  Ὁ Σεβασμιώτατος Ἀντινόης, νομίζοντας ὅτι παραβίασε τὸ πρόγραμμα τῆς Μονῆς, μὲ μεγάλη ταπείνωση, πραότητα καὶ σεβασμό, τοῦ ζήτησε τρεῖς φορὲς συγχώρεση! Μετὰ συνειδοποίησε ὅτι ὁ Ἡγούμενος φοβήθηκε τὸν δικό του «προϊστάμενο», λὲς καὶ εἶναι ἕνας κοσμικὸς «ὑπάλληλος»!

  Ἀμέσως, ἀποχώρησε ἀπὸ τὴν Μονή, ἐφ’ ὅσον, ὅπως ἀποδείχθηκε, δὲν ἦταν καλοδεχούμενος. Γιατί;;; Διότι, μίλησε ἐναντίον τοῦ Οἰκουμενισμοῦ! Καὶ ὁ Ἡγούμενος, φοβούμενος, κοίταξε νὰ διαφυλάξει τὴν «καρέκλα» του, καὶ ὄχι νὰ ὁμολογήσει Χριστὸν καὶ Ὀρθοδοξία! «Ἠγάπησαν γὰρ οἱ ἄνθρωποι τὴν δόξαν τῶν ἀνθρώπων, παρὰ τὴν δόξαν τοῦ Θεοῦ».

  Ἐδῶ θυμηθήκαμε τὰ λόγια τοῦ Χριστοῦ: «σ’ ὅποια πόλη μπαίνετε, ἀλλὰ δὲν σᾶς δέχονται, ὅταν φεύγετε, νὰ τινάζετε ἀκόμα τὴν σκόνη ἀπὸ κάτω τῶν παπουτσιῶν σας, διότι πιὸ ἀνεκτὴ θὰ εἶναι τὰ Σόδομα καὶ Γόμορρα κατὰ τὴν Τελικὴ Κρίση, παρὰ ἡ πόλη ἐκείνη»!

  Τὸ πιὸ λυπηρὸ εἶναι, ὅτι ὁ κόσμος, ποὺ παρευρέθηκε καὶ ἐρωτοῦσε μὲ ἐνδιαφέρον τὸν Σεβασμιώτατο, σκανδαλίστηκε ἀπὸ τὴν ἀνάρμοστη καὶ ἀδικαιολόγητη συμπεριφορὰ τοῦ Ἡγουμένου! Ὅλος ὁ κόσμος συνόδευσε τὸν Σεβασμιώτατον καὶ ἀποχώρησε μὲ μεγάλη λύπη. Ὁ Ἡγούμενος καὶ οἱ ὑποτακτικοί του δὲν εἶχαν τὴν ἱεροπρέπεια ἢ τὸν ἐλάχιστο σεβασμὸ καὶ ἀνθρωπιὰ νὰ χαιρετήσουν τὸν Σεβασμιώτατο, οὔτε κἄν νὰ βοηθήσουν τὸν ἀνάπηρο Ἱεράρχη νὰ κατέβη μὲ τὴν ἀναπηρικὴ καρέκλα του, ἀλλὰ κλείστηκαν στὰ κελλιά τους! Εὐτυχῶς, βοήθησαν οἱ λαϊκοὶ πιστοί! Ὁ Ἅγιος Θεὸς νὰ ἔχει καλὰ ὅλους ποὺ βοήθησαν.

  Αὐτὰ συμβαίνουν ὅταν κανεὶς κοιτάζει τὴν «θεσούλα» καὶ τὴν «καρέκλα» του!

  Ὁ Ἅγιος Θεὸς καὶ οἱ Ἅγιοι Πατέρες, ἂς τοὺς συγχωρέσουν. Προσωπικά, τοὺς συγχωρῶ. Διότι, οἱ ἀληθινοὶ Μοναχοὶ δὲν συμπεριφέρονται ἔτσι, ἀλλὰ εἶναι φιλομάρτυρες (ὄχι μόνο στὸ νὰ μελετοῦν τὰ συναξάρια τῶν Ἁγίων Μαρτύρων, ἀλλὰ ζοῦν τὸ καθημερινὸ μαρτύριο, σηκώνοντας τὸν προσωπικὸ Σταυρό τους). Ἀλλὰ καὶ κυρίως, εἶναι ὑπέρμαχοι τῆς Ὀρθοδοξίας, χωρὶς νὰ φοβοῦνται ὁποιεσδήποτε ἀρχὲς καὶ ἐξουσίες! Ἂν ἕνας Ἡγούμενος συμπεριφέρθηκε μὲ τέτοιο ἀπρεπῆ τρόπο σ’ ἕνα ἀνάπηρο Ἱεράρχη, τί παράδειγμα θὰ δώσει καὶ πῶς θὰ διδάξει τὰ πνευματικά του παιδιά;;;

  Ὅπου ὑπάρχει ὁ φόβος, δὲν ὑπάρχει ἡ ἀληθινὴ ἀγάπη, διότι ἡ τέλεια ἀγάπη «ἔξω βάλλει τὸν φόβον».

  Ἂς μὴ ξεχνᾶμε ὅτι ἡ Ὀρθοδοξία δὲν εἶναι θρησκεία τῆς «καρέκλας» ἢ τοῦ «γραφείου», ἀλλὰ εἶναι διωκομένη Ἐκκλησία! Καὶ οἱ ἀληθινοὶ Κληρικοὶ  ὑπομένουν  μὲ  χαρὰ  τοὺς  διω­γμούς, τὶς φυλακίσεις, ἀκόμη καὶ ἐξορίες πρὸς χάριν τῆς ὁμολογίας τῆς ὀρθῆς Πίστεως! Μὲ αὐτὸ τὸν τρόπο τιμοῦμε τὴν ἑορτὴν τῶν Ἁγίων Πατέρων, μιμούμενοι τοὺς ἀγῶνες καὶ τὶς θυσίες τους.

Εφημερίδα Ορθόδοξος Τύπος