Ἡ ἀνθρωπότης πληρώνει φόρον ἁμαρτίας
Μακαριστοῦ γέροντος π. Φιλοθέου Ζερβάκου
«Ὅσες θλίψεις καί στενοχωρίας καί στερήσεις καί φόβους δοκιμάζει ἡ ἀνθρωπότης, ὅλα εἶναι ὀψώνια τῆς ἁμαρτίας»
Ἀκριβῶς
σήμερον ἡ ἀνθρωπότης καί ἰδίως ἡ Εὐρώπη πληρώνει τόν φόρον τῆς ἁμαρτίας, τῆς
παρακοῆς πρός τόν Θεόν, τῆς παραβάσεως καί καταφρονήσεως τῶν Θείων ἐντολῶν, καί
περισσότερον ἡ Ἑλλάς.
Ὁ Θεός ἔδωκεν
νόμον, παραγγελίας καί κανόνας διά τῶν Ἁγίων Αὐτοῦ Ἀποστόλων νά νηστεύουν οἱ
χριστιανοί Τετάρτας, Παρασκευάς καί τάς Τεσσαρακοστάς, οἱ ἄνθρωποι ὅμως
περιφρονήσαντες τόν Θεόν καί καταφρονήσαντες τάς παραγγελίας Του, ἔτρωγον
ἀσυνειδήτως καί ἀδιακρίτως, μερικοί δέ τελείως ἀσεβεῖς καί τήν μεγάλην
ἐβδομάδαν, ὄχι μόνον λαϊκοί, ἀλλά καί μερικοί κληρικοί. Τώρα ὁ Θεός μας
ὀργίσθη, καί χωρίς νά θέλωμεν νηστεύομεν, ὄχι μόνον ἀπό κρέατα, ψάρια, τυρί,
γάλα καί λάδι, ἀλλά νηστεύουμε καί ἀπό ψωμί, ὄσπρια καί φροῦτα. Ἀλλά δέν εἶναι
μόνον ἡ καταφρόνησις τήν ὁποίαν οἱ ἄνθρωποι ἔκαμαν εἰς τήν νηστείαν, γενικῶς
εἰς ὅλας τάς ἐντολάς τοῦ Θεοῦ, ἐκτός ὀλίγων ἐξαιρέσεων, ἐγένοντο καταφρονηταί.
Ἡ ἀσέβεια, ἡ ἀπιστία, ἡ βλασφημία, ἡ πλεονεξία, ἡ ἀδικία, ἡ ὑποκρισία, ἡ δολιότης,
τό ψεῦδος, ἡ συκοφαντία καί ἰδίως ἡ ἀκολασία ὑπερπλεόνασαν καί ὑπερεπερίσευσαν.
Δι΄ ὅλας αὐτάς
τάς ἁμαρτίας ὁ πανάγαθος καί πολυεύσπλαχνος Θεός ἐπί πολύ καιρόν μας ὑπέμεινε
δίδων καιρόν εἰς τούς ἀνθρώπους μετανοίας, ἀλλ΄ οἱ ἄνθρωποι τόν πλοῦτον τῆς
χρηστότητος, τῆς ἀνοχῆς καί μακροθυμίας τοῦ Κυρίου ἠγνόησαν, νομίσαντες ὅτι ὁ
Κύριος καθεύδει ἤ ὅτι δέν βλέπει, καί μερικοί, τελείως ἄφρονες, ἐνόμισαν ὅτι
δέν ὑπάρχει Θεός καί ἐξετράπησαν τῆς εὐθείας ὁδοῦ. Ἀλλά ὁ Θεός εἶναι παντοῦ
παρών, πάντα ὁρᾶ, πάντα γινώσκει καί τά κρύφια τῆς καρδιᾶς, καί παιδεύει τους
ἁμαρτάνοντας καί παραβάτας τῶν Θείων ἐντολῶν Του. Πολλές φορές ἀργεῖ νά
τιμωρήσει, ἀλλ΄ οὐδέποτε λησμονεῖ...
Ὅσες θλίψεις
καί στενοχωρίας καί στερήσεις καί φόβους δοκιμάζει ἡ ἀνθρωπότης, ὅλα εἶναι ὀψώνια
τῆς ἁμαρτίας. Καί ἐάν δέν ὑπῆρχον καί ὀλίγοι δίκαιοι καί ἐκλεκτοί ἴσως ὁ Θεός
νά ἔρριπτε φωτιά ὅπως εἰς τά Σόδομα καί Γόμμορα νά κατέκαιε τόν κόσμον. Ἐλπίζω
τά παθήματα νά γίνουν μαθήματα, νά συνέλθει, νά μετανοήσει ἡ ἀνθρωπότης, καί
τότε θά πάψει ὁ θυμός τοῦ Κυρίου, θά γίνει εἰρήνη, γαλήνη καί εὐτυχία εἰς ὅλον
τόν κόσμον, θά γίνει μιά ποίμνη καί ἕνας ποιμήν. Εἴθε νά ἀξιωθῶμεν νά γίνει εἰς
τά ἡμέρας μας...
ΠΗΓΗ: ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΦΙΛΟΘΕΟΥ ΖΕΡΒΑΚΟΥ, ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ
ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ ΚΑΙ ΥΠΟΘΗΚΕΣ, τευχ. Α΄, εκδ. «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ», ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
1997, σσ, 39-41.
