Διάφορα αφυπνιστικά
(Γέροντας Φιλόθεος Ζερβάκος)
Για την βλασφημία, τον καλλωπισμό, την ψυχή, τον
θάνατο και την μέλλουσα ζωή, τις παρεμβάσεις στο νόμο του Θεού, τη μετάνοια
Ο Κύριος μας αξίωσε την Μητέρα Του, να την έχουμε και
εμείς Μητέρα Πνευματική
Είμεθα αληθώς
τέκνα της Παναγίας Μητρός του Θεού; Εάν σεβόμαστε, τιμούμε, ευλαβούμαστε την
Κυρία Θεοτόκο και μιμούμαστε της αρετές της, ιδίως την ταπείνωσή της, τότε
είμαστε και πρέπει να χαιρόμαστε. Τότε ο Κύριος θα είναι μεθ’ ημών. «Επί
τίνα επιβλέψω, λέγει ο Κύριος, ει μη επί τον πράον και ταπεινόν και τρέμοντα
τους λόγους μου».
Επέβλεψε ο
Κύριος επί την ταπείνωση της δούλης Αυτού Κυρίας ημών Θεοτόκου και την
κατέστησε τιμιοτέρα των Χερουβείμ, ενδοξοτέρα των Σεραφείμ, υψηλοτέρα των
Ουρανών και καθαροτέρα λαμπηδόνων ηλιακών, αξιομακάριστον, παναμόμητον και
μητέρα Του.
Επιβλέπει ο
Κύριος και σε εμάς τους ανθρώπους της παρούσας πονηράς γενεάς και τι βλέπει,
εκτός ολίγων εξαιρέσεων; Υπερηφάνεια, φθόνο, κακία, συκοφαντίες, καταλαλιές,
αρπαγές, πλεονεξίες, ψεύδη επιορκίες, μέθες, κραιπάλες, ασέλγειες, ακολασίες.
Επιβλέπει επί τας γυναίκας και τι βλέπει, εκτός ολίγων εξαιρέσεων; Ντρέπομαι να
το πω. Βλέπει όχι ταπείνωση, σεμνότητα, αλλ’ εωσφορική υπερηφάνεια, πολυτέλεια,
και ξετσιποσύνη μέχρι παραφροσύνης· βαψίματα προσώπων, χειλιών και ονύχων,
απιστία, παρακοή προς τους εαυτούς συζύγους, διαζύγια κ.λπ. Αυτά βλέπει ο
παντεπόπτης Θεός, ο πανταχού παρών και τα πάντα πληρών, και εξαιρέτως την
υπερηφάνεια ανδρών και γυναικών, και αντιτάσσεται στις υπερηφάνειες· «Κύριος
υπερηφάνοις αντιτάσσεται, ταπεινοίς δε δίδωσι χάριν». Οργίζεται και
αγανακτεί εναντίον των ασεβών, αγνωμόνων και καταφρονητών των θείων του
εντολών, και τους τιμωρεί. «Επιβρέξει Κύριος επί τους αμαρτωλούς παγίδας,
πυρ και θείον και πνεύμα καταιγίδος η μερίς του ποτηρίου αυτών» (Ψαλμ. 10,
6).
Κατακλυσμό
επέφερε ο Κύριος εις τους αμαρτωλούς· φωτιά έριξε και κατέκαυσε τους ασελγείς
κατοίκους των Σοδόμων και Γομόρρων την παλαιά εποχή, και δεν έπαυσε μέχρι
σήμερα να τιμωρεί τους αμαρτάνοντας. Ο ίδιος ο Θεός λέγει διά του σοφού
Παροιμιαστού προς τους αμαρτωλούς. «Επειδή εκάλουν και ουχ υπηκούσατε και
εξέτεινα λόγους και ου προσείχετε, αλλά ακύρους εποιείτε εμάς βουλάς, τοις δε
εμοίς ελέγχοις ου προσείχετε, τοιγαρούν καγώ τη υμητέρα απωλεία επιγελάσομαι,
καταχαρούμαι δε η νίκα αν έρχηται υμίν όλεθρος» (Παροιμ. 1, 24-27).
Ακούσατε,
αγαπητοί μου, όσοι τυχόν βλασφημείτε ή κατ’ άλλον τρόπο αμαρτάνετε, προσέξατε
καλώς μη φύγετε ανωφελώς. Πλησιάσατε εις την πάνσεπτο και αγία εικόνα της
Παναγίας Μητρός του Θεού, ασπασθείτε αυτή μετά πολλής ευλάβειας και φόβου, μετά
συντετριμμένης καρδίας και μετά δακρύων, και παρακαλέσατε να μεσιτεύσει προς
τον Υιό Της να σας συγχωρήσει τις βλασφημίες και αμαρτίες σας, και κάμετε
στερεά απόφαση εις το εξής να μη βλασφημήσετε.
Επίσης οι
γυναίκες πλησιάσατε, ασπασθείτε την εικόνα της, και όσες τυχόν, από παρακίνηση
και προτροπή γυναικών ασέμνων και ασεβών, συνηθίσατε να βάφετε τα πρόσωπά σας,
τα χείλη σας, τα νύχια σας ή να ενδύνεσθε πολυτελώς και ασέμνως στοχαστείτε
καλώς ότι η Κυρία Θεοτόκος αξιώθηκε να γίνει μητέρα του Θεού όχι διότι εβάφετο,
αλλά διότι ήτο σεμνή και ταπεινή. Ζητήσατε συγχώρηση και παύσατε του λοιπού του
τοιούτου ολεθρίου παραπτώματος και πάσης άλλης αμαρτίας, και εις το εξής
επιδοθείτε μετά προθυμίας και ζήλου να στολίζετε την αθάνατη ψυχή σας της
οποίας ουδέ ο κόσμος όλος είναι ισοστάσιος.
Όλοι δε,
άνδρες και γυναίκες, μικροί και μεγάλοι, ας φροντίσουμε να γίνουμε τέκνα του
Θεού, παιδιά της Παναγίας, και περπατήσωμε του λοιπού ως τέκνα φωτός, με αγάπη,
με πίστη, με ταπείνωση, με μετάνοια, με έργα καλά και πράξεις αγαθές ευαρέστους
στον Κύριο, με προσευχές και ελεημοσύνες, με ψαλμούς και ύμνους και ωδές
πνευματικές, άδοντες και ψάλλοντες εν τη καρδία υμών τω Κυρίω… Αμήν.
Για την ψυχή
Η ψυχή,
αγαπητοί, έχει μεγάλη αξία, τόση αξία, όση δεν έχει όλος ο κόσμος. Η ψυχή μας
αξίζει περισσότερο από όλο τον κόσμο. Αυτή όμως την ψυχή μας εμείς δεν την
προσέχουμε. Το σώμα μας το οποίο είναι φθαρτό, είναι θνητό και αύριο, όταν
χωριστεί από την ψυχή, θα γίνει βρώμα των σκουληκιών και δυσωδία, αυτό το
επιμελούμεθα, φροντίζουμε να το θεραπεύσουμε, και όταν καμιά φορά ασθενήσει
τρέχουμε στον ιατρό και τον παρακαλούμε να μας θεραπεύσει. Η ψυχή μας όμως, την
οποία δεν την αγαπούμε, όταν ασθενεί δεν φροντίζουμε να την θεραπεύσουμε.
Πρέπει όμως, όπως φροντίζουμε το σώμα, έτσι και περισσότερο να φροντίζουμε διά
την αθάνατη ψυχή μας της οποίας δεν υπάρχει αντάλλαγμα ισάξιο, ως λέγει ο
Κύριος: «Τι γαρ ωφελήσει άνθρωπον εάν κερδήση τον κόσμον όλον, και ζημιωθή
την ψυχήν αυτού; ή τι δώσει άνθρωπος αντάλλαγμα της ψυχής αυτού;» (Μαρκ. 8,
36).
***
Για τον θάνατο και την μέλλουσα ζωή
…Δεν αρκεί να
σκεπτόμαστε μόνο το θάνατο, ότι δηλαδή θα πεθάνουμε, διότι πάντες αποθνήσκομε.
«Απόκειται τοις ανθρώποις άπαξ αποθάνειν», λέγει ο θεσπέσιος Παύλος.
Πάντες αποθνήσκομε και βασιλείς και πατριάρχαι, και πρωθυπουργοί και υπουργοί,
και αρχιερείς και ιερείς, και λαϊκοί και κληρικοί, και μεγάλοι και μικροί, και
πλούσιοι και πτωχοί, και άνδρες και γυναίκες, και πάσης ηλικίας, τάξεως και
καταστάσεως άνθρωποι. Δεν υπάρχει άνθρωπος ο οποίος θα ζήσει και δεν θα
αποθάνει, λέγει ο Προφητάναξ Δαβίδ. Όλα τα πράγματα του κόσμου αυτού, όσα
σκέπτονται οι άνθρωποι είναι αβέβαια, το μόνο δε βέβαιο είναι ο θάνατος. Είναι
λοιπόν βέβαιο ότι θα αποθάνουμε, αλλά πρέπει να σκεφτούμε πώς θα αποθάνουμε,
καλώς ή κακώς, έτοιμοι ή ανέτοιμοι; Πού θα μεταβούμε μετά θάνατον; Εις την
αιώνιον ζωή ή εις την αιώνιον κόλαση; Αυτό πρέπει να βάλουμε καλά-καλά εις το
νου μας, ώδε η σοφία…
Δυστυχείς και
ελεεινοί είναι όσοι δεν φροντίζουν διά την έξοδο αυτών, όσοι δεν εξομολογούνται
τις αμαρτίες τους, όσοι δεν μεταλαμβάνουν, όσοι δεν πηγαίνουν Εκκλησία, όσοι
δεν προσεύχονται, όσοι είναι πλούσιοι και δεν ελεούν τους πτωχούς, αλλά
πορεύονται σαν να μην είχαν ψυχή, για αυτούς λέγει ο Προφήτης Δαβίδ ότι
μοιάζουν με τα κτήνη… Εάν δε κάποιος πει ότι δεν υπάρχει μέλλουσα κρίση και
ανταπόδοση, ο τοιούτος, δεν πρέπει να λέγεται χριστιανός, αλλά άπιστος,
αιρετικός, βλάσφημος! Εάν δεν υπάρχει μέλλουσα ζωή, κρίση και ανταπόδοση, γιατί
ήλθε ο Χριστός επί της γης και έγινε άνθρωπος και εσταυρώθη υπέρ ημών και
απέθανε και ανέστη; Γιατί το βάπτισμα, η μετάνοια, η ιεροσύνη και τα λοιπά
μυστήρια;
Εάν δεν
υπάρχει μέλλουσα κρίσις και ανταπόδοσις τις η χρεία οι Άγιοι Απόστολοι να
περιέλθουν όλη την οικουμένη, υστερούμενοι, θλιβόμενοι, κακουχούμενοι,
λοιδορούμενοι και παντοιοτρόπως βασανιζόμενοι και διδάσκοντες ότι υπάρχει
μέλλουσα ζωή, γιατί τόσα εκατομμύρια μαρτύρων έχυσαν το αίμα τους; Γιατί τόσες
μυριάδες Οσίων και ασκητών εις τα σπήλαια, ερήμους και οπές της γης αγγελικώς
εβίωσαν; Και εάν δεν υπάρχει μέλλουσα κρίση και ανταπόδοση, γιατί τους νεκρούς
κοιμίζουμε εις τις εκκλησίες και οι ψάλτες μετά των ιερών ψάλλουν και εύχονται,
ίνα ο Θεός αναπαύσει τις ψυχές των τεθνεώτων εις τόπο ανέσεως και μετά των
Αγίων ένθα ουκ έστι πόνος ου λύπη, ου στεναγμός κ.λπ.;
Όσοι δεν
πιστεύουν θα έλθει ημέρα, όταν το δρέπανο του θανάτου θερίσει αυτούς να
πιστεύσουν ότι όσα η Εκκλησία διδάσκει είναι αληθή και βέβαια, και θα ζητούν
καιρό διορθώσεως και μετανοίας, αλλά εις τον Άδη δεν υπάρχει μετάνοια. Νυν
καιρός ευπρόσδεκτος, νυν ημέρα μετανοίας, αποθώμεθα τα έργα του σκότους και
ενδυσώμεθα τα όπλα του φωτούς, ευσχημόνως ας ζήσουμε εις τον πρόσκαιρο αυτό
βίο, με αγάπη και εξομολόγηση, με ελεημοσύνες και προσευχές, με νηστείες και
λοιπές αρετές, ώστε, όταν έλθει ο θάνατος μας βρει έτοιμους, και αξιωθούμε των
αιωνίων αγαθών. Αμήν.
***
Οι παρεμβάσεις στον Νόμο του Θεού επιφέρουν πολλές και
μεγάλες συμφορές
Όλα τα μεγάλα
και ένδοξα κατορθώματα από κτίσεως κόσμου μέχρι σήμερα έγιναν διά της πίστεως,
και όλα τα δυστυχήματα και οι συμφορές ακολούθησαν από την απιστία. Αυτό
παρατηρούμε στον Ισραηλιτικό λαό. Όσες φορές πίστεψαν και λάτρεψαν τον αληθινό
Θεό, ήσαν μεγάλοι και ισχυροί, νικούσαν τους εχθρούς τους και ευτυχούσαν. Όσες
φορές όμως απιστούσαν και λάτρευαν τα είδωλα, και απομακρύνονταν από τον
αληθινό Θεό, καταντούσαν ανίσχυροι και υπόδουλοι στους εχθρούς τους, δυστυχείς
και πανάθλιοι.
Παρατηρούμε
αυτό και στο δικό μας έθνος, το ελληνικό. Αυξήθηκε ποτέ και ευτύχησε το έθνος
μας, και επετέλεσε θαυμάσια μεγαλουργήματα, αυτά οφείλονταν στην πίστη, διότι
και οι βασιλείς και οι άρχοντες, και οι κληρικοί και λαϊκοί είχαν πίστη. Όταν
όμως απιστούσαν και είχαν απομακρυνθεί από τον αληθινό Θεό, τότε παραδόθηκαν σε
χέρια των αθέων Αγαρηνών και άλλων βαρβάρων, κατεσφάγησαν, εξωλοθρεύθηκαν,
εξουδενώθηκαν και υπέστησαν μύριες συμφορές και κινδύνους.
Το 1821 οι
προπάτορές μας διά της πίστεως επετέλεσαν μεγάλα και θαυμαστά κατορθώματα,
επίσης και στις δικές μας ημέρες στις αρχές του Βαλκανικού πολέμου, όπου πάντες
είχαν πίστη και ήσαν αγαπημένοι και επικρατούσε ομόνοια και ειρήνη. Όταν όμως
εισχώρησε η απιστία και η διχόνοια, και εις τον στρατό και εις τον λαό, και εις
αυτόν ακόμη τον κλήρο, τότε επάθαμε την δεινή και χαλεπή συμφορά, την
καταστροφή της Μικράς Ασίας, και την προσβολή και εξουθένωση και καταντήσαμε
μισητοί και στον Θεό και στα έθνη. Τι δε πρόκειται να μας ακολουθήσει είναι
άδηλο. Εγώ, όμως, φοβούμαι ότι μεγαλύτερη συμφορά μας εκδέχεται, εάν δεν
μετανοήσουμε. Αυτό δε το συμπεραίνω από τα διάφορα ιστορικά γεγονότα. Και έχω
δίκιο να φοβούμαι και εγώ και κάθε ένας που φρονεί καλά, διότι όταν ακούς ένα
λαό να βρίζει την πίστη του, τον Θεό του, την Παναγία, τον Τίμιο Σταυρό, όταν
βλέπεις ένα λαό να περιφρονεί τον Νόμο, τις εντολές και διατάξεις του Θεού·
όταν βλέπεις λαό να μην έχει αγάπη και ομόνοια, όταν βλέπεις λαό στον οποίο
βασιλεύει η αμαρτία, η πλεονεξία, η φιλαργυρία, η υπερηφάνεια, το ψεύδος, ο
δόλος, η απάτη, η συκοφαντία, η ακρασία, η ακολασία, μην περιμένεις καλά
αποτελέσματα, αλλά συμφορές και δυστυχίες.
Εάν μέχρι
σήμερα ο Θεός δεν μας καταστρέφει, δεν μας εξολοθρεύει, δεν μας αποδίδει κατά
τις αμαρτίες μας αυτό το κάνει διότι είναι εύσπλαχνος, μακρόθυμος, πολυέλεος
και αναμένει την μετάνοια και επιστροφή μας. Αυτό το κάνει διότι βρίσκονται
σπάνιοι στις ερημιές προσευχόμενοι υπέρ της σωτηρίας του κόσμου. Βρίσκονται δε
και στις πόλεις και άνδρες και γυναίκες φοβούμενοι τον Θεό και τηρούντες τις
εντολές Του, και χάρη των ολίγων αυτών σώζει ο Θεός και τους λοιπούς.
Ο άγιος
Χρυσόστομος λέγει, ότι οι Χριστιανοί έχουν να δώσουν λόγο κατά την ημέρα της
κρίσεως όχι μόνο για τους εαυτούς τους, αλλά και για τα έθνη τα αλλόφυλα και
άπιστα, πως δεν κατόρθωσαν να τα επιστρέψουν εις θεογνωσία. Μία δε αιτία, για
την οποία τόσα έθνη βρίσκονται ακόμη στο σκότος της ασεβείας, είμαστε εμείς οι
Χριστιανοί. Και απόδειξη αυτού είναι οι Άγιοι Απόστολοι. Ήσαν μόνο δώδεκα, οι
περισσότεροι αγράμματοι ψαράδες και μπόρεσαν αυτοί οι αγράμματοι όλο σχεδόν το
γνωστό κόσμο να τον οδηγήσουν εις το φως της θεογνωσίας. Με τον καλό τους λόγο,
με τα καλά τους έργα και με το καλό τους παράδειγμα το πέτυχαν. Η πίστη πρέπει
να συνοδεύεται με έργα. Διά της πίστεως και των καλών μας έργων θα μπορέσουμε
και τους εαυτούς μας να σώσουμε και τους αδερφούς μας, που βρίσκονται στο
σκοτάδι, θα καθοδηγήσουμε στο φως της θεογνωσίας.
Κύριε Ιησού
Χριστέ, Υιέ και Λόγε του Θεού του ζώντος, δος μας πίστη στερεά, ώστε,
στερεωθέντες με την πίστη, βεβαιωθέντες με την ελπίδα και κραταιωθέντες με την
αγάπη, να διαπλεύσουμε απρόσκοπτα και ακίνδυνα το πέλαγος της ζωής αυτής και
ελιμενιστούμε στο ακύμαντο λιμάνι του παραδείσου, και απολαύσουμε από τα αγαθά
εκείνα, τα οποία μάτι δεν είδε, αυτί δεν άκουσε και σε καρδιά ανθρώπου δεν
ανέβησαν. Αμήν.
***
Χωρίς την μετάνοια σπάνιοι θα σώζονταν
Ένα από τα
σπουδαιότερα και αναγκαιότερα για τη σωτηρία του ανθρώπου είναι το μυστήριο της
Ιεράς εξομολογήσεως, χωρίς του οποίου σπάνιοι θα σώζονταν· και επειδή η φύση
των ανθρώπων είναι ευόλισθος και ρέπει πάντοτε προς την αμαρτία ο πανάγαθος και
φιλάνθρωπος Θεός και Πατήρ ημών ο Ουράνιος, ως κατά φύση συμπαθής και ελεήμων
και εύσπλαχνος προς το ανθρώπινο γένος, παρέδωσε μεταξύ των άλλων μυστηρίων και
το μυστήριο της μετανοίας και εξομολογήσεως διά του οποίου μυστηρίου παίρνουμε
την άφεση και γινόμαστε από αμαρτωλοί δίκαιοι…
Σας
συμβουλεύω, ως πνευματικός πατήρ, να ενθυμείσθε πάντοτε τον Θεό, την Παναγία,
να φυλάτε τις εντολές του Θεού, να αποφεύγετε κάθε κακό, κάθε αμαρτία, και να
πράττετε κάθε αγαθό και κάθε αρετή. Και όταν πράττετε το αγαθό και αγαπάτε το
Θεό θα σας φυλάττει και ο Θεός και θα σας προστατεύει. Μείνετε εις την αγάπη
του Θεού για να μένει και ο Θεός μαζί σας.
Η χάρη του
Θεού και το έλεος, η σκέπη, η βοήθεια και η προστασία της Υπεραγίας Θεοτόκου
Μαρίας, και η ευχή εμού του ελαχίστου πνευματικού σας πατρός, να είναι πάντοτε
μαζί σας….
Μετά πατρικής αγάπης και στοργής
Αρχιμ. Φιλόθεος Ζερβάκος
(Από το βιβλίο: Αρχιμ. Φιλοθέου Ζερβάκου, Ηγουμένου Ι.
Μ. Λογγοβάρδας Πάρου, Ομιλίες. Εκδόσεις «Ορθόδοξος Κυψέλη». Τ. Κ. 566 26)
