Ἡ παράδοση τῶν ἁγίων Ἀποστόλων

Πέτρου καί Παύλου

(† Ἀρχ. Γεώργιος Καψάνης, Προηγούμενος

Ι. Μ. Γρηγορίου Ἁγίου Ὅρους)

Ὁ μέγας τῶν Ἐθνῶν Ἀπόστολος, ὁ ἀπόστολος Παῦλος, ὅταν ἦλθε ἐδῶ στήν εὐλογημένη πατρίδα μας –τρεῖς φορές πού πέρασε ἀπό ἐδῶ, καί ἐδῶ στή Μακεδονία, τήν περπάτησε καί τήν ἁγίασε – τί κήρυξε; Τόν Χριστό κήρυξε. Τί κήρυξε στούς Θεσσαλονικεῖς; Τόν Χριστό. Τί κήρυξε στή Βέροια; Τόν Θεάνθρωπο Χριστό. Τί κήρυξε στούς Κορινθίους; Τόν Χριστό. Τί κήρυξε σπιθαμή πρός σπιθαμή στόν τόπο μας; Τόν Χριστό, τόν Θεάνθρωπο.

Καί ἀπό τόν ἀπόστολο Παῦλο καί ἀπό τόν ἀπόστολο Πέτρο παραλάβαμε καί ἐμεῖς τήν πίστη τοῦ Θεανθρώπου Χριστοῦ. Καί αὐτή εἶναι ἡ πίστη τῆς Ἐκκλησίας, αὐτή εἶναι τό θεμέλιο τῆς Ἐκκλησίας, αὐτή εἶναι ἡ παράδοση τῆς Ἐκκλησίας, τήν ὁποία παρέλαβε, ζεῖ καί παραδίδει ἡ Ἐκκλησία· ὁ Θεάνθρωπος Χριστός.

Αὐτή τήν παράδοση παραλάβαμε καί ἐμεῖς ἐδῶ στό Ἅγιον Ὅρος. Διότι ἐάν κρίνουμε τό πνεῦμα τοῦ Ἁγίου Ὅρους, τή ζωή τοῦ Ἁγίου Ὅρους, τή λατρεία τοῦ Ἁγίου Ὅρους, τήν προσευχή τοῦ Ἁγίου Ὅρους, τή λειτουργία τοῦ Ἁγίου Ὅρους, τά πάντα τοῦ Ἁγίου Ὅρους, αὐτά εἶναι: Ὁ Ἰησοῦς Χριστός κέντρο τῆς ζωῆς μας. Ὁ Ἰησοῦς Χριστός ρυθμιστής τῆς ζωῆς μας. Ὁ Ἰησοῦς Χριστός σκοπός τῆς ζωῆς μας. Ὁ Ἰησοῦς Χριστός ἀρχή τῆς ζωῆς μας. Ὁ Ἰησοῦς Χριστός «τά πάντα ἐν πᾶσι» (Ἐφ. 1:23).

Καί αὐτό φανερώνει κυρίως ἡ νοερά καί ἀδιάλειπτος προσευχή: «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, Ὑιε τοῦ Θεοῦ, ἐλέησόν με τόν ἁμαρτωλόν». Ἄν βάλουμε ἀπό τή μιά μεριά τίς ἐπιστολές τοῦ ἀποστόλου Παύλου καί τοῦ ἀποστόλου Πέτρου καί τό κήρυγμά τους καί ἀπό τήν ἄλλη βάλουμε τό «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, Υἱέ τοῦ Θεοῦ, ἐλέησόν με τόν ἁμαρτωλόν» καί ὅλη τή Χριστοκεντρική ζωή τῆς Ὀρθοδοξίας καί τοῦ Ἁγίου Ὅρους, θά δοῦμε, ὅτι τό ἴδιο Εὐαγγέλιο εἶναι, τό ἴδιο κήρυγμα εἶναι, ἡ ἴδια παράδοση εἶναι, τό ἴδιο πνεῦμα εἶναι.

Καί γι’ αὐτό, ἐπειδή ἔχουμε τήν εὐλογία τή μεγάλη, ὄχι ἁπλῶς νά εἴμαστε μαθητές τῶν ἁγίων Ἀποστόλων, ἀλλά νά ζοῦμε τό ἴδιο τό πνεῦμα τῶν ἁγίων Ἀποστόλων, τό ἴδιο τό κήρυγμα τῶν ἁγίων Ἀποστόλων, τήν ἴδια ἐμπειρία τῶν ἁγίων Ἀποστόλων, τήν ἴδια χάρη τῶν ἁγίων Ἀποστόλων, Πέτρου καί Παύλου καί τῶν Δώδεκα, γι’ αὐτό σήμερα ἔχουμε μία κοινωνία μαζί τους μυστική καί ἐσωτερική, καί αὐτή ἡ κοινωνία εἶναι πού μᾶς γεμίζει μέ μία ἄρρητη χαρά καί πνευματική ἀγαλλίαση. Χαρά περί τῆς ὁποίας ὁ Κύριος εἶπε: «τήν χαράν ὑμῶν οὐδείς αἵρει ἀφ’ ὑμῶν» (Ἰω. 16:22).

Δοξασμένο λοιπόν, πατέρες μου καί ἀδελφοί μου, τό ὄνομα τοῦ ἐν Τριάδι Ἁγίου, Προσκυνητοῦ καί Εὐλογημένου Θεοῦ μας, διότι παραλάβαμε ἀπό τούς ἁγίους αὐτούς καί πύρινους Ἀποστόλους τοῦ Χριστοῦ αὐτή τήν πίστη καί αὐτή τή ζωή, τόν Θεάνθρωπο Χριστό.

Ἄς μείνουμε σ’ αὐτήν μέχρι τέλους, ἑδραῖοι καί ἀμετακίνητοι, φυλάσσοντας τήν παρακαταθήκη, τόν θησαυρό τοῦτο «ἐν ὀστρακίνοις σκεύεσιν» (Β’ Κόρ. 4:7). Καί ἄς παρακαλοῦμε τούς Ἁγίους καί ἄς τούς ἱκετεύουμε σήμερα ἐκτενῶς μέ πόνο ψυχῆς καί ἱκεσία θερμή, νά εὐλογήσουν καί τό Ἀγιώνυμο τοῦτο Ὅρος, καί κάθε ἕναν ἀπό ἐμᾶς, ὥστε νά ζοῦμε ὄντως τόν Χριστό, ὅπως ἐκεῖνοι τόν ἔζησαν.

Ἀλλά νά ἐπιβλέψουν ἰλέω ὄμματι καί πρός τόν λαό μας, ὁ ὁποῖος κρίμασι οἰς οἵδε Κύριος, λόγῳ καί τῶν ξένων ρευμάτων τῆς ἀθεΐας καί τοῦ ὑλισμοῦ, τείνει νά λησμονήσει τό κήρυγμα τῶν Ἀποστόλων, τόν Θεάνθρωπο Χριστό, καί νά προσκυνήσει θεούς ἀλλοτρίους καί ὄχι τόν Θεό τῶν Πατέρων μας, τόν Θεάνθρωπο Χριστό.

Ὁ Θεός νά δώσει καί στόν λαό μας καί σ’ ἐμᾶς νά μείνουμε πιστοί εἰς τόν Θεάνθρωπο Χριστό, γιά νά ἔχουμε καί τήν εὐλογία τῶν ἁγίων αὐτῶν μεγάλων Ἀποστόλων τοῦ Χριστοῦ μας.

 

[Ἀπό τό βιβλίο: † Ἀρχιμανδρίτου Γεωργίου, Ὁμιλίες σέ Ἑορτές Ἁγίων (τῶν ἐτῶν 1981-1991) Β’. Ἔκδ. Ι.Μ. Ὁσίου Γρηγορίου, Ἅγιον Ὅρος 2016, σελ. 214]