ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΚΗΦΙΣΙΑΣ ΑΜΑΡΟΥΣΙΟΥ ΩΡΩΠΟΥ ΚΑΙ ΜΑΡΑΘΩΝΟΣ

ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ @ΚΑΙ ΚΑΚΟΔΟΞΙΑ

 ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΚΟΙΜΗΣΕΩΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ

ΝΕΑΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ - ΩΡΩΠΟΥ

          

ΠΡΟΤΕΣΤΑΝΤΙΚΕΣ ΑΙΡΕΣΕΙΣ

«ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ ΕΝΩΣΗ» 

Επιμέλεια  π.Δ.Μ.

 

Ἡ Ἑλληνικὴ Ἱεραποστολικὴ Ἕνωση (Ε.Ι.Ε)

καὶ οἱ δραστηριότητές της

(Γράφει ὁ πρωτοπρεσβύτερος Δημήτριος Ἀθανασίου)

 

Προκειμένου νά δώσουμε κατηχητικές πληροφορίες στό Ὀρθόδοξο Χριστεπώνυμο πλήρωμα δημοσιεύουμε τό παρακάτω ἄρθρο στό ὁποῖο ἀναπτύσσονται μέ σύντομο τρόπο τά ἑξῆς θέματα:

 Τί εἶναι ἡ Ε.Ι.Ε -Ἡ ἱστορία τῆς Ε.Ι.Ε καί ἡ διδασκαλία της.

 Ἱστορία τῆς Ε.Ι.Ε καί ἡ διδασκαλία της

Ἡ ὀργάνωση ἱδρύθηκε τό 1981 ἀπό τόν Κώστα Μακρή, ὁ ὁποῖος τό 1954 σέ ἱεραποστολικό σχολεῖο στόν Καναδᾶ ἐντάχθηκε στήν προτεσταντική κίνηση τοῦ Σπύρου Ζωδιάτη. Τό 1963 πῆγε στή Δυτική Νέα Γουϊνέα σάν ἱεραπόστολος καί τό 1981 ἐπέστρεψε στήν Ἑλλάδα, ὅπου ἵδρυσε τήν ΕΙΕ. Σήμερα ὑπεύθυνος τῆς ὀργάνωσης εἶναι ὁ γιός τοῦ Ἰωνάθαν Μακρής.

Ἡ ὀργάνωση εἶναι προτεσταντικός ἱεραποστολικός σύλλογος. Ἔργο του θεωρεῖ νά διανέμει τήν Καινή Διαθήκη. Ἀκολουθοῦν τήν κοινή προτεσταντική ἀντίληψη, πώς ἡ ἀλήθεια βρίσκεται μόνο στήν Ἁγία Γραφῇ καί δέν τιμοῦν τήν Παναγία, τούς Ἁγίους, τίς εἰκόνες, ἀρνοῦνται τά Ἱερά Μυστήρια καί ἀπορρίπτουν τήν Ἱερά Παράδοση.

Ἡ ὀργάνωση ἰσχυρίζεται ὅτι εἶναι «διαδογματική» καί «ὑπερδογματική» καί ἀνοικτή πρός ὅλες τίς προτεσταντικές παραφυάδες, στίς ὁποῖες δέν ἀσκεῖ προσηλυτισμό. Ἀντιθέτως θεωρεῖ ὅτι οἱ Ὀρθόδοξοι χρήζουν ἄμεσης «βοήθειας» γι΄αυτό καί γράφουν στά ἔντυπά τους ὅτι ἡ Ἑλλάδα εἶναι μιά χώρα, ὅπου ἐπικρατεῖ «πνευματικό σκοτάδι καί ἀπιστία».

ΠΟΙΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ: Τά ἐρωτήματα πού προκύπτουν εἶναι τί κρύβεται πίσω ἀπό αὐτή τήν κίνηση καί ποιός ὁ λόγος αὐτῆς τῆς ἐξόρμησης. Οἱ ἴδιοι ἰσχυρίζονται ὅτι θέλουν ἁπλῶς νά μοιράσουν τήν Καινή Διαθήκη. Χρησιμοποιοῦν ὅμως μέ δολιότητα τήν Καινή Διαθήκη γιά προσηλυτιστικούς σκοπούς.

Οἱ μισιονάριοι νεοπροτεστάντες τῆς Ε.Ι.Ε βλέπουν τόν Ὀρθόδοξο Ἕλληνα ὡς εἰδωλολάτρη. Γράφουν «...βασικός μας στόχος εἶναι νά διαδώσουμε τόν λόγο τοῦ Θεοῦ».... «Ἐπισκεπτόμαστε κάθε σπίτι ξεχωριστά καί ἀφήνουμε μιά Καινή Διαθήκη καθώς καί ἐνημερωτικά φυλλάδια» ... Μάλιστα γιά νά παραπλανήσουν, δηλώνουν «δέν εἴμαστε οὔτε ἀπατεῶνες, οὔτε αἱρετικοί καί δέν ἔχουμε καμία σχέση μέ τούς μάρτυρες τοῦ Ἰεχωβᾶ».

Ἡ Ἁγία Γραφῇ ὅμως (Παλαιά καί Καινή Διαθήκη) δέν εἶναι αὐθύπαρκτο βιβλίο, εἶναι λόγος περί τοῦ Λόγου τοῦ Θεοῦ. Ἡ Καινή Διαθήκη ἔχει 27 βιβλία καί ἀποφασίστηκε ἀπό τήν Ἐκκλησία (τούς Ἁγίους Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας δηλαδή πού ἡ ὀργάνωση δέν δέχεται) μέ Οἰκουμενικές Συνόδους, ποιά βιβλία θά ἀποτελοῦσαν τόν Κανόνα. Ἡ Ἁγία Γραφῇ εἶναι περιουσία τῆς Ἐκκλησίας. Χωρίς τήν Ἐκκλησία δέν στέκεται ἡ Ἁγία Γραφῇ. Οἱ προτεστάντες ὅμως ἀρνοῦνται τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, πού διαφύλαξε τό κείμενο. Διαχειρίζονται καί μοιράζουν μιά ξένη περιουσία. Ἡ Ἁγία Γραφῇ χρειάζεται ὀρθή ἑρμηνεία καί χωρίς αὐτή παύει νά εἶναι Ἁγία Γραφῇ. Ἡ Ἁγία Γραφῇ εἶναι χάρτης. Ἄν τόν ἔχει κανείς στό χέρι καί δέν ξέρει νά τόν διαβάσει εἶναι ἄχρηστος. Εἶναι πολύ σημαντική ἡ ὀρθή ἑρμηνεία καί γνώση, γιά νά τήν ἀξιοποιήσει κάποιος.

Ἡ Καινή Διαθήκη, τήν ὁποία μοιράζουν, περιλαμβάνει τό κείμενο μόνο σέ μετάφραση στή Δημοτική καί ἀποτελεῖ ἔκδοση τῆς «Ἑλληνικῆς Βιβλικῆς Ἐταιρίας». Περιλαμβάνει συγχαρητήριες ἐπιστολές πρός τούς μεταφραστές κ. κ. Γεώργιο Γαλίτη, Ἰωάννη Καραβιδόπουλο, Ἰωάννη Γαλάνη καί Πέτρο Βασιλειάδη, Καθηγητές τῆς Βιβλικῆς Θεολογίας τῶν Πανεπιστημίων Ἀθηνῶν καί Θεσσαλονίκης, ἀπό τόν Οἰκουμενικό Πατριάρχη καί τούς Πατριάρχες Ἀλεξανδρείας καί Ἱεροσολύμων, καθώς καί τήν ἐγκριτική ἐπιστολή γιά τήν καταλληλότητα τῆς μετάφρασης τῆς Ι. Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, 2/6/1988.

 

Στό πρόσθετο δικό τους ἐξώφυλλο γράφουν «ΕΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΕΡΑ ΣΥΝΟΔΟ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ, ΚΑΘΩΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ, ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ ΚΑΙ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ».

Ὅπως τονίζει σέ σχετική ἀνακοίνωσή της τό 2015 ἡ Ἱερά Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος "ἡ Ὀρθόδοξη Πίστη δέν εἶναι χθεσινό κατασκεύασμα, δέν ἀποτελεῖ ἰδεολόγημα μιᾶς κινήσεως, ἀλλά εἶναι ἡ ἴδια ἡ Ἀποστολική παρακαταθήκη (Γάλ. α΄ 11-12. Α' Κόρ. ἰε΄1-3). Γι' αὐτή τήν πίστη ὁ ἀπόστολος Παῦλος τονίζει μέ ἔμφαση στούς Γαλάτες: «Ἐάν ἀκόμα καί ὁ ἄγγελος ἀπό τόν οὐρανό κηρύξει σέ σᾶς ἄλλο εὐαγγέλιο διαφορετικό ἀπό ἐκεῖνο πού σᾶς κηρύξαμε, ἄς εἶναι ἀνάθεμα» (Γάλ. α΄ 8-9)". Δηλαδή ὁ ἀπόστολος Παῦλος, μᾶς προτρέπει νά μήν ἀκοῦμε κανέναν πού δέν ἔχει σχέση μέ τήν Ὀρθόδοξη Πίστη.

Διδασκαλία

Ἡ κίνηση ἰσχυρίζεται ὅτι εἶναι «διαδογματική» καί «ὑπερδογματική». «Ταυτιζόμαστε καί μέ τό καθολικό καί μέ τό ὀρθόδοξο καί μέ τό διαμαρτυρόμενο δόγμα». «Σάν εὐαγγελιστές δέν ἀσπαζόμαστε κανένα δόγμα, εἴμαστε ὑπερδογματικοί καί ἐκεῖνο πού κάνουμε εἶναι νά ἀκολουθοῦμε τούς λόγους τοῦ εὐαγγελίου» (Κ. Μακρής, Ἐλεύθερος Τύπος 23.5.1984).

Οἱ διαφορές μέ τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία χαρακτηρίζονται θέματα «τυπολατρείας», ὄχι οὐσίας. «Ἐμεῖς γιά παράδειγμα δέν προσκυνᾶμε τίς εἰκόνες οὔτε οἱ ἱερεῖς μας φορᾶνε ἄμφια», ἰσχυρίζεται ὁ Μακρής (Ἐλεύθερος Τύπος 23.5.1984), ἀφήνοντας νά ἐννοηθεῖ ὅτι ἡ κίνηση ἀναγνωρίζει ἱερεῖς.

Ἡ διδαχή τῆς ΕΙΕ κινεῖται στά πλαίσια τοῦ «Εὐαγγελικοῦ Συνδέσμου». Ὑποστηρίζει ὅτι δέχεται τήν θεοπνευστία καί αὐθεντικότητα τῆς ἁγίας Γραφῆς, τό «Σύμβολο τῆς Πίστεως καί τίς ἀποφάσεις τῶν πρώτων ἀποστολικῶν χρόνων» (Τί εἶναι ἡ ΕΙΕ). Ὅμως οὐσιαστικά ἀπορρίπτει τήν Ἐκκλησία σάν ὁρατή πραγματικότητα καί ὑπογραμμίζει ὅτι δέν σώζει καμία ἐκκλησία: «οἱ ἄνθρωποι, πού τούς σώζει ὁ Χριστός ἀποτελοῦν τήν Ἐκκλησία Τοῦ» (Δρ 64/87,1).

Ἡ σωτηριολογία της κίνησης συνοψίζεται στά ἀκόλουθα «ἕξι βήματα»: Ὁ ἄνθρωπος εἶναι ἁμαρτωλός, χωρισμένος ἀπό τόν Θεό ἐξ αἰτίας τῆς ἁμαρτίας του. Ὁ μισθός της εἶναι θάνατος καί κανείς δέν μπορεῖ νά σώσει τόν ἑαυτό του. Ὅμως ὁ Χριστός ἐπλήρωσε τίς ἁμαρτίες τοῦ ἀνθρώπου κι ἄν πιστεύσει σ' αὐτόν θά σωθεῖ. Αὐτή ἡ διαδικασία τῆς «σωτηρίας» περιλαμβάνεται στή σύντομη προσευχή: Κύριε Ἰησοῦ, ξέρω ὅτι εἶμαι ἁμαρτωλός. Δέχομαι ἐσένα τώρα σάν προσωπικό μου Σωτῆρα. Ἔλα στήν καρδιά μου τώρα... Ἀμήν» (Δρ 57/1986,7).

«Νά τώρα, πῶς μπορεῖς νά δεχθεῖς τόν Χριστό! Μέ τήν πίστη μπορεῖς νά δεχθεῖς τόν Χριστό, ἐκφράζοντας τήν μάλιστα μέ προσευχή... Κύριε Ἰησοῦ, ἀναγνωρίζω πώς... εἶμαι ἁμαρτωλός. Τώρα ἀνοίγω τήν πόρτα τῆς καρδιᾶς μου καί Σέ δέχομαι Σωτῆρα καί Κύριο ... Κάμε τήν ἀμέσως τώρα. Ὁ Χριστός θάρθει στή ζωή σου, ἀφοῦ ἔτσι ὑποσχέθηκε» (Δρ 30/84. 59/1986. 12,65/1987, 6-7).

Ἀκριβῶς τη στιγμή αὐτή ἔρχεται ἡ σωτηρία! «Τήν ὥρα αὐτή ὁ Χριστός ἔρχεται στή ζωή σου ὡς Σωτῆρας καί Κύριος καί ὁ Θεός γίνεται Πατέρας σου. Γίνεσαι καινούριο δημιούργημα πνευματικό καί ὅλες οἱ ἁμαρτίες τοῦ παρελθόντος σου συγχωροῦνται. Πές καί στούς ἄλλους τί ἔχει κάνει ὁ Χριστός στή ζωή σου, καί πές πώς τώρα εἶσαι πραγματικά χριστιανός. Μετά τά λόγια τῆς προσευχῆς μήν ξεχάσεις νά εὐχαριστήσεις τό Θεό γι' αὐτό πού ἔκανε γιά σένα!» (Δρ 56/1986, σ. 4).

Αὐτή ἡ «σωτηρία» συντελεῖται πρίν ἀπό τό βάπτισμα μέ νερό. Γι' αὐτό καί ἡ ΕΙΕ προτρέπει: «Τώρα πού ἔχεις σωθεῖ καί ἔχεις γίνει παιδί τοῦ Θεοῦ, ὑπάρχουν μερικά πράγματα πού πρέπει νά κάνεις: 1. Πρέπει νά βαπτισθεῖς. Τό βάπτισμα εἶναι ἕνα ὁρατό σημάδι μιᾶς ἐσωτερικῆς ἀλλαγῆς (της καινούριας καρδιᾶς). Εἶναι μιά δημόσια ὁμολογία, ὅτι ὁ Θεός σέ ἔχει σώσει» (Δρ 56/86, σ. 5). Αὐτό σημαίνει πώς ἡ ΕΙΕ ἀρνεῖται τό βάπτισμα στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία. Δέν εἶναι γνωστό ἄν ἡ ὁμάδα ἀναβαπτίζει ἡ ἴδια τούς προσηλύτους ἤ τούς παραπέμπει γι' αὐτό τό σκοπό στήν «μητέρα Ἐκκλησία», π.χ. στήν «Ἀποστολική Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ. Εἶναι ἐνδιαφέρον νά παρατηρηθεῖ ἐδῶ ὅτι ὁ ποιμένας τῆς ἐκκλησίας αὐτῆς Γ. Πατσαούρας, μέ βάση τό καταστατικό τῆς ΕΙΕ (ἄρθρο 9) εἶναι μέλος τῆς «Ἐκτελεστικῆς ἐπιτροπῆς». Ὁ νεαρός Κώστας Κοτόπουλος, πού προσηλυτίσθηκε ἀπό τήν ὀργάνωση «Νεολαία μέ Ἀποστολή» καί κατηχήθηκε ἀπό τόν Κ. Μακρή ἐντάχθηκε στήν κοινότητα τοῦ Γ. Πατσαούρα. Ἡ μητέρα τοῦ νεαροῦ σέ ἐπιστολή τῆς (2.6.1986), ἀναφέρει ὅτι ὁ γιός της ἀναβαπτίσθηκε (βλ. καί ἐπιστολή τῆς ἴδιας στήν «Αὐριανή», 22.4.84).

Ἡ κίνηση ἰσχυρίζεται πώς ὁ «ἀναγεννημένος» ἔχει πλέον βεβαιότητα σωτηρίας: «Οἱ ἁμαρτίες σου συγχωρέθηκαν... ἔγινες παιδί τοῦ Θεοῦ... ἔχεις αἰώνια ζωή... ἡ Ἁγία Τριάδα... κατοικεῖ μέσα σου» (Δρ 57/86, σ. 7). Ὅπως καί ἡ «Ἀποστολική Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ» ἔτσι καί ἡ ΕΙΕ κηρύττει μετά τήν «ἀναγέννηση» μιά «πρόσθετη χάρη», τήν «πλήρωση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος» (Δρ 57/86, σ. 7). Ἡ κίνηση προτρέπει τούς νέους ὀπαδούς της νά παρακολουθοῦν τίς συνάξεις «τῆς ἐκκλησίας ὅπου σέ τοποθέτησε ὁ Θεός» καί νά ὑπηρετοῦν τούς σκοπούς της μέ τό χρόνο τους καί τά ὑλικά τους ἀγαθά. «Πρέπει νά δίνεις ἀπό τό χρόνο σου καί ἀπό τ' ἀγαθά πού σοῦ ἔδωσε ὁ Θεός γιά τούς σκοπούς τοῦ ἔργου Τοῦ. Ὁ Θεός ἀγαπάει τό χαρούμενο δότη. Ὁ Ἰησοῦς εἶπε ὅτι καλύτερο εἶναι νά δίνεις παρά νά παίρνεις» (πηγή.Π. ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΑΛΕΒΙΖΟΠΟΥΛΟΣ-Δρ. Θεολογίας, Δρ. Φιλοσοφίας-ΕΓΧΕΙΡΙΔΙΟ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ ΟΜΑΔΩΝ.

Ἄλλα παραπλανητικά σημεῖα

Τό Σύμβολο τῆς πίστεως

Βέβαια, ἐδῶ συμβαίνει  τό ἑξῆς παράδοξο. Δέχονται λένε «τό Σύμβολο τῆς Πίστεως ὅπως ἀποδόθηκε στίς δύο πρῶτες Οἰκουμενικές Συνόδους (τῆς Νικαίας, 325 μ.Χ., καί τῆς Κωνσταντινούπολης, 381 μ.Χ.) καί ἐγκρίθηκε ἀπό τήν τέταρτη Οἰκουμενική Σύνοδο (τῆς Χαλκηδόνας, 451 μ.Χ.). Τό Σύμβολο τῆς Πίστεως (ἤ τό «Πιστεύω») ἀποτελεῖ τή δογματική σύνοψη τῆς ἀλήθειας τοῦ εὐαγγελίου ὅσον ἀφορᾷ τήν ὀρθόδοξη πίστη στόν Τριαδικό Θεό (Πατέρας, Υἱός, Ἅγιο Πνεῦμα), τήν ἐνσάρκωση τοῦ Υἱοῦ, καί τό σχέδιο τοῦ Θεοῦ γιά τόν ἄνθρωπο.».

Ἀφήνοντας τήν ἀναφορά τῆς ὀργάνωσης στήν «δογματική σύνοψη τῆς ἀλήθειας τοῦ εὐαγγελίου ὅσον ἀφορᾷ τήν ὀρθόδοξη πίστη», πού ὅλο καί κάποιον μπορεῖ νά μπερδέψει, εἶναι ἀπορίας ἄξιον, πῶς ἀπό τή μιά δέχεται ἡ ὀργάνωση τό Σύμβολο τῆς Πίστεώς μας καί τίς Οἰκουμενικές Συνόδους τῆς Μίας Ἐκκλησίας πού εἶχε καί ἔχει τήν Παράδοσή Τῆς, τούς Ἁγίους Τῆς (πολλοί συμμετεῖχαν σέ Αὐτές καί ἔκαναν θαύματα), τίς εἰκόνες Τῆς, τά Ἱερά μυστήριά Τῆς καί ἀπό τήν ἄλλη δέν ἀναγνωρίζει τίποτε ἀπό αὐτά.

Ἐπίλογος

Οἱ προτεσταντικές καί ἰδιαίτερα οἱ νεοπροτεσταντικές ὀργανώσεις μπορεῖ νά λένε ὡραῖα λόγια, ἀλλά τί ἀντιπροσωπεύουν αὐτά; Εἶναι μόνο ἕνα μικρό κομμάτι τῆς ἀλήθειας, τό ὁποῖο δέν παρέλαβαν ὡς ζῶσα Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας, ἀλλά κάνοντας ἕνα φοβερό ἅλμα ἀπό τό σήμερα στήν ἐποχῇ τῶν Ἀποστόλων, δύο χιλιάδες χρόνια πρίν. Τόν δέ λόγο τους δέν ἀντλοῦν ἀπό τή ζωή τῆς Ἐκκλησίας, ἀλλά ἀπό τό βιβλίο. Μάλιστα, ὅ,τι ἀντλοῦν ἀπό τή Γραφῇ δέν εἶναι τό πλήρωμα τῆς ἀληθείας, ὁλοκληρωμένη ἡ διδασκαλία, ἀλλά μόνο ἕνα μέρος της. Γι' αὐτό ὀνομάζονται καί αἱρετικοί∙ γιατί ἀπό τό πλήρωμα τῆς ἀληθείας, πού ἔχει ἀφήσει τούς ἀγλαούς καρπούς τοῦ πάνω στή δισχιλιετῆ παράδοση διαλέγουν (αἱροῦσιν) μόνο ἕνα μέρος, ἕνα κομμάτι, ὅποιο νομίζουν αὐτοί ὅτι εἶναι καλό. Κανείς δέν τούς ἔχρισε κήρυκες καί διδασκάλους∙ μόνοι τους καπηλεύονται αὐτή τήν ἰδιότητα.

«Στήκετε, καί κρατεῖτε τάς παραδόσεις» (Β΄ Θέσσ. 2,15) κατά τόν Θεῖο Παῦλο. Προσέξατε, «μή τίς ὑμᾶς ἐξαπατήση κατά μηδένα τρόπον» (Β΄ Θέσσ. 2,3). «Ἐπιμένετε τή πίστει τεθεμελιωμένοι καί ἑδραῖοι καί μή μετακινούμενοι ἀπό τῆς ἐλπίδος τοῦ εὐαγγελίου οὐ ἠκούσατε, τοῦ κηρυχθέντος ἐν πάσῃ τή κτίσει τη ὑπό τόν οὐρανόν (Κόλ. 1, 21-23). «Ὡς οὔν παρελάβετε τόν Χριστόν Ἰησοῦν τόν Κύριον, ἐν αὐτῶ περιπατεῖτε, ἐρριζωμένοι καί ἐποικοδομούμενοι ἐν αὐτῶ καί βεβαιούμενοι ἐν τῇ πίστει καθώς ἐδιδάχθητε, περισσεύοντες ἐν αὐτῇ ἐν εὐχαριστίᾳ. Βλέπετε μή τίς ὑμᾶς ἔσται ὁ συλαγωγών διά τῆς φιλοσοφίας καί κενῆς ἀπάτης, κατά τήν παράδοσιν τῶν ἀνθρώπων, κατά τά στοιχεῖα τοῦ κόσμου καί οὐ κατά Χριστόν» (Κόλ. 2, 6-8).

Ἡ Ὀρθόδοξη πίστη καί Λατρεία δέν εἶναι κατασκεύασμα τοῦ εἰκοστοῦ πρώτου αἰῶνα∙ δέν εἶναι ἰδεολογικό κατασκεύασμα∙ εἶναι ἡ ἴδια ἡ Ἀποστολική Παρακαταθήκη πού ὁ Ἀπόστολος τῶν Ἐθνῶν Παῦλος μας καλεῖ νά κρατήσουμε ἀλώβητη: «ἀλλά καί ἐάν ἡμεῖς ἡ ἄγγελος ἐξ ουρανοῦ εὐαγγελίζηται ὑμῖν παρ' ὁ εὐηγγελισάμεθα ὑμῖν, ἀνάθεμα ἔστω». (Γάλ. 1, 7 -8)

ΣΥΝΟΔΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ

ΟΜΑΔΕΣ ΑΣΥΜΒΙΒΑΣΤΕΣ ΜΕ ΤΗΝ

ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΙΣΤΗ

Χριστιανικές αἱρέσεις καί παραχριστιανικές ὁμάδες

Κατάλογος πού καταρτίστηκε ἀπό τήν Ε΄ Συνδιάσκεψη Ἐντεταλμένων γιά θέματα αἱρέσεων καί παραθρησκείας (Ναύπακτος, 13-18.5.1993) καί ἐγκρίθηκε ἀπό τήν Ἱερά Σύνοδο

1.   Ἀδελφότητα Παιδικοῦ εὐαγγελισμοῦ

2.   ΑΜG – Προωθώντας τίς Διακονίες τοῦ Εὐαγγελίου

3.   Ἀνώνυμοι Χριστιανοί

4.   Ἀποστολική Ἐκκλησία τῆς Πεντηκοστῆς

5.   Ἀποστολική Ἐκκλησία τοῦ Θεοῦ

6.   Ἀποστολική Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ

7.   Ἀποστολική Χριστιανική Ἐκκλησία

8.   Ἀρχέγονη Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία

9.   Βιβλική Ἑταιρεία Λόγος Ζωντανός

10.                     Βιβλικό Μήνυμα

11.                     Βιβλικός Κύκλος

12.                     Βιβλικός Σύνδεσμος

13.                     Γυναικεία Ἀδελφότητα AGLOW

14.                     Διακονίες τοῦ Εὐαγγελίου ὁ Φᾶρος

15.                     Διεθνές Ἱεραποστολικό Κέντρο

16.                     Διεθνής Ἀδελφότης Ἐπαγγελματιῶν τοῦ Πλήρους Εὐαγγελίου

17.                     Διεθνής Ἐκκλησία τοῦ Τετραγωνικοῦ Εὐαγγελίου

18.                     Εἰκονογραφημένη Διεθνής Φιλολογία

19.                     Ἐκκλησία Εὐαγγελιστῶν

20.                     Ἐκκλησία τοῦ Θεοῦ / Anderson

21.                     Ἐκκλησία τοῦ Θεοῦ / Κλήβελαντ

22.                     Ἐκκλησία τοῦ Θεοῦ τῆς Πεντηκοστῆς

23.                     Ἐκκλησία τοῦ Θεοῦ τῆς Προφητείας

24.                     Ἐκκλησία τοῦ Θεοῦ τοῦ Πλήρους Εὐαγγελίου

25.                     Ἐκκλησία τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ τῶν Ἁγίων τῶν Τελευταίων Ἡμερών (Μορμόνοι)

26.                     Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ

27.                     Ἐκκλησία τῶν Ἀδελφῶν

28.                     Ἐκκλησία τῶν Ἀντβεντιστῶν τῆς Ἑβδόμης Ἡμέρας

29.                     Ἐλευθέρα Ἀποστολική Ἐκκλησία τῆς Πεντηκοστῆς

30.                     Ἐλευθέρα Εὐαγγελική Ἐκκλησία (ΕΕΕ)

31.                     Ἑλληνική Ἐκκλησία Ἀποστολικῆς Πίστεως

32.                     Ἑλληνική Ἱεραποστολική Ἕνωση (ΕΙΕ)

33.                     Ἑλληνική Κίνηση Πνευματικῆς Ἀναγέννησης (ΕΚΠΑ)

34.                     Ἑλληνικό Κέντρο τῆς Βίβλου (ΕΚΒ)

35.                     Ἐπιχείρηση Κινητοποίηση (ΟΜ)

36.                     Ἐρευνᾶτε τάς Γραφάς – Ἱεραποστολή

37.                     Ἑταιρεία Βιβλικῶν Σπουδῶν

38.                     Ζωντανή Μαρτυρία

39.                     Ἡ Ἀποκαταλλαγή τῶν Πάντων

40.                     Ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ

41.                     Ἡ Κίνηση Μαραναθᾶ (ΜCΜ)

42.                     Ἡ Κίνηση Φιλαδελφείας

43.                     Ἡ Μάχαιρα τοῦ Πνεύματος

44.                     Ἰνστιτοῦτο Ἐμμαούς

45.                     Κίνηση γιά τή Χριστιανική διαπαιδαγώγηση τοῦ παιδιοῦ

46.                     Κίνηση Unity

47.                     Κοινωνία Μαθητῶν τοῦ Χριστοῦ

48.                     Λόγοι Ζωῆς

49.                     Μάρτυρες τοῦ Ἰεχωβᾶ

50.                     Μελετητές τῆς Βίβλου

51.                     Νεοαποστολική Ἐκκλησία

52.                     Νεολαία μέ Ἀποστολή

53.                     Ὁμάδα Ἐργασίας Χριστιανῶν Ἐκδοτῶν (ΑCP)

54.                     Ὀρθόδοξη Πίστη

55.                     Ὁ Χριστός γιά τά Ἔθνη

56.                     Παγκόσμια Ἐκκλησία τοῦ Θεοῦ

57.                     Πανελλήνια Ἀδελφότητα Χριστιανική Ἀναμόρφωση (ΠΑΧΑ)

58.                     Πανελλήνια Ἱεραποστολή Συμπαράστασης (ΠΙΣ)

59.                     Πανεπιστημιακός Βιβλικός Σύνδεσμος

60.                     Πνευματικό Κέντρο Ἐπιστημόνων καί Φοιτητῶν

61.                     Reinhard Bonnke

62.                     Σύναξη τοῦ Θεοῦ (Assemblies of God)

63.                     Σταυροφορία Παγκοσμίου Λογοτεχνίας

64.                     Σταυροφορία Χριστιανικῆς Λογοτεχνίας (CLC)

65.                     Σταυροφορία Χριστιανικοῦ Ἐντύπου (ΣΧΕ)

66.                     Τά Καλά Νέα

67.                     Τό Εὐαγγέλιο σέ κάθε Σπίτι

68.                     Χριστάδελφοι

69.                     Χριστιανική Ἀλήθεια

70.                     Χριστιανική Ἐπιστήμη

71.                     Χριστιανική Κίνηση Ἀγάπης (ΧΚΑ)

72.                     Χριστιανική Παραγωγή Μέσων Μαζικῆς Ἐνημέρωσης (CMP)

73.                     Χριστιανικό Κέντρο Σταυροδρόμι

74.                     Χριστιανοί

 

 

(Ἀπό τά ἐπίσημα κείμενα τῆς Συνδιασκέψεως)

 

Σημείωση: Στούς τίτλους αὐτούς πρέπει νά προστεθοῦν καί τίτλοι νεωτέρων ὁμάδων. Στόν ὡς ἄνω κατάλογο κατατάσσονται καί παραχριστιανικές ὁμάδες, μέ μή χριστιανικό χαρακτήρα.

Γιά περισσότερες πληροφορίες, βλ. βιβλίο τοῦ π. Ἀντωνίου Ἀλεβιζοπούλου «Ἐγχειρίδιο αἱρέσεων καί παραχριστιανικών ὁμάδων», Ἀθήνα 1994 καί «Οἱ “Μάρτυρες τοῦ Ἰεχωβᾶ” δέν εἶναι χριστιανοί καί δέν ἀποτελοῦν “γνωστήν θρησκείαν” καί περί προσηλυτισμοῦ», ἔκδοση τῆς Συνοδικῆς Ἐπιτροπῆς ἐπί τῶν Αἱρέσεων, Ἀθῆναι 1999.

 

 

ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΚΟΙΜΗΣΕΩΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ

ΝΕΑΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ  ΩΡΩΠΟΥ