Τά γνωρίσματα τοῦ ὀρθόδοξου κληρικοῦ!

 

Τοῦ μακαριστοῦ ἐπισκόπου Φλωρίνης

Αὐγουστίνου Καντιώτη

 

"Ἄν δεῖτε παπᾶ, ἄν δεῖτε θεολόγο, ἄν δεῖτε μητροπολίτη καί ἀρχιεπίσκοπο, πού δέν διώκεται... νά ξέρετε πολύ καλά ὅτι αὐτός δέν βαδίζει καλῶς"                     

Αὐγουστῖνος Καντιώτης: Δέν ξέρω τί διωγμούς θά ὑποστῶμεν οἱ Ἐπίσκοποι πού ἐπαύσαμε τό μνημόσυνο τοῦ Πατριάρχη!

"Οἱ σύγχρονοι Ἐπίσκοποι καί Ποιμένες, ὅμως, ΞΕΡΟΥΝ καί γι’ αὐτό... σιωποῦν!"

«Οὐαί ὅταν καλῶς ὑμᾶς εἴπωσι πάντες οἱ ἄνθρωποι»

 

Τά γνωρίσματα τοῦ Ὀρθόδοξου κληρικοῦ:

Ἀγαπητοί, πρέπει νά ὁμολογήσουμε μία πικρά ἀλήθεια. Οἱ πιστοί, πού ἀγωνίζονται γιά νά κρατήσουν τήν Ὀρθοδοξία, εἶναι ὀλίγοι.

Τό ρεῦμα τό μεγάλο καί τό ἀπέραντο εἶναι ἐκεῖνο πού σιγά – σιγά ἔχουν ἀπομακρυνθεῖ ἀπό τήν ὀρθόδοξο πίστη.

Θά πῶ ἕνα λόγο, πού ποτέ δέν τόν εἶπα. Θά τόν πεῖτε ἐγωιστικό, ἀλλά σᾶς δίνω μιά ζυγαριά, γιά νά ζυγίσετε παπᾶδες, δεσποτᾶδες καί ὅλο τόν κλῆρο καί ὅλους τούς θεολόγους.

Ἡ ζυγαριά αὐτή ποιά εἶναι; Ποιό εἶναι τό γνώρισμα τοῦ παπᾶ;

Νά μαζεύει πρόσφορα;

Νά κάνει ὡραῖες ἀκολουθίες;

Νά κηρύττει χαριτωμένα καί νά χρηστολογεῖ ἀπό τοῦ ἄμβωνος καί νά δακρύζουν τά μάτια μερικῶν δεσποιναρίων γιά τούς στοχαστικούς του λογισμούς;

Ποιό εἶναι τό γνώρισμα τοῦ παπᾶ καί τοῦ δεσπότη σ’ αὐτά τά δύσκολα χρόνια;

Τό γνώρισμα τοῦ δεσπότη καί τοῦ παπᾶ εἶναι ἡ μαχητικότης, ἡ παρρησία.

Εἶναι ἐκεῖνο πού εἶπε ὁ ἀπόστολος Παῦλος, ὅτι «Οἱ θέλοντες εὐσεβῶς ζῆν ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ διωχθήσονται».

Ἄν δεῖτε παπᾶ, ἄν δεῖτε θεολόγο, ἄν δεῖτε μητροπολίτη καί ἀρχιεπίσκοπο, πού δέν διώκεται, ἀλλά ἀπολαύει τῆς ἀγάπης καί τῆς ἐκτιμήσεως ὅλων, τότε ἔχει ἐφαρμογή ὁ λόγος τοῦ Χριστοῦ

«Οὐαί ὅταν καλῶς ὑμᾶς εἴπωσι πάντες οἱ ἄνθρωποι», νά ξέρετε πολύ καλά ὅτι αὐτός δέν βαδίζει καλῶς. Ἤ ἄν λέγεται ὀρθόδοξος καί δέν θέλει νά ἀντιμετωπίσει τό ρεῦμα, τήν χιονοστιβάδα αὐτή πού κατέρχεται γιά νά διαλύσει τόν κόσμο.

Ὁ παπᾶς ὁ ὀρθόδοξος πάει κόντρα μέ τά ρεύματα.

Ὁ Μέγας Ἀθανάσιος ἕνας ἦτο, ἀλλά κράτησε στούς ὤμους του ὡς Ἄτλας ὁλόκληρη τῆς Ὀρθοδοξία.

Ὁ Μάρκος ὁ Εὐγενικός ἕνας ἦτο, ἀλλά κράτησε στά χέρια του ὁλόκληρη τῆς Ὀρθοδοξία.

Ὁ ἱερός Φώτιος τά ἴδια.

Ὀλίγοι εἶναι, ἀλλά δέν νικάει μέ τά νούμερα, νικάει μέ τήν πίστη.

Γιατί ὅσο ἀξίζει ἕνας πιστός παπᾶς, ὅσο ἀξίζει ἕνας πιστός ἐπίσκοπος, ὅσο ἀξίζει ἕνας πιστός ἀρχιεπίσκοπος, ὅσο ἀξίζει ἕνας λαϊκός καί μία γυναῖκα δέν ἀξίζει ὁλόκληρος ὁ ντουνιᾶς.

Λοιπόν νά μή πτοούμεθα διότι γίνεται αὐτή ἡ προδοσία τῆς πίστεως μᾶς δεξιά καί ἀριστερά.

Ἕνα σᾶς συνιστῶ. Μή μοῦ λέτε, ὅτι Αὐτός εἶναι καλός, αὐτός εἶναι θεολόγος σπουδαῖος, αὐτός κάνει διαλεκτική, αὐτός ἄνοιξε ἀκαδημία τοῦ Πλάτωνος καί ἅμα τόν ἀκούσεις εἶναι θαῦμα!...

Μέτρησε τόν ἄν ἔχει μία σπίθα ἀπό τό Μάρκο τόν Εὐγενικό, ἄν ἔχει μία σπίθα ἀπό τόν ἱερό Φώτιο, ἄν ἔχει μία σπίθα ἀπό τόν Κηρουλάριο, ἄν ἔχει μία σπίθα ἀπό τόν Παπουλάκο (ὁ ἀγράμματος αὐτός στάθηκε ἀπέναντι ὁλόκληρου τοῦ κόσμου).

Τά λέγω αὐτά ἔχων ἐπίγνωση τῆς θέσεως μοῦ ὡς Ἕλληνος καί ὡς ἐπισκόπου ἔχοντος τεράστια εὐθύνας.

Εἴμεθα ἕτοιμοι τά πάντα νά θυσιάσωμεν. Τολμῶ, ἴσως γιά τελευταία φορά ἀπό τοῦ βήματος αὐτοῦ, νά πῶ:

Ὅσοι ἀγαπᾶτε τό Χριστό, ὅσοι ἀγαπᾶτε τήν Ἐκκλησία, ἔχουμε τήν Παναγία μαζί μας, ἔχουμε μαζί μέ ὅλους ἐκείνους πού ἀγωνίστηκαν καί ἀγωνίζονται γιά τήν ὀρθόδοξο πίστη μας.

Ὅσοι εἶναι μέ τό διάβολο, νά κάτσουν κάτω, νά κλείσουν τά στόματα τους. Διότι διάβολος εἶναι ἡ δειλία των, διάβολος εἶναι ἡ δελεαστικότης των, διάβολος τά ἐπιχειρήματα των, πού ζητοῦν νά ψυχράνουν μιά χούφτα ἀνθρώπων οἱ ὁποῖοι βασανίζονται καί τυραννιοῦνται καί διώκονται γιά τήν πίστη τοῦ Χριστοῦ μας.

Ἐμεῖς ἔχομεν ἀνέκαθεν ὡς σύνθημα τόν ὅρκο τῶν ἐφήβων τῶν Ἀθηνῶν. Τά παλικάρια τῆς ἀρχαίας Ἑλλάδος ἐπάνω ἀπό τήν Ἀκρόπολη ὁρκίζονταν καί λέγανε, «Ἤ μόνος ἤ μετ’ ἄλλων τά ὅσια καί ἱερά ὑπερασπιῶ». Καί ἐγώ, μικρός στρατιώτης, τό δηλώνω παρρησία. Ἤ μόνος ἤ μετ’ ἄλλων τά ὅσια καί ἱερά τῆς πίστεως θά τά ὑπερασπίσω μέχρι τελευταίας ρανίδος τοῦ αἵματος μου.

Καί ἐσεῖς ἀντί χειροκροτημάτων ματαίων, τά ὁποῖα οὐδέν λέγουν, ἀντί ἐπαίνων, νά προσευχηθεῖτε πολύ.

Γιατί οἱ ὀρθόδοξοι ἔμειναν ὀλίγοι καί ἡ μάχη ἐπεκτείνεται καί θά βρεθοῦμε πρό νέων γεγονότων.

Ὄχι μόνο στήν μικρά μας Ἑλλάδα, ἀλλά καί εἰς ὅλα τά πλάτη καί τά μήκη τῆς γῆς ὁ ἑωσφόρος ἔχει ἐκστρατεύσει καί λυσσάει γιά νά ξεριζώσει μέσα ἀπό τά στήθη τῶν ἀνθρώπων τήν ὀρθόδοξο πίστη.

Δέν ξέρω τί θά γίνει. Δέν ξέρω τί διωγμούς θά ὑποστῶμεν οἱ ἐπίσκοποι πού ἐπαύσαμε τό μνημόσυνο τοῦ Ἀθηναγόρου καί οἱ ἄλλοι κληρικοί οἱ ὁποῖοι εἶναι γύρω μας.

Δέν ξέρω σέ ποιό Ἅγιον Ὅρος θά καταφύγωμεν.

Ἕνα γνωρίζω πώς ὅτι καί ἄν γίνει, ὅτι καί ἄν συμβεῖ καί τά ἄστρα νά πέσουν καί οἱ ποταμοί νά ξηραθοῦν καί ἄνω κάτω νά γίνει ὁ κόσμος, ἕνα γνωρίζω – τό πιστεύω ἀκραδάντως, ὅτι στό τέλος θά νικήσει ἡ Ὀρθοδοξία.

Ὅταν θά ἔρθει ἡ στιγμή τοῦ διωγμοῦ τῶν ὀρθοδόξων, τότε ἔχομε καί ἡμεῖς τό σχέδιο μας, ὅπως καί πάς πιστός. Καί ἐσεῖς ὅλοι – εἶστε ἐδῶ 3.000;- αὐτά πού σᾶς εἶπα νά τά σκορπίσετε παντοῦ. Ὁ ἕνας νά γίνει δύο. Οἱ δύο τέσσερις, οἱ τέσσερις ὀκτώ...

Νά γίνει μεγάλο κῦμα θαλάσσης, νά ξεπλύνομε τήν πατρίδα μᾶς εἰς τρόπον ὥστε ἡ Ἑλλάς νά γίνει ἄστρον τοῦ οὐρανοῦ, ὀρθόδοξος τόπος, παράδεισος τῆς Ὀρθοδοξίας. Ἀμήν.

Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου,

«Οἱ Χριστιανοί στούς ἔσχατους καιρούς»