ΠΛΑΝΕΣ ΤΩΝ ΠΡΟΤΕΣΤΑΝΤΩΝ

+ Αρχιμ. Δανιήλ Γούβαλη

Απομαγνητοφωνημένη ομιλία του μακαριστού γέροντα

Περί τῆς Ἱερᾶς Παραδόσεως

Ὅπως ξέρουμε ὁ Χριστιανικός κόσμος εἶναι διηρημένος.

Ἀπό τή μία ἔχουμε τούς Ὀρθόδοξους κι ἀπό τήν ἄλλη, τούς Ρωμαιοκαθολικούς (Παπικοί-Λατίνοι). Ἔχουμε ἐπίσης καί τούς Προτεστάντες.

Στούς 10 βέβαια πρώτους αἰῶνες, ἡ ἐκκλησία ἦταν ἑνωμένη καί διοικεῖτο ἀπό τά 5 Πατριαρχεῖα. Στήν συνέχεια ὅμως τό Πατριαρχεῖο τῆς Ρώμης ἀπεκόπη, ἀπεσχίσθει καί ἄρχισαν οἱ μεγάλες παπικές καινοτομίες καί πιέσεις στό Δυτικό κόσμο. Ἡ Δύσῃ δέν ἄντεξε στίς πιέσεις τοῦ Παπισμοῦ καί ἐμφανίστηκε σάν φυσική ἀντίδραση ὁ Προτεσταντισμός.

Νά δοῦμε τώρα μερικές βασικές διαφορές ὅσον ἀφορᾷ τούς Ὀρθόδοξους, τούς Ρωμαιοκαθολικούς καί τούς Προτεστάντες σέ σχέση μέ τά βασικά θεμέλια τῆς πίστεως.

Οἱ Ὀρθόδοξοι καί οἱ Ρωμαιοκαθολικοί, παραδέχονται ἀφ' ἑνός μεν την Βίβλο, τήν Ἁγία Γραφῇ, ἀφ' ἑτέρου δέ τήν Ἱερά Παράδοση.

Οἱ Προτεστάντες παραδέχονται μόνο τήν Βίβλο καί ἀπορρίπτουν τήν Ἱερά Παράδοση. Οἱ Προτεστάντες ἔχουν καί τό δόγμα, ὅτι ὁ κάθε ἕνας φωτίζεται ἀπ' εὐθείας ἀπό τό Ἅγιο Πνεῦμα καί ἑρμηνεύει τήν Βίβλο.

Ἔτσι λοιπόν, ὑπάρχουν πολυάριθμες ἑρμηνεῖες, ἑρμηνεῖες κατά τό δοκοῦν, καί σχηματίζονται κάθε τόσο ἀναρίθμητες προτεσταντικές παραφυάδες καί κάθε λίγο καί λιγάκι, ἐμφανίζεται καί ἕνας νέος Προτεσταντικός κλάδος.

 

Ὅπως εἴπαμε οἱ Ὀρθόδοξοι καί οἱ Ρωμαιοκαθολικοί (Παπικοί) παραδέχονται τήν Ἱερά Παράδοση. Ἡ Ἱερά Παράδοση ἔχει πάρα πολύ μεγάλη σημασία καί εἶναι λυπηρό το ὅτι  ὁ Προτεσταντικός κόσμος ἔχει ἀποκοπεῖ ἀπό αὐτήν. Πόσα εἶπε ὁ Χριστός; Εἶπε μόνο αὐτά πού γράφουν τά Εὐαγγέλια; Ἤ ἔπραξε μόνο αὐτά πού γράφουν τά Εὐαγγέλια;

Πόσα εἶπαν οἱ Ἀπόστολοι; Πόσα ἔπραξαν; Μόνο αὐτά πού ἀναφέρονται στίς Πράξεις τόν Aποστόλων ἤ στίς Ἐπιστολές τῶν Aποστόλων;

O Ἀπόστολος Παῦλος ξέρουμε ὅτι μιλοῦσε στήν Ἔφεσο γιά 3 χρόνια, μᾶς ἄφησε μία Ἐπιστολή πρός Ἐφεσίους ἡ ὁποία διαβάζεται, παρακαλῶ, σέ 10 λεπτά! Ἔ! ὅσα ἐδίδασκε σέ αὐτά τά τρία χρόνια, εἶναι μόνο αὐτά πού περιέχονται στά 10 λεπτά της πρός Ἐφεσίους Ἐπιστολῆς;

 Στήν δευτέρα ἐπιστολή τοῦ Ἰωάννου, στίχος δώδεκα, ἀναφέρεται, ἀναφέρει δηλαδή ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Ἀπόστολος, "Πολλὰ ἔχων ὑμῖν γράφειν, οὐκ ἠβουλήθην διὰ χάρτου καὶ μέλανος", δηλαδή , πάρα πολλά θά σᾶς τά πῶ προφορικά, δέν θά σᾶς τά καταγράψω στό χαρτί. Ἐπίσης, στήν Γ' Ἐπιστολή τοῦ Ἰωάννου, στίχο 13, ἀναφέρεται: "Πολλὰ εἶχον γράφειν, ἀλλ᾿ οὐ θέλω διὰ μέλανος καὶ καλάμου σοί γράψαι".

Ἡ ἴδια ἡ Καινή Διαθήκη, μᾶς ἀναφέρει ὅτι εἶναι ἀπαραίτητη καί ἡ Παράδοση, ὄχι μόνο τά γραπτά ἀλλά καί τά προφορικά.

 Στήν πρώτη πρός Κορινθίους Ἐπιστολή (ἰα', 34), προηγουμένως ὁμιλεῖ γιά τό μυστήριο τῆς Θείας Εὐχαριστίας, γιά τό πῶς νά συμπεριφέρονται ὅταν ἔχουν Κυριακό δεῖπνο καί στήν συνέχεια λέει τά ἑξῆς: "Τὰ δὲ λοιπὰ ὡς ἂν ἔλθω διατάξομαι", δηλαδή, τά ὑπόλοιπα, θά ἔρθω καί θά τά διευθετήσω προφορικά.

Ἐπίσης ἔχουμε καί τήν κατηγορηματική διατύπωση στήν Β' Θέσσ. β', 15: "στήκετε, καὶ κρατεῖτε τὰς παραδόσεις ἃς ἐδιδάχθητε εἴτε διὰ λόγου εἴτε δι' ἐπιστολῆς ἡμῶν".

Δι' ἐπιστολῆς εἶναι τά γραπτά, ἡ Καινή Διαθήκη, διά λόγου, τί εἶναι διά λόγου; Εἶναι τά προφορικά!

Μᾶς λέει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, νά κρατήσετε καί τά προφορικά! Καί μετά οἱ Προτεστάντες μας λένε, ὅτι εἶναι βιβλικοί καί εὐαγγελικοί! Μά ἡ Καινή Διαθήκη λέει νά κρατᾶτε καί τά προφορικά, ὅσα σας παρεδόθησαν προφορικῶς.

 Νά ποῦμε καί τό ἑξῆς μέχρι τό 52 μ.Χ. κανένα ἀπό τά βιβλία τῆς Καινῆς Διαθήκης δέν εἶχε γραφεῖ. Πῶς προχωροῦσε λοιπόν ἡ ἐκκλησία; Πῶς δούλευε; Εἶχε τίποτα γραπτό; Δέν εἶχε! Μέ τήν προφορική παράδοση προχωροῦσε!

Καί τότε, τό 52 μ.Χ., παρουσιάστηκε τό πρῶτο βιβλίο, ἡ πρώτη πρός Θεσσαλονικεῖς Ἐπιστολή. Προηγουμένως ἡ ἐκκλησία συντηρεῖτο μέ τήν προφορική διδασκαλία τῶν Aποστόλων.

Nα σημειώσουμε καί τό ἑξῆς: Μέχρι τό 150 μ.Χ. οἱ χριστιανικές κοινότητες δέν εἶχαν ἀποκτήσει ὅλα τά βιβλία τῆς Καινῆς Διαθήκης καί οἱ ἐκκλησίες συνετηροῦντο, καί ἡ ἐκκλησιαστική ζωή προχωροῦσε, βάση τῆς προφορικῆς διδασκαλίας τῶν Ἀποστόλων καί τῶν διαδόχων τῶν Ἀποστόλων.

 

ΜΕΡΙΚΕΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΛΑΝΕΣ ΤΩΝ ΠΡΟΤΕΣΤΑΝΤΩΝ

 

Βλέπουμε λοιπόν πόσο ἔξω πέφτουν οἱ Προτεστάντες πού ἀπορρίπτουν τίς Ἱερές Παραδόσεις.

Νά ἀναφέρουμε μερικές περιπτώσεις γιά νά γίνει πιό κατανοητό αὐτό  γιά τό ὁποῖο ὁμιλοῦμε.

 

Περί τῆς μνημονεύσεως τῶν κεκοιμημένων

Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος στήν 3η ὁμιλία εἰς Φιληππησίους γράφει τά ἑξῆς: "Οὐκ οἰκείη ἐνομοθετήθη ὑπο τῶν Ἀποστόλων το ἐπί τῶν φρικτῶν μυστηρίων μνήμην ποιῆσθαι τῶν ἀπελθόντων";

Ἐδῶ λέει, ὅτι ἔχουμε παράδοση ἀπό τούς Ἀποστόλους, ὅταν γίνεται τό μυστήριο τῆς Θείας Εὐχαριστίας, νά μνημονεύουμε τούς τεθνεῶτες. Αὐτό εἶναι Ἀποστολική Παράδοση!

 

Περί τοῦ Σημείου τοῦ Τιμίου καί Ζωοποιοῦ Σταυροῦ

Ἄς ἔρθουμε στό σημεῖο τοῦ σταυροῦ.

Πρώϊμα συναντᾷται ἡ συνήθεια, οἱ Χριστιανοί νά κάνουμε ἐπάνω τους τό σημεῖο τοῦ Σταυροῦ. Αὐτό διατηρεῖται στόν Ὀρθόδοξο κόσμο διατηρεῖται καί στόν Ρωμαιοκαθολικό κόσμο. Δέν ὑπάρχει στούς Προτεστάντες.

Φαίνεται ὅτι τό σημεῖο τοῦ σταυροῦ, καθιερώθη ἀπό τούς Ἀποστόλους, γιά νά ἑδραιωθεῖ μέσα στόν χριστιανικό κόσμο.

Ὑπάρχουν δέ καί πάρα πολύ ἀρχαῖα κείμενα (ὅπως κείμενα τοῦ Τερτυλλιανοῦ), στά ὁποῖα συναντοῦμε αὐτήν τήν μαρτυρία, γιά τό ὅτι δηλαδή, οἱ χριστιανοί πάντοτε, ὅταν ξεκινοῦσαν, ὅταν εἶχαν μία σπουδαία ὑπόθεση καί ἀκόμη ὅταν ἔτρωγαν καί ὅταν ἔπιναν, προηγουμένως ἔκαναν τό σημεῖο τοῦ σταυροῦ.

Ἐπίσης, ἀναφέρεται ἀργότερα, ὅτι οἱ ἀσκητές ὅταν πήγαινε κάποιος δαιμονισμένος, τόν σταύρωναν καί μέ τό σημεῖο τοῦ σταυροῦ ἐδίωκαν τό πονηρό πνεῦμα πού τόν βασάνιζε.

 

Περί τῆς Νηστείας τῆς Τετάρτης και τῆς Παρασκευῆς

Νά ἔρθουμε στό θέμα τῆς νηστείας τῆς Τετάρτης και τῆς Παρασκευῆς.

Ἔχουμε ἀρχαιότατες καί γραπτές ἀκόμη μαρτυρίες, ὅτι στόν χριστιανικό κόσμο, ἑδραιώθηκε ἡ νηστεία τῆς Τέταρτης και τῆς Παρασκευῆς.

Ὅπως φέρ' εἰπεῖν στό κείμενο πού ὀνομάζεται Διδαχή τῶν Δώδεκα  Ἀποστόλων, πού κατά μία ἄποψη ἐγράφη τέλη τοῦ α' αἰῶνος ἔστω καί ἀρχές τοῦ 2ου αἰῶνα.

Ἀναφέρεται ἐκεῖ ἡ νηστεία δύο φορές τήν ἑβδομάδα.

Οἱ μέν Ἑβραῖοι ἐνήστευαν Δευτέρα καί Πέμπτη, ἐμεῖς οἱ χριστιανοί νηστεύουμε Τέταρτη καί Παρασκευή.

Καί ἐδῶ πάλι οἱ Προτεστάντες βρίσκονται ἔξω ἀπό τήν χριστιανική, ἄς ποῦμε, ἀρχαία αὐτή, συνήθεια.

 

Περί τοῦ Βαπτίσματος

Ἄς ἔρθουμε στό τρόπο τῆς βαπτίσεως.

Πῶς ἐβάπτιζαν οἱ Ἀπόστολοι; Εἶχαν ὁλόκληρη τελετή.

Ἡ γραφῇ δέν περιγράφει τήν τελετή. Ἡ γραφῇ ἀναφέρει τήν ἐπίκληση τῆς Ἁγίας Τριάδος καί τήν χρήση ὕδατος.

Τόν ὅλο τρόπο, τόν παίρνουμε ἀπό τήν ἱερά παράδοση. Ἡ ἱερά παράδοση μᾶς λέει, ὅτι γίνονται 3 καταδύσεις καί ἀναδύσεις, συμβολίζοντας τήν τριήμερη Ταφή καί Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου. Κατανοοῦμε καλύτερα ἔτσι, καί αὐτά πού λέει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος στήν πρός Ἐφεσίους Ἐπιστολή.

Ἐπίσης, ὁ χριστιανικός κόσμος, ἀνέκαθεν, προσεύχεται πρός ἀνατολάς. Αὐτό δέν τό γράφει πουθενά ἡ Καινή Διαθήκη, αὐτό εἶναι στοιχεῖο ἀπό τήν Ἱερά Παράδοση.

 

Περί τῆς Θείας Εὐχαριστίας

Ἔπειτα, νά ἔρθουμε στά λεγόμενα ρήματα τῆς ἐπικλήσεως, ὅταν γίνεται ἡ Θεία Εὐχαριστία. Ὁ ἱερέας ἤ ὁ ἀρχιερεύς, ἐκείνη τή στιγμή, λέει κάποια λόγια. Εἶναι τά λόγια μέ τά ὁποῖα ἐπικαλεῖται τήν κάθοδο τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, τά ὁποῖα αὐτά λόγια, δέν ὑπάρχουν γραμένα στήν Καινή Διαθήκη.

Στήν Καινή Διαθήκη ὑπάρχει τό ρῆμα "εὐχαριστήσας", ἀλλά δέν ἐξηγεῖ τί ἀκριβῶς εἶπε ὁ Χριστός ἐκείνη τήν ὥρα.

Στήν πρώτη πρώτη φάση της, ἡ Χριστιανική Ἐκκλησία, ἀπόκρυπτε τό μυστήριo αὐτό.

Πρῶτος, ὁ Ἰουστῖνος ὁ φιλόσοφος καί Μάρτυς, κάνει λόγο γι' αὐτό τό μυστήριο. Ἔχουμε καί κείμενα τοῦ 4ου αἰῶνος, πού λένε ὅτι τά της ἐπικλήσως ρήματα δέν παρεδόθησαν γραπτῶς, ἀλλά παρεδόθησαν προφορικῶς καί μεταφέροντο ἀπό στόμα σέ στόμα.

Θά μπορούσαμε καί ἄλλα πολλά νά ἀναφέρουμε. Ἀρκοῦν ὅμως αὐτά, γιά νά καταλάβουμε ὅτι οἱ Προτεστάντες δέν βρίσκονται στήν ὀρθή ὁδό, ἀπορρίπτοντας τήν προφορική Παράδοση, ὅσα δηλαδή μᾶς εἶπε ὁ Χριστός καί οἱ Ἀπόστολοι.

Νά ποῦμε ἕνα ἄλλο παράδειγμα: Οἱ Προτεστάντες, εἶναι σάν ἕναν ἀετό πού ἔχει ἕνα φτερό. Χρειάζεται ὅμως καί τά δύο φτερά γιά νά πετάξει. Χρειάζεται τό ἕνα φτερό πού λέγεται γραπτή Παράδοση καί τό ἄλλο φτερό, πού λέγεται, προφορική Παράδοση.

Χρειάζεται ἡ Ἁγία Γραφῇ ἀλλά χρειάζεται καί ἡ Ἱερά Παράδοσις.

 

Περί τιμῆς καί προσκυνήσεως τῶν Ἁγίων

καί τῶν ἱερῶν τους λειψάνων

Στόν Προτεσταντικό χῶρο ἀπορρίπτονται οἱ Ἅγιοι καί τά ἅγια λείψανα, ἐνῶ στό Ρωμαιοκαθολικό κόσμο καί στόν Ὀρθόδοξο κόσμο, τιμῶνται οἱ Ἅγιοι καί τά ἅγια λείψανα.

Νά δοῦμε ποιά εἶναι ἡ θέσῃ τῆς Ὀρθοδοξίας σέ σχέση μέ τήν ἁγιοσύνη.

Οἱ Ὀρθόδοξοι, παραδεχόμαστε, ὅτι ὅταν ἕνας ἄνθρωπος, προχωρεῖ πρός τόν ἁγιασμό, περνάει πρῶτα τήν καθαρτική τάξῃ, καθαρίζεται ἡ φύσῃ του ἀπό τά πάθῃ, μετά εἶναι ἡ φωτιστική τάξῃ, φωτίζεται μέ τήν χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, καί μετά ἔχουμε τήν τελείωση, τήν μυστική ἕνωση μετά τῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ καί ὁ ἄνθρωπος αὐτός, γίνεται πνευματοφόρος καί εἶναι γεμᾶτος πνευματική δύναμη. Αἰσθάνεται μέσα του τήν παρουσία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ,ἡ ὁποία εἶναι καί στήν ψυχή καί στό σῶμα.

Ὅταν λοιπόν, μέ τό θάνατο χωρισθεῖ ἡ ψυχή ἀπό τό σῶμα, ἡ χάρις τοῦ πνευματοφόρου ἀνθρώπου πηγαίνει καί μέ τήν ψυχή στό χῶρο τῶν πνευμάτων ἀλλά, παραμένει καί μέ τά ἅγια λείψανα.

Γι' αὐτό ἔχουμε περιπτώσεις πού στά ἅγια λείψανα, ἐκδηλώνεται ἡ χάρις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.

 

Στήν Παλαιά Διαθήκη, οἱ Προφῆτες εἶχαν την χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, γι' αὐτό ἀναφέρεται, ὅτι τά λείψανα ἑνός Προφήτου μόλις ἀκούμπησαν ἕναν νεκρό, ὁ νεκρός ἀνεστήθει!

Ἐάν κανείς διαθέσει λίγο χρόνο νά μελετήσει τά ἅγια λείψανα πού ὑπάρχουν μέσα στήν ἐκκλησία, θά δεῖ ὅτι εἶναι αἰσθητή καί ἐξωτερικά ἡ χάρις τούς Ἁγίου Πνεύματος.

Ἔχουμε ἁγίους, πού εἶναι ἄφθαρτα τά ἅγια λείψανά τους, ὅπως εἶναι οἱ τρεῖς τῶν Ἑπτανήσων, Ἁγ. Γεράσιμος, Ἁγ. Διονύσιος, Ἁγ. Σπυρίδων κλπ.

Ἔχουμε ἔπειτα, σέ πάρα πολλές περιπτώσεις, τήν ἔκχυση εὐωδίας τήν ὥρα πού πηγαίνει ὁ χριστιανός μέ εὐλάβεια νά προσκυνήσει τιμητικῶς τα ἅγια λείψανα. Ξεχύνεται ἕνα ἄρωμα καταπληκτικό, ἕνα οὐράνιο ἄρωμα!

Μοῦ διηγῆτο κάποιος ὅτι, ὅταν λιτανεύεται ἡ κᾶρα τοῦ Μεγάλου Βασιλείου πού ὑπάρχει στήν Μεγίστη Λαύρα τοῦ Ἁγίου Ὅρους, τήν 1η Ἰανουαρίου, εἶναι λές καί σπάσανε 50 μπουκάλια ἀρώματα!

Ἔχουμε ἄλλες περιπτώσεις πού ἀπό τό Ἅγιο λείψανο μπορεῖ νά ἐκχύνεται μύρο. Ὅπως γιά παράδειγμα, στό μοναστήρι τοῦ Ξενοφῶντος στόν Ἄθω, ὑπάρχει τό δεξί χέρι τοῦ Ἁγίου Γεωργίου, τό ὁποῖο κατά καιρούς ἀναδίδει καί ἀναβλύζει καί ἄρωμα!

 Μέσα στά ἅγια λείψανα ὑπάρχει δύναμις πνευματική πού τήν αἰσθάνονται αὐτοί πού πλησιάζουν γιά νά προσκυνήσουν.

Πολλές φορές στό κρανίο τῶν ἁγίων σχηματίζεται ἡ σταυροειδής ραφῇ ἐνῶ βάση τῶν φυσιολογικῶν δεδομένων δέν ὑπάρχει τέτοια περίπτωση.

Ἔχουμε χιλιάδες περιπτώσεις πού τά ἅγια λείψανα θαυματουργούν, φέρ' εἰπεῖν ἡ κᾶρα τοῦ Ἁγίου Θωμᾶ, πού ὑπάρχει στό μοναστήρι τῆς Πάτμου, ὅταν πέφτει σέ ἕνα νησί ἀκρίδα καί εἶναι νά κατασπαράξει τά πάντα, μόλις πάρουν τήν ἁγία κᾶρα τοῦ Ἀπόστολου Θωμᾶ καί τήν λιτανεύσουν, ἀμέσως ἡ ἀκρίδα πέφτει στήν θάλασσα, ὅπως ἔγινε πρό καιροῦ στήν Σύμη.

Ὅλα αὐτά τά ἀπορρίπτουν, οἱ Προτεστάντες. Ἀπορρίπτουν τους Ἁγίους μας.

Ὅταν τήν περίοδο τῆς Γερμανικῆς Κατοχῆς, οἱ Γερμανοί ἀπεφάσισαν νά καταστρέψουν μία πόλη νά σφάξουν τούς κατοίκους καί νά κάψουν τήν ἐκκλησία, ὁ πολιοῦχος ἅγιος τήν περιοχῆς, παρουσιάστηκε στόν Γερμανό καί τοῦ εἶπε στόπ! Δέν θά κάψεις, δέν θά σφάξεις, καί ἐγώ θά ἀναλάβω νά σέ γυρίσω στήν Γερμανία!

Οἱ Γερμανοί, μαρτυροῦν οἱ ἴδιοι αὐτό τό θαῦμα καί μάλιστα, κάποιοι ἀπό αὐτούς, ἦταν καί Προτεστάντες!

 Ἡ Θεσσαλονίκη ἦταν 482 χρόνια σκλαβωμένη στούς Τούρκους καί ἀπελευθερώθηκε πότε; Ἀνήμερα τοῦ πολιούχου ἁγίου της, δηλαδή ἀνήμερα τοῦ Ἁγίου Δημητρίου!

Ἐπίσης κάποτε στίς ἀρχές τοῦ 9ου αἰῶνος, κινδύνευε πάρα πολύ ἡ πόλις τῆς Πάτρας καί παρουσιάστηκε ὁ Ἅγιος Ἀνδρέας καί τήν ἔσωσε.

 Ὅλα αὐτά, χιλιάδες, μυριάδες θαυματουργίες, ὑπερφυσικά σημεῖα, ἀσηψίες, εὐκαμψίες μελῶν, εὐωδιές οὐράνιες, θαύματα ἀναρίθμητα, ὅλα τά ἀπορρίπτουν μέ μιά μονοκοντυλιά οἱ Προτεστάντες, δηλαδή ἀπορρίπτουν μέ ἄλλα λόγια τό Ἅγιο Πνεῦμα, διότι αὐτά εἶναι ἔργα τῆς χάριτος τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.

 

Περί τῶν Ἁγίων Εἰκόνων

Ἄς ἔρθουμε καί στό θέμα τῶν ἁγίων εἰκόνων.

Ὁ Προτεσταντικός κόσμος ἀπορρίπτει τίς ἱερές εἰκόνες καί λέει (αὐτό βέβαια τό λένε καί ἄλλοι αἱρετικοί ὅπως οἱ μάρτυρες τοῦ Ἰεχωβᾶ), λένε λοιπόν, ὅτι ἡ Ἁγία Γραφῇ λέει "οὐ ποιήσεις σεαυτόν εἴδωλον", ἄρα ἐμεῖς ἔχοντας τίς εἰκόνες, προσκυνοῦμε τά εἴδωλα.

Ἀλλά ἡ ὀρθή ἔννοια τοῦ χωρίου εἶναι ὅτι, ἀπαγορεύονται τά ὁμοιώματα τά ὁποῖα ἐξυπηρετοῦν τήν εἰδωλολατρεία. Δέν ἀπαγορεύονται τά ὁμοιώματα πού ἐξυπηρετοῦν τήν λατρεία τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ.

Γι' αὐτό ὁ ἴδιος ὁ Θεός πού λέει μήν κάνετε ὁμοιώματα, ἔδωσε ἐντολή στόν ἁγιότατο χῶρο πού ἦταν τά Ἅγια τῶν Ἁγίων, στήν σκηνή τοῦ μαρτυρίου, νά εἶναι γεμᾶτος ὅλος ὁ χῶρος ἐκεῖνος μέ ὁμοιώματα Χερουβείμ, ἁγίων προσώπων πού βρίσκονται στόν οὐρανό, μάλιστα δέ στά Ἅγια τῶν Ἁγίων ὑπῆρχαν καί δυό γλυπτά Χερουβείμ.

Πῶς ἐδῶ ἐπιτρέπονται τά ὁμοιώματα;

Ἐπιτρέπονται διότι ἐξυπηρετοῦν τήν λατρεία τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ.

Διότι ὅταν ἕνας βλέπει μπροστά του τά Χερουβείμ, ἀμέσως ὁ νοῦς τοῦ ἀνεβαίνει στό οὐρανό.

Ὅταν βλέπουμε εἰκόνα, ἀνάλογα μέ τήν ποιότητα τῆς εἰκόνος, μετακινεῖται καί ὁ νοῦς μας.

Ὅταν βλέπουμε μία αἰσχρή εἰκόνα, ὁ νοῦς μᾶς κατεβαίνει στήν λάσπη, ὅταν βλέπουμε μία εἰκόνα ἑνός Ἁγίου προσώπου, ὁ νοῦς μᾶς ἀνεβαίνει στά οὐράνια.

Ἔπειτα οἱ εἰκόνες ἰσοδυναμοῦν μέ τό Εὐαγγέλιο. Ἕνας ἄνθρωπος, γιά παράδειγμα, ὁ ὁποῖος εἶναι ἀγράμματος καί δέν ξέρει νά διαβάσει τήν περικοπῇ γιά τήν Μεταμόρφωση τοῦ Χριστοῦ, ὅταν δεῖ τήν εἰκόνα τῆς Μεταμορφώσεως, εἶναι σάν νά διαβάζει Εὐαγγέλιο.

 

Περί τῆς Ἑρμηνείας τῆς Ἁγίας Γραφῆς

Ἐμεῖς παραδεχόμαστε ὅτι, γιά νά ἑρμηνευθεῖ ἡ Ἁγία Γραφή χρειάζεται νά ὑπάρχει θεοφόρος ἄνθρωπος, πού νά ἔχει μέσα του την χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.

Ἔτσι στηριζόμαστε στούς θεοφόρους Πατέρες τῆς ἐκκλησίας, στούς μεγάλους διδασκάλους, πού ὅταν ὑπάρχει ἕνα δύσκολο ἁγιογραφικό ἐδάφιο, τρέχουμε στήν ἑρμηνεία τῶν Πατέρων.

Ἡ συμφωνία τῶν Πάτερων, εἶναι ἕνα σταθερό σημεῖο ,βάση τοῦ ὁποίου ἑρμηνεύουμε σωστά καί ἀκολουθοῦμε ὅλοι τήν ἴδια ἑρμηνεία καί βαδίζουμε σέ ἕνα δρόμο σταθερό.

Ἐνῶ στόν Προτεσταντικό κόσμο, κάθε ἕνας ἑρμηνεύει ὅπως θέλει τά χωρία τῆς Ἁγίας Γραφῆς καί γι' αὐτό βλέπουμε νά ἔχουν πλῆθος ὁμολογιῶν.

Ἄλλος εἶναι Λουθηρανός, ἄλλος Καλβινιστής, ἄλλος Κουάκερος, ἄλλος Μεθοδιστής, ὁ ἄλλος εἶναι τοῦ Τετραγωνικοῦ Εὐαγγελίου, Χριστάδελφος, Γεδεωνιστής, Εὐαγγελικός, Πεντηκοστιανός, καί δέν τελειώνει ὁ κατάλογος αὐτῶν.

Ἔπειτα πρέπει νά ποῦμε καί τό ἑξῆς, ὅτι οἱ Πατέρες τῆς ἐκκλησίας πού εἶναι θεοφόροι, ἔχουν σοφία θεϊκή. Μᾶς ἄφησαν δέ, ὑπέροχα ἔργα, ὑπέροχες ὁμιλίες, ὑπέροχες ἑρμηνεῖες τῆς Ἁγίας Γραφῆς, καί ἔχουμε Πατέρες σέ ὅλους τούς αἰῶνες.

Τόν πρῶτο αἰῶνα ἔχουμε τόν ἅγιο Πολύκαρπο, ἔχουμε τόν Κλήμη Ρώμης. Ἀργότερα τόν ἅγιο Ἰγνάτιο, τόν ἅγιο Ἰουστῖνο.

Κατόπιν τόν περίφημο ἅγιο Κυπριανό Καρχηδόνος, ἀργότερα τόν Ἀμβρόσιο, τόν Μέγα Ἀθανάσιο, ἀργότερα τούς μεγάλους του 4ου αἰῶνος, Βασίλειο, Γρηγόριο, Χρυσόστομο καί λοιπά.

Κατόπιν ἔχουμε τόν περίφημο Κύριλλο Ἀλεξανδρείας πού ἔχει κάνει καταπληκτική ἑρμηνεία στό κατά Ἰωάννην Εὐαγγέλιο, ἀργότερα ἄλλους.

Τόν 7ο αἰῶνα ἔχουμε τόν περίφημο Μάξιμο τόν Ὁμολογητή, ἀργότερα τόν θαυμάσιο Ἰωάννη τόν Δαμασκηνό, κατόπιν ἰ' -ἰα' αἰῶνα, ἔχουμε τόν Συμεῶν τόν Νέο Θεολόγο.

Κατόπιν τόν 14ο αἰῶνα ἔχουμε τόν ἀνεπανάληπτο Γρηγόριο τόν Παλαμᾶ.

Τόν 18ο αἰῶνα, τόν ἅγιο Νικόδημο τόν Ἁγιορείτη καί λοιπά. Καταπληκτικά ἔργα, ὑπέροχα ἔργα, ἀριστουργήματα γεμᾶτα ἀπό τήν χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.

Εἶναι ἔργα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἀλλά αὐτά τά ἀπορρίπτουν οἱ Προτεστάντες, δηλαδή ἀπορρίπτουν τήν δράσῃ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ὁ Χριστός λέει τό Ἅγιο Πνεῦμα θά μένει εἰς τόν αἰῶνα μέσα στήν ἐκκλησία, ὄχι ὅτι θά ἔρθει τόν 16ο αἰῶνα πού ἦρθαν οἱ Προτεστάντες ἤ τόν 20ο αἰῶνα πού ἦρθαν οἱ Πεντηκοστιανοί!

Τί νά ποῦμε λοιπόν γιά τούς Προτεστάντες...

Δέν βαδίζουν σέ σωστό δρόμο.

Ὅταν λέει ἕνας Προτεστάντης ὅτι ἐγώ στηρίζομαι στήν Καινή Διαθήκη καί δέν παραδέχομαι τίς παραδόσεις τοῦ Χριστοῦ καί τῶν Ἀποστόλων, ἔ τότε , καί ἡ Καινή Διαθήκη εἶναι "ξεκάρφωτη", διότι δέν ὑπάρχει πουθενά γραμένο μέσα σ' αὐτή, ὅτι ἡ Καινή Διαθήκη, ἀποτελεῖται ἀπό 27 βιβλία!

Αὐτό τό λέει ἡ Παράδοση τῆς ἐκκλησίας μας!

Ἀπορρίπτουν ἄν τό ἐξετάσουμε καλά καί τήν ἴδια τήν Καινή Διαθήκη !!

Καί τό χειρότερο ἁμάρτημα τῶν Προτεσταντῶν εἶναι ὅτι ἔχουν δημιουργήσει τρομερό σχίσμα καί κάθε τόσο κομματιάζεται τό σῶμα τοῦ Χριστοῦ.

Ὅπως εἶναι ἁμαρτία, τό σῶμα τοῦ Χριστοῦ νά τό κόβεις σέ κομμάτια, τή στιγμή πού εἶναι Ἕνα, ἔτσι ἀκριβῶς εἶναι καί ἡ κατάσταση πού δημιούργησαν καί δημιουργοῦν οἱ Προτεστάντες.

Ὁ Παῦλος στήν πρός Ἐφεσίους Ἐπιστολή, λέγει "εἰς Κύριος, ἐν σῶμᾳ, ἐν Πνεῦμᾳ, μιά πίστις, ἐν βάπτισμᾳ".

Ὅσοι διασποῦν αὐτό τό Ἕνα σῶμα τοῦ Χριστοῦ, διαιροῦν τήν Ἐκκλησία. Αὐτοί εἶναι ἔνοχοι τῆς πιό φοβερῆς ἁμαρτίας καί τούς περιμένει καί ἡ ἀνάλογη τιμωρία, ἔστω καί ἐάν ξέρουν ἀπ' ἔξω ὅλη τήν Ἁγία Γραφῇ καί κάνουν τόν ἱεροκήρυκα καί τόν ἑρμηνευτή τῆς Ἁγίας Γραφῆς!