Ὁ Π.Ο.Υ. ἐν μέσῳ πολλῶν ἀντιδράσεων ἀπέτυχε νά υἱοθετήσει τή «Συνθήκη γιά τίς πανδημίες»

 

Γράφει ὁ Νικόδημος Καλλιντέρης

 

Σημαντική εἴδηση πού στήν Ἑλλάδα πέρασε στά ψιλά... Κοινῶς, «θάφτηκε»!

Παρά τά δύο χρόνια κατά τά ὁποῖα διεξάγονταν διαπραγματεύσεις, τελικά τά 194 κράτη-μέλη τοῦ Παγκόσμιου Ὀργανισμοῦ Ὑγείας (Π.Ο.Υ.) δέν κατόρθωσαν νά συμφωνήσουν στήν υἱοθέτηση τῆς «Συνθήκης γιά τίς Πανδημίες» (Pandemic Treaty).

Ἡ ἐν λόγῳ Συνθήκη, ἰδίως στήν ἀρχική της μορφή, δημιουργοῦσε ἕνα ἄκρως συγκεντρωτικό μοντέλο διαχείρισης τῶν ὑγειονομικῶν κρίσεων πού περιελάμβανε μεταξύ ἄλλων δεσμευτικές γιά τά κράτη-μέλη ἀποφάσεις γιά τήν ἐπιβολή ἐγκλεισμῶν (lockdowns), ὑποχρεωτικῶν ἐμβολιασμῶν, κλείσιμου ἐθνικῶν συνόρων, πιστοποιητικῶν ἐμβολιασμῶν καί ὑγείας καί ἄλλων περιοριστικῶν μέτρων. Ὁ Π.Ο.Υ. καί οἱ μή δημοκρατικά νομιμοποιημένοι ἀλλά δοτοί ἀξιωματοῦχοι του, διά τῆς Συνθήκης θά ἀποκτοῦσαν μιά ἄνευ προηγουμένου ἰσχύ στή χάραξη μιᾶς παγκόσμιας πολιτικῆς ὑγείας σέ ἔκτακτες περιστάσεις!

Σέ πολλές χῶρες ὑπῆρξαν ἀπό τήν πρώτη στιγμή σθεναρές ἀντιδράσεις ἀπό πολιτικούς, κόμματα καί τήν κοινωνία τῶν πολιτῶν μέ ἀποτέλεσμα στίς τελικές διαπραγματεύσεις νά παρουσιαστεῖ ἕνα ἐν μέρει διαφορετικό ἀπό τό ἀρχικό κείμενο, τό ὁποῖο καί πάλι ὅμως δέχτηκε τά πυρά πολλῶν εἰδικῶν γιά τήν ὑφαρπαγή ἐξουσίας ἀπό τά ἐθνικά κράτη καί τή συγκέντρωσή της στούς γραφειοκράτες τοῦ Π.Ο.Υ.

Ὁ Π.Ο.Υ. ἐπρόκειτο νά υἱοθετήσει τή Συμφωνία στήν ἐτήσια συνέλευσή του πού λαμβάνει χώρα αὐτές τίς ἡμέρες στή Γενεύη τῆς Ἑλβετίας. Ὁ ἐμφανῶς ἀπογοητευμένος μέ τήν ἐξέλιξη Γενικός Διευθυντής τοῦ Π.Ο.Υ. Tedros Adhanom Ghebreyesus δήλωσε ὅτι «αὐτό δέν εἶναι ἀποτυχία. Θά προσπαθήσουμε τά πάντα - πιστεύοντας ὅτι ὅλα εἶναι δυνατά - καί θά τό κάνουμε αὐτό γιατί ὁ κόσμος χρειάζεται ἀκόμα μιά Συνθήκη γιά τίς πανδημίες».

Ἀπό τούς πολιτικούς πού ἔδωσαν μάχη γιά τήν ἀνάδειξη τῶν κινδύνων γιά τά δικαιώματα τῶν πολιτῶν καί τούς δημοκρατικούς θεσμούς ἀπό τίς προβλέψεις τῆς Συνθήκης ξεχώρισε ὁ Ὁλλανδός Εὐρωβουλευτής Rob Roos, ὁ ὁποῖος μέ τίς συνεχεῖς παρεμβάσεις του τούς τελευταίους μῆνες ἐξήγησε τόν τρόπο μέ τόν ὁποῖο ἡ Συνθήκη θά μεταβίβαζε τεράστια πολιτική ἰσχύ στήν Κίνα καί στούς λομπίστες τῶν φαρμακοβιομηχανιῶν τήν ὥρα πού ὁ ἁπλός πολίτης θά ἔστεκε ἀδύναμος ἀπέναντι στούς μή ἐκλεγμένους γραφειοκράτες τοῦ Π.Ο.Υ. Ἐπίσης, ἐντόπισε τούς κινδύνους μιᾶς ἑνιαίας καί παγκόσμιας πολιτικῆς ὑγείας γιά τήν ἀντιμετώπιση μιᾶς ἐνδεχόμενης πανδημίας λέγοντας ὅτι «κατά τή διάρκεια μιᾶς πανδημίας, ἡ καλύτερη προσέγγιση δέν θά εἶναι ἡ ἴδια παντοῦ. Κάποιος σκέφτεται τίς διαφορές στόν πολιτισμό ἀλλά καί τήν πυκνότητα τοῦ πληθυσμοῦ ἤ πῶς ἐπιτυγχάνεται ἡ κατάλληλη ἰσορροπία μεταξύ τοῦ κινδύνου καί τῆς ἐλευθερίας σέ κάθε πολιτισμό».

Εἶναι πάντως ἀπογοητευτικό πού παρά τό πάθημα τῆς πρόσφατης ὑγειονομικῆς κρίσης τοῦ κορωνοϊοῦ μέ τά αὐταρχικά μέτρα καί τίς ἀντιεπιστημονικές ὑποχρεωτικότητες, δέν βγάλαμε τά ὀρθά συμπεράσματα. Καί κάπως ἔτσι ἐξηγεῖται ἡ σιωπή νεκροταφείου στή χώρα μας γιά τό τόσο σοβαρό θέμα τόσο σέ θεσμικό τοὐλάχιστον ἐπίπεδο...

 

Νικόδημος Καλλιντέρης