ΟΙ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΙΑΝΟΙ ΚΑΙ Η ΠΑΝΑΓΙΑ

 

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΚΗΦΙΣΙΑΣ ΑΜΑΡΟΥΣΙΟΥ ΩΡΩΠΟΥ ΚΑΙ ΜΑΡΑΘΩΝΟΣ

ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ @ΚΑΙ  ΚΑΚΟΔΟΞΙΑ

 ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΚΟΙΜΗΣΕΩΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ

ΝΕΑΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ- ΩΡΩΠΟΥ

               

ΟΙ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΙΑΝΟΙ

ΚΑΙ Η ΠΑΝΑΓΙΑ

+ Αρχιμ. Δανιήλ Γούβαλη

Ἀπομαγνητοφωνημένη ὁμιλία τοῦ μακαριστοῦ γέροντα

Κάθε ἐποχὴ ἡ ἐκκλησία ἀντιμετωπίζει καὶ καινούργιους αἱρετικούς.

Σὲ περασμένους αἰῶνες εἴχαμε τοὺς Γνωστικούς, τοὺς Ἀρειανούς, τοὺς Πνευματομάχους, τοὺς Μονοφυσίτες, τους Εἰκονομάχους, τοὺς Λουθηρανοὺς καὶ λοιπὰ καὶ λοιπά, στὶς ἡμέρες μας ἔχουμε τοὺς Μ.τ. Ἰεχωβᾶ ἔχουμε καὶ τοὺς Πεντηκοστιανούς. Καὶ ὁ Θεὸς γνωρίζει ποιοί φρέσκοι θὰ ξεπροβάλουν κατὰ τὸν 21ο αἰῶνα καθὼς θὰ παλιώνουν καὶ θὰ ἐκφυλίζονται οἱ τωρινοί.

Ἡ πρόνοια τοῦ Θεοῦ πολλὲς φορὲς ἐπιτρέπει, κάποια πρόσωπα μὲ ἔντονα ἐνδιαφέροντα πνευματικά, νὰ μπλέξουν σὲ κάποια κίνηση αἱρετικὴ καὶ νὰ γνωρίσουν ἄμεσα ἐκ τοῦ σύνεγγυς τὰ δόγματα καὶ τὰ βιώματα καὶ στὴ συνέχεια ὁ Θεός τους ἐπιστρέφει πάλι στὴν Ὀρθόδοξη ἐκκλησία καὶ τοὺς βοηθεῖ ὥστε νὰ βοηθήσουν καὶ αὐτοὺς οἱ ὁποῖοι βρίσκονται ἤδη ἐγκλωβισμένοι μέσα στὴν πλάνη.

 

Καὶ σήμερα τὸ θέμα μας Πεντηκοστιανοὶ καὶ Παναγία θὰ τὸ κάνουμε μὲ τὸν νευρολόγο ψυχίατρο κύριο Παναγιώτη Λυσανδρόπουλο ὁ ὁποῖος βρίσκεται μαζί μας κι ὁ ὁποῖος ἔχει τὸν λόγο.

 

Ἕνας ἀπὸ τοὺς βασικοὺς λίθους προσκόμματος στὸν ὁποῖο οἱ αἱρετικοὶ κάθε ἀποχρώσεως σκοντάφτουν καὶ πέφτουν, εἶναι ἡ μητέρα τοῦ Χριστοῦ, ἡ Παναγία μας. Ἀπὸ τὸν κανόνα αὐτὸν δὲν ξεφεύγουν βέβαια καὶ οἱ Πεντηκοστιανοί.

Ὁ τρόπος ποὺ ἡ Ὀρθόδοξη ἐκκλησία ἀντιμετωπίζει καὶ τιμᾶ τὴν Ὑπεραγία Θεοτόκο εἶναι γι’ αὐτοὺς σκάνδαλο.

Ὁ λόγος εἶναι πάρα πολὺ ἁπλὸς˙ ἐκεῖνοι βγάζουν τὰ συμπεράσματά τους γιὰ τὴν Θεοτόκο μὲ πηγὴ τὴν Ἁγία Γραφὴ καὶ μόνο τοὺς ὅπλο τὴν πεπερασμένη ἀνθρώπινη λογικὴ καὶ σοφία.

 Ἡ ὀρθόδοξη ἐκκλησία ὁμιλεῖ καὶ μὲ τὴν Γραφὴ ἀλλὰ καὶ μὲ τὸν φωτισμὸ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ποὺ εἶναι ἡ ἄνωθεν σοφία καὶ μὲ ὅπλο τὴν Παράδοση ὅπως αὐτὴ ἐκφράζεται ἀπὸ τοὺς Θεοφόρους Πατέρες.

Παράδοση καὶ φωτισμὸς ἀπὸ τὸ Ἅγιο πνεῦμα εἶναι τὰ δυὸ στοιχεῖα ποὺ ὁδηγοῦν τὸν Ὀρθόδοξο Χριστιανὸ στὴν ὀρθὴ ἑρμηνεία τῆς Ἁγίας Γραφῆς καὶ στὸ θέμα τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου ὅπως βέβαια καὶ σὲ κάθε ἄλλο θέμα.

Οἱ Πεντηκοστιανοὶ καὶ οἱ ὑπόλοιποι αἱρετικοί, ἀδυνατοῦν νὰ συλλάβουν τὴν ἀλήθεια γιὰ τὸ πρόσωπο τῆς ἀειπάρθενου Μαρίας δηλαδὴ μὲ λίγα λόγια ἀδυνατοῦν νὰ ἐννοήσουν σὲ βάθος τὸ μυστήριο τῆς ἐνσαρκώσεως τοῦ Σωτῆρος μας Ἰησοῦ Χριστοῦ μὲ τὸ ὁποῖο ἡ Παναγία εἶναι συνδεδεμένη.

Αδυνατούν βέβαια νὰ ἐννοήσουν καὶ τὸν τρόπο τῆς σωτηρίας τοῦ ἀνθρώπου ἐντὸς τῆς Ἐκκλησίας στὴν ὁποία ἡ Θεοτόκος κατέχει ἐξαιρετικὴ θέση.

 

Ὑποστηρίξαμε καὶ ἄλλη φορὰ ὅτι κάθε αἱρετικὴ διδασκαλία ἄμεσα ἡ ἔμμεσα, κρυφὰ ἢ φανερά, ἔχει ἕνα καὶ μόνο στόχο, τὸν Χριστὸ καὶ τὴν Ἐκκλησία Του, ἐνῷ ἐπιφανειακὰ τοὐλάχιστον μιλοῦν ὑπὲρ τοῦ Χριστοῦ.

 Ἔτσι καὶ ἡ ἐπίθεση ποὺ γίνεται στὸ πρόσωπο τῆς Θεοτόκου καὶ ἡ προσπάθεια ὑποβιβασμοῦ της, οὐσιαστικὰ στρέφονται πρῶτον ἐναντίον τοῦ Χριστοῦ, γιατί διαστρέφουν καὶ παραποιοῦν τὴν ἐνσάρκωση του καὶ δεύτερον ἐναντίον τῆς ἐκκλησίας τὴν ὁποία ἀπογυμνώνουν καὶ τὴν καθιστοῦν ἕνα σῶμα κενὸ χωρὶς ζωή.

 

Ἂς δοῦμε ὅμως τὸ θέμα ἀναλυτικότερα, στὶς συνάξεις των Πεντηκοστιανὼν δὲν ἀναφέρεται ποτέ, οὔτε στὶς προσευχές, οὔτε στὰ κηρύγματα, οὔτε στὶς ἰδιαίτερες συζητήσεις τους.

Ἀναφέρετε μόνον ὅταν κατὰ τὴν πορεία ἑνὸς κηρύγματος συναντοῦν ἐδάφια τῆς Γραφῆς ποὺ μιλοῦν γιὰ τὴν Θεοτόκο. Τότε βέβαια οἱ Πεντηκοστιανοὶ μὴ μπορῶντας νὰ κάνουν καὶ ἀλλιῶς λένε δύο κουβέντες γιὰ «τὴν ἀδελφή μας τὴν Μαρία» ὅπως ἀποκαλοῦν τὴν Παναγία.

Ἔτσι ἁπλὰ χωρὶς κανένα ἰδιαίτερο σεβασμό, καμία ἰδιαίτερη τιμή, προσπερνοῦν τὴν μητέρα τοῦ Χριστοῦ σὰν νὰ ἦταν ὁποιοσδήποτε ἀπὸ τὰ ἀλλα πρόσωπα της Βίβλου, ἀδιάφορα, χωρὶς νὰ συνειδητοποιοῦν τὴν ἀξία της καὶ τὴν κεφαλαιώδη σημασία ποὺ διαδραμάτισε στὸ ἔργο τῆς σωτηρίας τοῦ ἀνθρώπου.

 Ἡ γυναῖκα ποὺ μακαρίζουν ὅλες οἱ γενεές, ἡ τιμιωτέρα τῶν Χερουβεὶμ καὶ ἐνδοξοτέρα ἀσυγκρίτως τῶν Σεραφείμ, ἡ Ἁγία μητέρα ὅλων τῶν Χριστιανῶν, εἶναι γιὰ τοὺς Πεντηκοστιανοὺς ἁπλὰ καὶ μόνον «ἡ ἀδελφή μας ἡ Μαρία».

Ὅπως πχ ὁ ἀδελφός μας ὁ Πέτρος, ὁ Παῦλος καὶ οἱ ἄλλοι Ἀπόστολοι.

Μάλιστα γιὰ τοὺς Πεντηκοστιανοὺς ἡ ἀξία τῆς Παναγίας εἶναι σαφῶς μικρότερη. Τονίζουν ὅτι οἱ Ἀπόστολοι καὶ στὴν συνεχεία οἱ μαθητές τους ἀγωνιστήκαν γιὰ τὴν μαθητεία τῶν ἐθνῶν, γιὰ τὴν διάδοση τοῦ Εὐαγγελίου, ἐνῷ ἡ Παναγία στερεῖται ἀποστολικοῦ ἔργου. Ἐπισημαίνουν μὲ ἔμφαση ὅτι ἡ Παναγία βρισκόταν στὸ ἀνώγειο τὴν ἡμέρα τῆς Πεντηκοστῆς προσευχόμενη, λέγοντας στὶς συνάξεις τους τὸ ἀνατριχιαστικὸ ἐκεῖνο, «καὶ ἡ Μαρία περίμενε στὴν οὐρὰ γιὰ νὰ λάβει πνεῦμα Ἅγιο». Ἐπίσης λένε ὅτι μετὰ τὴν γέννηση τοῦ Χριστοῦ, ἡ Παναγία ἔκανε μὲ τὸν Ἰωσὴφ καὶ ἄλλα πολλὰ παιδιά, ἀντικαθιστῶντας ἔτσι τὸ ἀειπάρθενος μὲ το πολύτεκνος.

Διδάσκουν ἐπίσης ὅτι ὁ Χριστὸς καθόλου καλὰ δὲν τὰ πήγαινε μὲ τὴν μητέρα του, ἀλλὰ τὴν κρατοῦσε σὲ ἀπόσταση καὶ τὴν ἔβαζε μάλιστα καὶ στὴν θέση της, ὅποτε ἐκείνη προσπαθοῦσε νὰ ἀσκήσει τὴν μητρικὴ ἐξουσία.

Θεωροῦν βλασφημία τὰ διδασκόμενα ἀπὸ τὴν Ὀρθόδοξη ἐκκλησία γῦρο ἀπὸ τὸν θάνατο καὶ τὴν μετάσταση τῆς Θεοτόκου στὸν οὐρανό, καθὼς καὶ τὴν ἐξέχουσα θέση ποὺ κατέχει ἐκεῖ, κοντὰ στὸν υἱό της καὶ Θεό μας Ἰησοῦ Χριστό.

Τέλος θεωροῦν δεισιδαιμονία τὴν τιμὴ καὶ τὴν ἀγάπη ποὺ ἀποδίδουν οἱ Ὀρθόδοξοι Χριστιανοὶ στὴν Παναγία, τὴν μεσιτεία ποὺ ζητοῦν ἀπὸ αὐτήν ,τὴν προσκύνηση τῶν εἰκόνων της καὶ μυθεύματα τὰ ἀναρίθμητα θαύματα της.

Σὲ πρόσφατη συζήτηση μὲ κάποιον ὑψηλὰ ἱστάμενο Πεντηκοστιανό, ὅταν ἡ κουβέντα ἦρθε στὸ πρόσωπο τῆς Παναγίας ἐκεῖνος μεταξὺ τῶν ἄλλων καὶ μὲ μεγάλη σιγουριὰ καὶ ἔπαρση δήλωσε ὅτι «ἡ ἀδελφή μας ἡ Μαρία εἶναι στὸν οὐρανὸ μεταξὺ τῶν ἄλλων Ἁγίων ἀλλὰ βέβαια δὲν μᾶς ἀκούει. Πὼς λοιπὸν νὰ μᾶς βοηθήσει;»

Ἐμεῖς πάντως ποὺ πιστεύουμε ὅτι ἡ Παναγία μας, μᾶς ἀκούει καὶ μεσιτεύει ὑπὲρ ἡμῶν, μὲ ὅλη μας τὴν καρδία τὴν παρακαλοῦμε νὰ τὸν βοηθήσει καὶ αὐτὸν γιατί εἶναι φίλος τῶν παιδικῶν μας χρόνων καὶ ὅλους τοὺς πλανημένους ἀδελφούς μας ποὺ τυφλώθηκαν ἀπὸ τὸν ἀντίδικο μας τὸν Διάβολο καὶ νὰ μεσιτεύσει στὸν Κύριό μας νὰ ἀφυπνιστοῦν καὶ νὰ δοῦν το φῶς τῆς ἀλήθειας.

Στὸ πρόσωπο τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου καὶ ἀειπαρθένου Μαρίας, ὅπως διδάσκει ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας,   θὰ σταθοῦμε σὲ μερικὰ βασικὰ σημεῖα σὲ μιὰ προσπάθεια ἀνασκευῆς αὐτῶν ποὺ διδάσκουν οἱ Πεντηκοστιανοὶ ,προσπαθῶντας νὰ ἀποσπάσουν ἀνυποψίαστα καὶ ἀπληροφόρητα πρόβατα μακριὰ ἀπὸ τὴν ποίμνη τῆς ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ.

Κατ' ἀρχὴν ἂς θυμηθοῦν οἱ Πεντηκοστιανοὶ πόσο συγκλονισμένοι μιλοῦν γιὰ τὶς ἐσωτερικές τους ἐμπειρίες, ἀκόμα καὶ ἐὰν ὅπως ἐμεῖς πιστεύουμε, δὲν πρόκειται γιὰ γνήσια Ἁγιοπνευματικά βιώματα, ἐκεῖνοι μιλοῦν μὲ πραγματικὴ ἔκσταση γιὰ τὸ πὼς γνώρισαν τὸν Κύριο, πὼς εἶδαν τὸν Κύριο, πὼς τοῦ μίλησε ἐκεῖνος ἢ οἱ ἄγγελοι του.

Ἔχοντας κατὰ νοῦ τὴν δύναμη αὐτῆς τῆς ἐμπειρίας καὶ τὸ πῶς αὐτὴ ἄλλαξε τὴ ζωή τους, ἂς κάνουν τὴν ἑξῆς σειρὰ σκέψεων.

Η Παναγία ποὺ εἶδε ὄχι ἁπλῶς ἄγγελο, ἀλλὰ τὸν Ἀρχάγγελο Γαβριὴλ καὶ ὄχι ἁπλῶς τὸν εἶδε ἀλλὰ καὶ συνομίλησε μαζί του καὶ ὄχι ἁπλῶς συνομίλησε ἀλλὰ ἔμαθε ὅτι θὰ γεννήσει τὸν ἴδιο τὸν Θεὸ μὲ σάρκα ἐκ της σαρκός της καὶ βεβαίως ἐπισκιασθεῖσα ἀπὸ τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιο ἔφερε στὰ σπλάχνα της τὸν ἀπερίγραπτο καὶ ἀπεριχώρητο Θεὸ καὶ τελικὰ ἔφερε στὸν κόσμο θαυματουργικῶς τὸν Βασιλέα τοῦ Σύμπαντος, τί φαντάζονται οἱ Πεντηκοστιανοί; Καμία ἐπίπτωση δὲν θὰ εἶχαν αὐτὰ τὰ γεγονότα στὴν «ἀδελφή τους τὴν Μαρία»;

Ἂν οἱ δικές τους οἱ ψευδοεμπειρίες τοὺς ἄλλαξαν τὴν ζωὴ ὅπως λένε, αὐτὸ τὸ ὑπέρτατο μεγαλεῖο ποὺ ἔζησε ἡ Θεοτόκος θὰ τὸ προσπερνοῦσε ἀδιάφορα καὶ θὰ συνέχιζε τὴν ζωὴ μὲ τὸν Ἰωσὴφ σὰν νὰ μὴν εἶχε συμβεῖ τίποτα; Ἢ φαντάζονται οἱ Πεντηκοστιανοὶ ὅτι τέτοια γεγονότα ποὺ ἄφησαν ἔκπληκτους καὶ τοὺς οὐρανούς, θὰ μποροῦσαν νὰ συμβοῦν σὲ μιὰ ἁπλὴ γυναῖκα;

Οἱ προσαγορεύσεις Πανάγια καὶ Ὑπέρ-Αγία εἶναι μᾶλλον ἀδύναμες γιὰ νὰ ἐκφράσουν τὴν ποιότητα καὶ τὸ ὕψος τῆς Ἁγιότητας τῆς Θεοτόκου.

 

π.Δ: Ἐδῶ νὰ κάνω καὶ κάποια παρατήρηση καὶ ἐγώ, ἂς σταθοῦμε σὲ ἕνα σημεῖο, ὅτι ὄχι ἄγγελος ἀλλὰ ἀρχιστράτηγος, ἀρχάγγελος ἐμφανίστηκε στὴν Παναγία καὶ τὴν ἐμφάνισή του ἡ Παναγία τὴν ἄντεξε, αὐτὸ εἶναι πάρα πολὺ σημαντικὸ γεγονός. Στὸν προφήτη Δανιὴλ στὸ 8ο κεφάλαιο ἀναφέρεται ὅτι ὁ προφήτης εἶδε ἕνα συγκλονιστικὸ ὅραμα, νὰ συγκρούετε ἕνας κριὸς μὲ ἕναν τράγο καὶ στὴν συνέχεια ἤθελε νὰ βρεθεῖ τρόπος νὰ ἑρμηνευθεῖ αὐτὸ τὸ ὅραμα καὶ ὁ Θεός του ἀποστέλλει τὸν ἀρχάγγελο Γαβριήλ, ἂν θέλετε διαβάσετε λίγο νὰ δοῦμε πὼς ἦταν ἡ ἐμφάνιση τοῦ ἀρχαγγέλου Γαβριήλ.

Καὶ ὅτε ἐγὼ ὁ Δανιὴλ εἶδον τὴν ὅρασιν καὶ ἐζήτουν τὴν ἔννοιαν, τότε ἰδού, ἐστάθη ἔμπροσθέν μου ὡς θέα ἀνθρώπου· καὶ ἤκουσα φωνὴν ἀνθρώπου ἐν μέσῳ τοῦ Οὐλαΐ, ἥτις ἔκραξε καὶ εἶπε, Γαβριήλ, κάμε τὸν ἄνθρωπον τοῦτον νὰ ἐννοήση τὴν ὅρασιν. Καὶ ἦλθε πλησίον ὅπου ἱστάμην· καὶ ὅτε ἦλθεν, ἐτρόμαξα καὶ ἔπεσον ἐπὶ πρόσωπόν μου· ὁ δὲ εἶπε πρὸς ἐμέ, ἐννόησον, υἱὲ ἀνθρώπου· διότι ἡ ὅρασις εἶναι διὰ τοὺς ἐσχάτους καιρούς. Καὶ ἐνῷ ἐλάλει πρὸς ἐμέ, ἐγὼ ἤμην βεβυθισμένος εἰς βαθὺν ὕπνον μὲ τὸ πρόσωπόν μου ἐπί την γῆν· πλὴν μὲ ἤγγισε καὶ μὲ ἔκαμε νὰ σταθῶ ὄρθιος. (Δανιὴλ 8:15-18)

 

Ἐδῶ βλέπουμε ἐμφανίζεται ὁ ἀρχάγγελος, ὁ ἀρχιστράτηγος Γαβριήλ, στὸν προφήτη, εἶναι ἕνας ἄνθρωπος μὲ μεγάλη πνευματικὴ δύναμη καὶ ὅμως δὲν μπορεῖ νὰ τὴν ἀντέξει τὴν παρουσία τοῦ ἀρχαγγέλου Γαβριὴλ καὶ πέφτει κάτω, λέει :καὶ ὅτε ἦλθε ἐτρόμαξα καὶ ἔπεσον ἐπὶ πρόσωπον μου, ἦταν τόσο πολὺ τὸ πέσιμο καὶ τόσο σωματικὸ καὶ τὸ ψυχικό, ποὺ εἶχε σχεδὸν χάσει καὶ τὶς αἰσθήσεις του, νόμιζε ὅτι βρισκόταν σὲ κατάσταση ὕπνου.

Καὶ ἀναγκάζετε ὁ ἀρχάγγελος νά τον ἀκουμπήσει, λέει: πλὴν μὲ ἤγγισε καὶ μὲ ἔκανε νὰ σταθῶ ὄρθιος, ὅταν τὸν ἀκούμπησε ὁ ἀρχάγγελος δύναμις μετεδόθη στὸν πεσμένο προφήτη καὶ σηκώθηκε.

Ἐὰν τώρα σταθοῦμε μόνο στὸ περιστατικὸ τί συμπεράσματα βγάζουμε;

Ὅτι τὸ ὕψος τῆς ἁγιότητας τῆς Παναγίας ἦταν τόσο μεγάλο καὶ ἡ καθαρότητά της τόσο ὑψηλὴ ὥστε μπόρεσε νὰ ἀντέξει τὴν θέα τοῦ ἀρχαγγέλου Γαβριήλ, ἐνῷ ὁ προφήτης Δανιὴλ τὸν ὁποῖον ὁ ἄγγελος σὲ κάποιο ἄλλο χωρίο τὸν ὀνομάζει σφόδρα ἀγαπητό, ἑπομένως ἦταν καὶ αὐτὸς σὲ ὑψηλὰ ἐπίπεδα ἁγιότητας, δὲν μπόρεσε νὰ ἀντέξει τὴν θέα τοῦ ἀγγέλου.

-Μάλιστα βλέπουμε δηλαδὴ ἡ πνευματικὴ δύναμις τῆς Παναγίας εἶναι τέτοια ὥστε νὰ ἀντέχει καὶ τὴν παρουσία τοῦ Ἀρχαγγέλου καὶ νὰ μπορεῖ νὰ συνομιλεῖ σὰν ἕνας ἄνθρωπος ποὺ πλήρως ἔχει τὶς αἰσθήσεις, τὴν λογικὴ καὶ δὲν πέφτει κάτω ξερὴ θὰ λέγαμε ,νὰ χάνει τὶς αἰσθήσεις της , νὰ βρίσκεται σὲ ὕπνο, αὐτὸ δείχνει τὴν δύναμη ποὺ κρύβει μέσα της ἡ Παναγία ὥστε νὰ ἀντέχει παρουσίες καὶ ἀρχιστρατήγων οὐρανίων ὄντων.

 

Βεβαίως, θὰ ἤθελα ἐδῶ νὰ παρατηρήσω ἐπ’ εὐκαιρίᾳ ὅτι οἱ Πεντηκοστιανοὶ βλέπουν μὲ περισσὴ εὐκολία ἀγγέλους, ἀρχαγγέλους, τὸν Κύριο, τώρα μὲ ποιό ὕψος ἁγιότητος καὶ καθαρότητος ἀντέχουν αὐτὲς τὶς θέες ἕνας Θεὸς ξέρει...

Προφανῶς θὰ εἶναι ἀνώτεροι ἀπὸ τὸν προφήτη Δανιήλ...

Ἔτσι φαίνετε....

Γίνεται σαφὲς πάντως, ὅτι ὑποβιβάζοντας οἱ Πεντηκοστιανοὶ τὴν ἁγιότητα τῆς Θεοτόκου συνειδητὰ ἢ ἀσυνείδητα ὑποβιβάζουν τὸ μεγαλεῖο καὶ τὸ μυστήριο τῆς ἐνσαρκώσεως τοῦ Σωτῆρος. Ἕνα τέτοιο συνταρακτικὸ γεγονὸς μποροῦσε νὰ συμβεῖ σὲ ἕνα τυχαῖο ἄτομο καὶ στὴ συνέχεια ἂν μὴ εἶχε καμία ἐπίδραση στὴν ζωή του, ε τότε, δὲν ἦταν δὰ καὶ τόσο συνταρακτικὸ τὸ γεγονὸς αὐτό. Προσέξτε μὲ τὶ λεπτὸ ἔμμεσο καὶ ὕπουλο τρόπο τὸ πονηρὸ πνεῦμα ναρκοθετεῖ ἀπὸ τὴν ἔναρξή της, τὴν ἐπίγεια παρουσία τοῦ Χριστοῦ.

Ἀλλὰ λένε ἁπλοϊκὰ τάχα οἱ Πεντηκοστιανοί, μὰ ὁ γάμος καὶ ἡ παιδοποιία δὲν εἶναι εὐλογημένα ἀπὸ τὸν Θεό;

Εἶναι τάχα κακὸ καὶ βέβηλο νὰ ἔκανε ἡ Μαρία καὶ ὁ Ἰωσὴφ πολλὰ παιδιά;

Ἡ ἀπάντηση εἶναι ἁπλή, ὁ γάμος καὶ ἡ τεκνογονία γιὰ ἐμᾶς τοὺς σαρκικοὺς ἀνθρώπους εἶναι γεγονότα φυσικὰ καὶ εὐλογημένα, ἀλλὰ γιὰ πρόσωπα τοῦ ὕψους τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου μὲ οὐράνια ἀποστολὴ καὶ δόξα, αὐτὰ τὰ φυσικὰ γιὰ ἐμᾶς εἶναι ἀφύσικα, ἡ ζωὴ τοῦ Κυρίου μας τὸ ἀποδεικνύει. Ἀλλὰ καὶ ἡ ζωὴ πολλῶν ἀποστόλων καὶ μαθητῶν τὸ ἐπιβεβαιώνει.

Τὰ σαρκικὰ γιὰ τοὺς σαρκικούς, γιὰ τοὺς πνευματικοὺς ἰσχύουν τὰ οὐράνια μέτρα.

Διαβάζουμε στὸ 20ο κεφάλαιο τοῦ κατὰ Λουκᾶ Εὐαγγελίου στίχος 34-35,  «...οἱ υἱοὶ τοῦ αἰῶνος τούτου νυμφεύουσι καὶ νυμφεύονται· οἱ δὲ καταξιωθέντες νὰ ἀπολαύσωσιν ἐκεῖνον τὸν αἰῶνα καὶ τὴν ἐκ νεκρῶν ἀνάστασιν οὔτε νυμφεύουσιν οὔτε νυμφεύονται·» ,  αὐτὰ εἶναι τὰ οὐράνια μέτρα βάση τῶν ὁποίων ἔζησε ἡ Θεοτόκος.

π.Δ: Ἐδῶ νὰ κάνω καὶ κάποια παρατήρηση, ἀναφέρεται στὴν Ἀποκάλυψη ὅτι στὸν οὐράνιο χῶρο γίνεται μιὰ μελωδία : καὶ ᾄδουσιν ᾠδὴν καινὴν ἐνώπιον τοῦ θρόνου καὶ ἐνώπιον τῶν τεσσάρων ζῴων καὶ τῶν πρεσβυτέρων· καὶ οὐδεὶς ἐδύνατο μαθεῖν τὴν ᾠδὴν εἰ μὴ αἱ ἑκατὸν τεσσαράκοντα τέσσαρες χιλιάδες, οἱ ἠγορασμένοι ἀπὸ τῆς γῆς. οὗτοί εἰσιν οἳ μετὰ γυναικῶν οὐκ ἐμολύνθησαν· παρθένοι γὰρ εἰσιν,  καὶ λέει στὴν συνέχεια ὅτι αὐτὴ τὴν ὠδὴ ἀπὸ τὴν Γῆ δὲν μποροῦσε κανεὶς νὰ τὴν ἐννοήσει καὶ νὰ τὴν αἰσθανθεῖ , μόνο λέει ὅσοι ζοῦσαν μὲ παρθενία. Αὐτὸ εἶναι στὸ ἰδ ’κεφάλαιο στοὺς στίχους 4 καὶ 5.

Μάλιστα. Τὰ χωρία τώρα ποὺ ἐπικαλοῦνται οἱ Πεντηκοστιανοὶ ὅπως τὸ Μάτθ. 1,25 ποὺ λέει ὅτι: καὶ δὲν ἐγνώριζεν αὐτήν, ἐως οὐ ἐγέννησε τὸν υἱὸν αὐτῆς τὸν πρωτότοκον, καθὼς καὶ τὰ χωρία ποὺ ἀναφέρονται ὀνόματα ἀδελφῶν τοῦ Ἰησοῦ, ἔχουν ἑρμηνευθεῖ σωστὰ ἀπὸ τοὺς Πατέρες τῆς ὀρθόδοξης ἐκκλησίας.

Ἂς κάνουν τὸν κόπο οἱ ἀδελφοί μας οἱ Πεντηκοστιανοὶ νὰ πάρουν τὰ ἑρμηνευτικὰ κείμενα τῆς Ἁγίας Γραφῆς τῶν Πατέρων τῆς ἐκκλησίας ὅπως πχ τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου νὰ δοῦν σὲ ἔκταση πὼς ἑρμηνεύονται αὐτὰ τὰ χωρία . Κάθε δική μας προσπάθεια τῶν ἑρμηνειῶν αὐτῶν στὸ περιορισμένο χρόνο τῆς ἐκπομπῆς θὰ τὶς ἀδικοῦσε.

 

Ἡ ἀλήθεια πάντως εἶναι ὅτι ἡ Θεοτόκος καὶ Παναγία καὶ Ὑπεραγία καὶ Παναμώμητος καὶ Ἀειπάρθενος εἶναι. Τώρα γιὰ τὸ θέμα τῆς σύγκρισής της μὲ τοὺς Ἀποστόλους καὶ τοὺς ἄλλους ἐργάτες τοῦ Εὐαγγελίου, νομίζω ὅτι λίγα χρειάζεται νὰ εἰπωθοῦν.

Ἡ ἐνεργὸς συνειδητὴ συμμετοχὴ στὸ μυστήριο τῆς ἔνσαρκου παρουσίας στὴν Γῆ, ἐκεῖνο τὸ θαυμαστό: ἰδοὺ ἡ δούλη Κυρίου γενοιτὸ μοὶ κατὰ τὸ ρῆμα σου, εἶναι ἀσύγκριτα μεγαλύτερη ἀπὸ τὴν ἐν συνεχείᾳ συμμετοχὴ στὴ διάδοση τοῦ χαρμόσυνου ἀγγέλματος τῆς πραγματοποίησης αὐτοῦ τοῦ γεγονότος.

Εἶναι σαφὲς δηλαδή, ὅτι τὸ γεγονὸς εἶναι σπουδαιότερο ἀπὸ τὴν ἀναγγελία του. Ἡ Παναγία μας εἶναι κύριος μέτοχος του γεγονότος, τὸ ἔργο της, τὴν ἐνσάρκωση δηλαδὴ τοῦ Θεοῦ στὸ πρόσωπο τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ ἀνήγγειλαν οἱ Ἀπόστολοι.

Ὅσον ἀφορᾶ τὰ περὶ Πεντηκοστῆς καὶ τῆς παρουσίας τῆς Μαρίας στὸ ἀνώγειο ὅπου μαζὶ μὲ τοὺς Ἀποστόλους ἔλαβε τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιο, ἂς σκεφτοῦν οἱ Πεντηκοστιανοὶ εἰς βάθος τὰ λεγόμενα τοῦ ἀρχαγγέλου Γαβριὴλ πρὸς τὴν Θεοτόκο 33 χρόνια περίπου πρὸ τῆς Πεντηκοστῆς:

«Πνεῦμα Ἅγιον ἐπελεύσεται ἐπὶ σὲ καὶ δύναμις ὑψίστου ἐπισκιάσει σοι» ἢ τὴν προφητεία διὰ Ἁγίου Πνεύματος τῆς Μαρίας: «ἰδοὺ γὰρ ἀπὸ τοῦ νῦν μακαριοῦσι μὲ πᾶσαι αἱ γενεαί» , κατὰ τὴν ἐπίσκεψή της στὴν Ἐλισάβετ. Ἄραγε τί θὰ εἶχαν νὰ ἀπαντήσουν γιὰ τὶς σχέσεις τῆς Θεοτόκου μὲ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα δεκαετίες ὁλόκληρες πρὸ τῆς Πεντηκοστῆς;

-π.Δ: Καὶ μόνο αὐτὸ πού, ἐσεῖς βέβαια ἔχετε προσωπικὴ ἄμεση ἐμπειρία, ποὺ ἀκούσατε ὅτι ἡ Παναγία περίμενε στὴν οὐρὰ γιὰ νὰ πάρει Ἅγιο Πνεῦμα, δείχνει ὅτι μέσα στὶς συνάξεις των Πεντηκοστιανὼν δὲν ἐπικρατεῖ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ, ἀλλὰ ἀλλότρια πνεύματα.

Διότι ἡ Παναγία τὴν ὥρα ποὺ ἐνσαρκώθηκε ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ ἦταν πλήρης Πνεύματος Ἁγίου καὶ μάλιστα θὰ λέγαμε οὐδέποτε ὑπῆρξε παρόμοια περίπτωση νὰ ὑπάρχει ἄνθρωπος στὴν Γῆ ἐπάνω νὰ εἶναι φορευς τῆς χάριτος Ἁγίου Πνεύματος σὲ τόσο μεγάλο βαθμὸ καὶ νὰ μπορεῖ νὰ τὸν ἀντέξει. 

Ἐπίσης γνωρίζουμε ὅτι τὰ ἅγια πρόσωπα δὲν εἶναι μόνο τὴν ἡμέρα τῆς Πεντηκοστῆς ποὺ ἔλαβαν Ἅγιο Πνεῦμα, ὅλοι οἱ προφῆτες τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης εἶχαν λάβει Ἅγιο Πνεῦμα τὸ λαλήσαντα διὰ προφητῶν, διὰ Πνεύματος Ἁγίου ἐλάλησαν καὶ γνωρίζουμε ὅτι οἱ Ἀπόστολοι πρὶν τὴν Πεντηκοστὴ εἶχαν λάβει Ἅγιο Πνεῦμα νὰ θαυματουργοὺν καὶ τὴν ἡμέρα τοῦ Πάσχα ἔλαβαν Ἅγιο πνεῦμα διὰ νὰ συγχωροῦν τὶς ἁμαρτίες τῶν ἀνθρώπων. Δὲν ἦταν κάτι πρωτόγνωρο ἡ σχέσις τῆς Παναγίας μὲ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα, ἐντελῶς κάτι τὸ ἄγνωστο καὶ περίμενε στὴν οὐρὰ γιὰ νὰ πάρει καὶ αὐτὴ Ἅγιο Πνεῦμα τὴν ἡμέρα τῆς Πεντηκοστῆς.

Ἐπισημαίνουμε ὅτι τὸ Πνεῦμα ποὺ «ἐφώτισε», ἐφώτισε ἐντὸς εἰσαγωγικῶν, τοὺς Πεντηκοστιανοὺς νὰ ποῦν αὐτὴν τὴν βλάσφημη φράση ὅτι περίμενε στὴν οὐρὰ νὰ πάρει Ἅγιο Πνεῦμα δείχνει ὅτι πρόκειται περὶ πλάνης, πρόκειται περὶ αἱρέσεως.

Τώρα, γιὰ τὶς σχέσεις τοῦ Χριστοῦ μὲ τὴν μητέρα του ὅπως περιγράφονται στὴν Καινὴ Διαθήκη, ἡ ἀπόσταση ποὺ φαίνετε νὰ κρατᾶ ὁ Ἰησοῦς δὲν εἶναι  ἔλλειψη τιμῆς καὶ ἀγάπης πρὸς τὴν μητέρα του ὅπως τὸ ἑρμηνεύουν οἱ Πεντηκοστιανοί, παρὰ ἕνας τονισμός, διδακτικὸς γιὰ ἐμᾶς, ὅτι πάνω ἀπὸ ὅλα τὰ Γήινα ὅσο ἀγαπητὰ καὶ ἐὰν εἶναι, πρέπει νὰ ἔχουμε τὰ ἐπουράνια.

Τὸ περιστατικὸ τοῦ γάμου της Κανὰ εἶναι πολὺ χαρακτηριστικὸ καὶ ἐνδεικτικὸ γιὰ τὸ ἂν εἰσακούεται ἡ Θεοτόκος ἀπὸ τὸν Ἰησοῦ Χριστό.

Ἐδῶ στὸ Β’ κεφάλαιο τοῦ κατὰ Ἰωάννη Εὐαγγελίου ἀναφέρεται τὸ περιστατικὸ τοῦ γάμου της Κανὰ καὶ νομίζουν ὅλοι οἱ αἱρετικοὶ ὅλοι οἱ Προτεστάντες καὶ οἱ Πεντηκοστιανοὶ καὶ οἱ μ.τ. Ἰεχωβᾶ ὅτι βρίσκουν ἕνα ἐπιχείρημα γιὰ νὰ ὑποτιμήσουν τὴν Παναγία, ἐνῷ ἀντιθέτως, ἐὰν τὸ ἐρευνήσουμε σὲ βάθος καὶ τὸ ἐξετάσουμε τὸ περιστατικὸ θὰ δοῦμε αὐτὸ εἶναι ὑπὲρ τῆς Παναγίας.

Δηλαδὴ τί συμβαίνει; Ὁ Χριστὸς κάποτε θὰ ἄρχιζε ἕνα συγκλονιστικὸ ἔργο, τις θαυματουργίες, ὁ πρὸ αὐτοῦ προφήτης ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Πρόδρομος οὔτε ἕνα θαῦμα δὲν εἶχε κάνει, θὰ ἄρχιζε λοιπὸν τὶς θαυματουργίες γιὰ νὰ ἐκπληρωθεῖ ἡ προφητεία του Ἠσαΐου: θὰ ἀναγνωρίσετε τὸ Θεό σας θὰ κατέβει στὴν Γῆ ὅταν κουφοὶ θὰ ἀκοῦνε τυφλοὶ θὰ βλέπουν βουβοὶ θὰ μιλοῦνε καὶ λοιπὰ καὶ εἶχε ὁ Χριστὸς ὑπόψη του σὲ κάποιο ἄλλο χρονικὸ σημεῖο νὰ ἀρχίσει τὴν ἔναρξη τῆς θαυματουργίας καὶ ὅμως παρεμβαίνει ἡ Παναγία καὶ τοῦ ἀλλάζει τὸ πρόγραμμα καὶ τὸν ἀναγκάζει νὰ ἀλλάξει καὶ νὰ ξεκινήσει τὶς θαυματουργίες ἀπὸ τὸν γάμο της Κανά !

Ποιός τολμοῦσε ἄλλος νὰ παρέμβει καὶ νὰ ἀλλάξει τὸ πρόγραμμα ἑνὸς Θεοῦ; αὐτὸ εἶναι ὑπὲρ τῆς Παναγίας δὲν εἶναι κατὰ τῆς Παναγίας ὅπως λὲνε οἱ αἱρετικοί.

Ἀσφαλῶς.... Γιὰ τὸν ἰσχυρισμὸ τέλος των Πεντηκοστιανὼν ὅτι ἡ μετάσταση ἐν σώματι στοὺς οὐρανοὺς τῆς Παναγίας δὲν εἶναι παρὰ ἕνας δανεισμὸς ἀπὸ ἀπόκρυφα Εὐαγγέλια ποὺ κατὰ τὰ ἀλλὰ ἡ Ἐκκλησία ἀπορρίπτει, πρέπει νὰ τονίσουμε γιὰ τὸ τυπικὸ μὲν , ὅτι τὰ περὶ μεταστάσεως εἶναι διδασκαλία τῆς Ἐκκλησιαστικὴς παραδόσεως καὶ ὅτι αὐτὴ δὲν μειώνεται σὲ κῦρος μὲ τὸ γεγονὸς ὅτι κάποιοι τὴν περιέλαβαν σὲ ἀπόκρυφο Εὐαγγέλιο.

Γιὰ τὴν οὐσία δέ, ὅτι τὸ σῶμα ποὺ ἐβάστασε τὸν Κύριο τῆς Δόξης καὶ νικητὴ τοῦ θανάτου, δὲν ἦταν δυνατὸν νὰ γνωρίσει τὴν φθορὰ καὶ ὅτι ὅπως μὲ ἔκτακτο καὶ θαυματουργικὸ τρόπο ἐγγενήθη ἀπὸ γονεῖς προχωρημένης ἡλικίας ἔτσι καὶ μὲ ἔκτακτο τρόπο ἀνῆλθε στοὺς οὐρανούς.

Ὅσο ἀναφορὰ στὸ ρόλο τῆς Παναγίας μας σὰν μεσίτριας πρὸς τὸν Βασιλέα τῶν οὐρανῶν καὶ σὰν μεγάλης βοηθοῦ τῶν ἀνθρώπων πρέπει νὰ παρατηρήσουμε τὰ ἑξῆς:

Ἀσφαλῶς καὶ ὁ ἀπόλυτος μεσίτης μεταξὺ Θεοῦ καὶ ἀνθρώπων εἶναι ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς αὐτὸ δὲν χρειάζεται νὰ μᾶς τὸ ποῦν οἱ Πεντηκοστιανοί, ἐκεῖνοι μᾶλλον χρειάζεται νὰ ἐννοήσουν ὅτι ἡ μεσιτεία καὶ οἱ πρεσβεῖες τῆς Παναγίας ἀλλὰ καὶ τῶν Ἁγίων γίνονται ἐντὸς τοῦ πλαισίου τῆς ἀπόλυτης μεσιτείας τοῦ Κυρίου καὶ κατὰ παραχώρισιν Αὐτοῦ.

Ἀποτελεῖ λειτουργία τῆς Ἐκκλησίας Του, τοῦ σώματός Του, ὅπου μέσα σὲ αὐτὸ ἐκδηλώνεται ἡ ἀγάπη καὶ ἡ ἀλληλοβοήθεια τῶν εὑρισκομένων στὸν οὐρανὸ ἀδελφῶν μας καὶ ἰδιαίτερα τῆς οὐράνιας μητέρα μας, τὴν Παναγίας, πρὸς τοὺς εὑρισκόμενους στὸν κόσμο μελῶν τῆς στρατευομένης Ἐκκλησίας.

Τὸ Ἅγιο Πνεῦμα συνδέει τὰ μέλη τῆς ἐκκλησίας μεταξύ τους καὶ διὰ αὐτοῦ οἱ ἐν τῷ οὐρανῷ ἅγιοι καὶ ἡ Παναγία, παρακολουθοῦν καὶ γνωρίζουν κάθε τί ποὺ συμβαίνει στὴν Γῆ, βοηθῶντας καὶ στηρίζοντας τοὺς ἐν τῇ Γῆ ζῶντες ποὺ μάχονται τὸν Διάβολο καὶ τὰ ὄργανά του. 

π.Δ: Δὲν εἶναι ἀντιγραφικό το ὅτι κάποιος ποὺ βρίσκεται στὸν οὐρανὸ ἀντιλαμβάνεται τί γίνεται κάτω στὴν Γῆ καὶ ἀποροῦμε ποὺ διάφοροι αἱρετικοὶ λένε ὅτι διαβάζουν τὴν Ἁγία Γραφή.

 Ἐδῶ στὸ 6ο κεφάλαιο τῆς Ἀποκαλύψεως ἀναφέρεται ὅτι οἱ ψυχὲς τῶν μαρτύρων ποὺ ἦταν κάτω ἀπὸ τὸ οὐράνιο θυσιαστήριο ἀντιλαμβάνονταν τί γινόταν κάτω στὴν Γῆ , μάλιστα λέει ἐδῶ κατὰ λέξιν καὶ ἔκραζον μετὰ φωνὴς μεγάλης λέγοντες ἕως πότε  Δέσποτα Ἅγιε καὶ ἀληθινὲ δὲν κρίνεις καὶ ἐκδικεὶς τὸ αἷμα ἡμῶν ἀπὸ τῶν κατοικούντων ἐπὶ τῆς Γῆς;

Δηλαδὴ αὐτοὶ ἐνῷ εἶναι στὸν οὐράνιο χῶρο τί ἀντιλαμβάνονται; Ὅτι κάτω στὴν Γῆ συνεχίζουν νὰ σφάζουν τοὺς Χριστιανοὺς καὶ νὰ ἔχουμε καὶ καινούργιους μάρτυρες. Πὼς αὐτοί το ἀντιλαμβάνονται; Τὸ ἀντιλαμβάνονται διὰ τῆς χάριτος τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.

 

Τὸ Ἅγιο Πνεῦμα τὸ ὁποῖο κυκλοφορεῖ στὴν στρατευόμενη Ἐκκλησία κυκλοφορεῖ καὶ στὴν θριαμβεύουσα Ἐκκλησία καὶ δὲν θὰ βάλουμε ἕνα τοῖχο νὰ κάνουμε φτωχή, νὰ συρρικνώσουμε, τὴν στρατευόμενη Ἐκκλησία καὶ νὰ τὴν ἀπομονώσουμε ἀπὸ τὴν θριαμβεύουσα Ἐκκλησία , αὐτὸ εἶναι σκέτη φτώχια, ἡ Ὀρθόδοξος ἐκκλησία ἔχει πλοῦτο, πλοῦτο ἀνεξάντλητο, ὁ ἀνεξιχνίαστος πλοῦτος τοῦ Χριστοῦ, διὰ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καὶ οἱ Ἅγιοι ἀντιλαμβάνονται τί τούς ζητᾶμε καὶ πολὺ περισσότερο ἡ μητέρα τοῦ Χριστοῦ ἀντιλαμβάνεται.

 

Τὰ ἀναρίθμητα θαύματα τῆς Παναγίας μας γιὰ τὰ ὁποῖα βοᾶ ἡ Χριστιανοσύνη καὶ εἰδικὰ ὁ Ἑλληνισμός, ποὺ ἔχει τὸ ὄνομα τῆς Παναγίας στὸ στόμα του σὲ κάθε δύσκολη στιγμή, θὰ πρέπει σοβαρὰ νὰ προβληματίσουν τούς Πεντηκοστιανούς.

Ὁ Ἕλληνας τιμᾶ καὶ εὐλαβεῖται ἰδιαίτερα τὴν Παναγία ποὺ τὴν βλέπει βοηθὸ σὲ κάθε πρόβλημά του, ἀτομικό, κοινωνικό, καὶ ἐθνικό.

Καὶ αὐτὸ γίνεται μέσα στὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, χωρὶς καθόλου νὰ μειώνεται τὸ κῦρος Του, ὅπως λένε οἱ Πεντηκοστιανοί. Τὸ ἀντίθετο μάλιστα συμβαίνει, ἡ Θεοτόκος εἶναι ἀναπόσπαστα συνδεδεμένη μὲ τὸν πρόσωπο τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Κάθε προσπάθεια ὑποβιβασμοῦ της εἶναι ταυτόχρονα προσπάθεια μείωσης καὶ τῆς δικῆς Του ἀξίας.

Δὲν μπορεῖς νὰ μιλᾶς μὲ σεβασμὸ καὶ ἀγάπη γιὰ τὸν ἐνσαρκωμένο Θεὸ καὶ ταυτόχρονα νὰ ὑποτιμᾶς τὴν μητέρα Του.

 Ὅποιος τὸ κάνει αὐτὸ εἶναι ἀσεβὴς καὶ βλάσφημος, μακρὰν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καὶ συνεργὸς τοῦ πονηροῦ πνεύματος, εἴτε τὸ θέλει εἴτε ὄχι.

 

(Ἀγαπητοὶ ἀκροατὲς αὐτὰ εἴχαμε νὰ σᾶς ποῦμε γιὰ σήμερα, προσευχηθεῖτε ὥστε ὅσοι ἔχουν μπλέξει μὲ τὴν πλάνη των Πεντηκοστιανὼν νὰ ἔρθουν σὲ ἐπίγνωση τῆς ἀληθείας. Σᾶς εὐχαριστοῦμε ποὺ ἤσασταν μαζί μας, σᾶς χαιρετοῦμε καὶ ὁ Θεὸς μαζί σας) .